«Δεν έχω εμπιστοσύνη σε κανέναν νομπελίστα Πισσαρίδη», είπε η Παπανάτσιου από το αγωνιστικό μετερίζι του Astra Βόλου. Ετριξαν συθέμελα τα οικοδομήματα του καπιταλισμού και έπεσαν γονυπετείς οι απανταχού νομπελίστες, ζητώντας έλεος από την πρώην υφ. Οικονομικών του ΣΥΡΙΖΑ που λογικά θα εμπιστεύεται μόνο… λενινίστες
Με το θάρρος της γνώμης της υψωμένο ως λάβαρο αληθείας, με την αυτοπεποίθηση που της δίνει η βαθιά επιστημοσύνη της, με την νηφαλιότητα της ιδεολογικής της υπεροπλίας, με την σιγουριά του ανθρώπου που δεν κατέχει απλώς αλλά ελέγχει τους ατσάλινους νόμους του ιστορικού προτσές ελέω ιστορικού υλισμού, η κυρία Κατερίνα Παπανάτσιου όρθωσε το ανάστημα της από το αγωνιστικό μετερίζι του τηλεοπτικού σταθμού Astra Βόλου και εκστόμισε την βαρυσήμαντη δήλωση της: «Δεν έχω εμπιστοσύνη σε κανέναν νομπελίστα Πισσαρίδη και σε κανέναν νεοφιλελεύθερο».
Και μόλις η παλλόμενη φωνή της βουλευτίνας Μαγνησίας του ΣΥΡΙΖΑ έφυγε στον τηλεοπτικό αέρα δίχως τα πληρωμένα τσιράκια του συστήματος να προλάβουν να την μπλοκάρουν, ιδού το καταπέτασμα του ναού εσχίσθη απ’ άνωθεν έως κάτω εις δύο, όπως ακριβώς περιγράφει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος την φοβερή στιγμή κατά την οποίαν εξέπνευσε ο Ιησούς πάνω στον Σταυρό. Ετριξαν συθέμελα τα φαύλα οικοδομήματα του παγκόσμιου καπιταλισμού και έπεσαν γονυπετείς οι απανταχού νομπελίστες, ζητώντας έλεος από την παλιά λογίστρια του αγροτικού συνεταιρισμού Ζαγοράς η οποία ύψωσε την ρομφαία της και καταγκρέμισε τους ψεύτικους επίχρυσους θρόνους τους.
Και κατέρρευσαν εις πλίνθους τε και κεράμους τα πανεπιστήμια του διεθνούς νεοφιλελευθερισμού και η Βασιλική Ακαδημία Επιστημών της Σουηδίας αυτοδιαλύθηκε εκουσίως μέσα σε ένα σύγνεφο απαξίωσης και ανυποληψίας, αντιλαμβανόμενη για πρώτη φορά στα 125 χρόνια της ιστορία της ότι η ύπαρξη της δεν έχει νόημα. Καθότι η Κατερίνα Παπανάτσιου από τη Βιομηχανική Θεσσαλονίκης, δεν εμπιστεύεται κανέναν νομπελίστα.
Μόνο τους κατόχους του Βραβείου Λένιν θα εμπιστεύεται υποθέτω, καθότι παλιό στέλεχος της ΚΝΕ και του ΚΚΕ Μαγνησίας, πριν πάει στον ΣΥΡΙΖΑ αναζητώντας μια καλύτερη ζωή. Δυστυχώς όμως δεν βρίσκεται πια εν ζωή κάποιος λενινίστας οικονομολόγος (κατά το νομπελίστας), να του δώσουμε την διαχείριση των 32,5 δισ. ευρώ που θα πάρουμε από την Ευρώπη. Τώρα πλέον το Λομονόσοφ της Μόσχας, αντίπαλο δέος κάποτε του London School of Economics και του Χάρβαρντ, δεν βγάζει λενινίστες της σχεδιασμένης σοσιαλιστικής οικονομίας, αλλά λογιστές της Μαφίας του Πούτιν. Κρίμα.
Και ελλείψει λενινίστα το λοιπόν, με τους Βαρουφάκηδες (που ξέρουν από σχεδιασμό) εξοβελισμένους και με τους Καμένους να ιδιωτεύουν, η Παπανάτσιου αναγκάστηκε να μπει στον κόπο σχεδιάσει μόνη της τον τρόπο αξιοποίησης των 32,5 δισ. ευρώ του Ταμείου Ανάκαμψης. Μέγας κόπος μεν και αθρόα κατανάλωση πολύτιμης φαιάς ουσίας, όμως οι πραγματικοί αγωνιστές έτσι κάνουν. Δεν γκρεμίζουν μόνο τον παλιό κόσμο, χτίζουν στην θέση του και τον καινούριο. Το σχέδιο της είναι μεγαλοφυές μες την απλότητα του: «Να ανοίξει ένας διάλογος με την κοινωνία, με τους φορείς, με τα επιμελητήρια, να γίνει καταγραφή των αναγκών» είπε. Σαν την παλιά τους συνταγματική αναθεώρηση ένα πράγμα, που έκαναν λαϊκές συνελεύσεις στα χωριά και ρωτούσαν την κυρά Μαριγώ τι προτείνει για την αλλαγή του άρθρου 77 παράγραφος 3 του Συντάγματος.
Καταγραφή αναγκών, λοιπόν, κατά που τις αντιλαμβάνονται οι «φορείς». Του ‘κανε τα μούτρα κρέας του νομπελίστα Πισσαρίδη η Παπανάτσιου, τον έστειλε να μαζεύει μήλα στη Ζαγορά Πηλίου. Μα είπαμε, αν το Ταμείο Ανάκαμψης πάει σε κάλυψη αιτημάτων, μόνο για την απολιγνιτοποίηση της Κοζάνης ο ΣΥΡΙΖΑ εκτιμά τις ανάγκες στα 40 δισ. Πάει το Ταμείο Ανάκαμψης, χρωστάμε και οκτώ δισ. από πάνω. Η κυρία αυτή ήταν υφυπουργός Οικονομικών, έτσι; Κατά τούτο υποθέτω ότι η άλλη κυρία που είπε ότι τα αγγλικά μπαίνουν στο νηπιαγωγείο κατ’ επιταγή των αμερικάνικων πανεπιστημίων (αυτών που βγάζουν Πισσαρίδηδες) θα την δούμε υπουργό Παιδείας αν παρ’ ελπίδα γυρίσει η κατάσταση, σωστά;.
Πηγή: Protagon.gr – Δημήτρης Ευθυμάκης
