Συμπατριώτες… Φίλοι!… το έχετε καταλάβει;
Ζούμε σε μια Χώρα προκλητικά προικισμένη από την Φύση, στο κέντρο του Κόσμου, μικρή σε μέγεθος αλλά με μεγάλη ζηλευτή Ιστορική διαχρονική ξεχωριστή παρουσία και πολιτισμικά επιτεύγματα, παράγοντες που συνετέλεσαν στην εξέλιξη και όλοι θέλουν να γνωρίσουν αλλά πολλοί από εμάς αγνοούν.
Στην λαϊκή κουλτούρα για παρόμοιες περιπτώσεις όσον αφορά στην ανθρώπινη παρουσία -υπόσταση όταν συμβαίνει κάτι καλό- παρόμοιο (λαμπρή θετική ιδιαιτερότητα), έχει επικρατήσει η παρότρυνση «σιγά την γκαντεμιά, το μάτιασμα»… με τα γνωστά ξεματιάσματα, φυλαχτά και γούρια…. και η ζωή συνεχίζεται για τον καθένα.
Φαίνεται όμως πως σε ότι αφορά την Χώρα το ξεμάτιασμα δεν πιάνει, δεν φτουράει!…. η γκαντεμιά έχει ριζώσει έχει γίνει βίωμα με απόληξη στις κοινωνικές συμπεριφορές και την καθυστέρηση- στασιμότητα της εξέλιξης.
Ποιος φταίει;
Για μένα… Εμείς οι ίδιοι…
Όλα ξεκινούν από μια ύπουλη, κρυφή προσπάθεια εξουδετέρωσης αυτής της συνειδησιακής- διαχρονικής υπεροχής, την εξαφάνιση των αρχών της ηθικής συμπεριφοράς (το έχω ξαναγράψει), της λογικής αντίδρασης.
Το δικό μας φταίξιμο είναι ότι δεν το έχουμε καταλάβει τείνοντας ανέμελοι να το αφομοιώσουμε.
ΠΩΣ; Με μπροστάρη την μιντιακή παρουσία -πραγματικότητα, θα την ονόμαζα μιντιοκρατία, αφού είναι το άμεσο μέσο επαφής, ενημέρωσης και κατασυνέπεια επιμόρφωσης.
Ενώ είναι ένας παράγοντας που υπάρχει για να ενημερώνει να ψυχαγωγεί, αντ΄αυτού επιδιώκει επιδρώντας αφανώς και υπογείως στην απόκτηση λάθος συμπεριφορών, διαμόρφωση χαρακτήρων, λάθος αντιδράσεων, διάδοσης πανικού, φροντίζοντας σαν απαύγασμα να ριζώσει αυτό που ονόμασα μάτιασμα.
Ένα μάτιασμα που το έχει πετύχει, με την πάροδο του χρόνου καθημερινά διαμέσου ριάλιτι, ειδήσεων, κλπ.,κλπ.
Το ίδιο συμβαίνει και με και το διαδίκτυο…. Μόνο που το τελευταίο το διαλέγεις, έχεις την δυνατότητα να το ελέγξεις, δεν σου το πασάρουν ύπουλα καμουφλαρισμένο …. σαν ένα από τα στοιχεία της γνωστής έκφρασης «άρτον και θεάματα» απομεινάρι της ρωμαϊκής περιόδου (λατινική φράση «panem et circenses») …
Για να γίνω πιο σαφής, μάτιασμα εννοώ ότι αφορά την αδράνεια -αδιαφορία για πραγματική πρόοδο, την απόκτηση λάθος συνηθειών, την λήψη λάθος αποφάσεων, την πραγμάτωση λάθος -αρνητικών αποτελεσμάτων άκαιρων χειρισμών, την εμπέδωση στον καθένα της καχυποψίας, της κινδυνολογίας, της εύκολης ενοχοποίησης, της μιζέριας, της επίδρασης του λαϊκισμού, την αναξιοκρατία και όλα αυτά να έχουν αντίκτυπο στην εξέλιξη.
Έτσι φτάσαμε ένα κοινωνικό σύνολο να αποκαλεί περιπαιχτικά Κούλη τον Αρχηγό της Κυβέρνησης, μην αντιλαμβανόμενο πως έτσι δεν περιπαίζει μόνο τον ίδιο, αλλά όλους τους πολίτες και αυτούς που τους κυβερνούν κατεβάζοντας το επίπεδο, γιατί υποτίθεται (κατά την άποψή τους) πως από Κούληδες διαφεντεύεται όλη η Χώρα αφού… τον επέλεξε και τον ανέχεται.
Από την άλλη… Η αντιπολίτευση βασικός μοχλός διακυβέρνησης, που σκοπός της ύπαρξής της είναι να συμβάλλει και να μην κατεδαφίζει, αντί να είναι ένας ισχυρός παράγοντας ελέγχου και προτάσεων, ακουμπά στα χέρια και τις ορέξεις αρχομανών και ενώ θα έπρεπε να αποτελεί λειτούργημα κοινοβουλευτικό έχει τελματώσει σε ένα πολιτικομιντιακό (κλεμμένο) βάλτο.
Τελευταίο δείγμα άκαιρης ηγετικής στελέχωσης προβαλλόμενο σαν πρώτο και καλύτερο, πρωτόγνωρο για την Ελληνική πραγματικότητα (ίσως και παγκόσμια), ένας τυχάρπαστος τυχοδιώκτης εισαγόμενος, που νομίζει πως η ζωή είναι σαν αυτή του Κολεγίου που αποφοίτησε και των σαλονιών που μεγάλωσε.
Ένα καλοθρεμμένο βουτυρόπαιδο με περίσσια οικονομική άνεση, μέσα από τους επιχειρηματικούς κύκλους και εκείνους των εφοπλιστών, που παρουσιάστηκε σε μας από το τίποτα, όντας ήδη βιπ, βρέθηκε ανάμεσα σε αγωνιστές (πολύ αμφιβάλω, κρίνοντάς τους από το φέρσιμό τους σχετικά με την αποδοχή του) διεκδικώντας άκομψα-αταίριαστα ιδεολογικά την ηγεσία τους, θεωρώντας πως η αριστερή κουλτούρα (;..) αγοράζεται και μπορεί να αποτελέσει εφαλτήριο για την εξουσία.
Με ξενόφερτες στοχευμένες αντιλήψεις νομίζει πως ένα κόμμα είναι και λειτουργεί σαν τους συλλόγους στα «κάμπους» των Κολεγίων.
Με έπαρση παγονιού και πάνω απ’ όλα προβάλλοντας την διαφορετική σεξουαλικότητά του (δικαίωμά του, αλλά σπίτι του) καταπατώντας το λεγόμενο: «τα εν οίκω μη ενδήμω»….. «that which is in the house, not to the town people» (έτσι το λένε άλλωστε σε όλο τον Κόσμο) παριστάνει τον ηγέτη, παίζοντας τις κουμπάρες.
Επιπλέον στην προσπάθειά του να επιβληθεί, κάνει λαϊκίστικες προτάσεις που το δημοσιονομικό της Χώρας δεν αντέχει, αλλά αρέσουν στο άκουσμα, κάτι παρόμοιο με το να προτείνει τούρτες (γλυκά) στους διαβητικούς.
Δεύτεροι στην σειρά τα διάσπαρτα απομεινάρια, νοθευμένα παράγωγα κομματικού σωλήνα παράταξης, που διακυβέρνησε για πολλά χρόνια την Χώρα λαϊκίστικα, παραταξιακά, μη οικουμενικά, με στενή κομματική αντίληψη αγνοώντας την ΕΞΕΛΙΞΗ και που σήμερα απόντος ΗΓΕΤΗ με έμφυτα προσόντα, τείνει να σκορπιστεί, αφομοιώνοντας φιλοκαπιταλιστικές και αστοδημοκρατικές νοοτροπίες.
Στο ίδιο μοτίβο και οι άλλες παρατάξεις, γνωστοί οι περισσότεροι δοκιμασμένοι, τίποτε το ιδιαίτερο που δείχνουν πως υπάρχουν για να υπάρχουν καλοπερνώντας με τους τίτλους τους (προεδρεία, συνοδοί, φρουροί, προνόμια, καλέσματα, αυτοκίνητα με οδηγό, κλπ.).
Κατά καιρούς εκμεταλλευόμενοι την επικαιρότητα βγάζουν και κάποια διαγγέλματα για να δείξουν ότι υπάρχουν, θυμίζοντας το ΠΑΛΙΟ, πολύ μακριά όμως από το σημερινό, το ΝΕΟ, το καινούργιο.
Όλοι τους γενικά αντί να αντιπολιτεύονται με εμπεριστατωμένη κριτική και προτάσεις, εκμεταλλεύονται θεομηνίες, καταστροφές, επίκαιρα τραγικά γεγονότα, δημιουργώντας εφήμερα είδωλα της μιας σεζόν, ποντάροντας στη συναισθηματική αμεσότητα φόρτιση, στις κοινωνικές ανάγκες, τις περισσότερες φορές μάλιστα υπερβάλοντας ή παραπληροφορώντας.
Όσον δε αφορά την πρώτη περίπτωση του εισαγόμενου ηγέτη το θέμα είναι ακόμη πιο ενδεικτικό της κατάστασης στους κόλπους αυτής της εμπλεκόμενης παράταξης.
Το περίεργο είναι πως η πλειοψηφική αποδοχή του συγκεκριμένου.. έγινε από την υποτιθέμενη βάση, κόντρα στα πιστεύω, ιδεολογίες, σκοπούς, παρελθόν, παράδοση, πολιτικές κατευθύνσεις που σαν παράταξη εμπνέεται.
Όλα αυτά δικαιώνουν τα όσα γράφω στην αρχή της επιστολής και τον τίτλο, περιγράφουν περίτρανα ότι παρατηρώ στις τάξεις των αντιπάλων του Κούλη (δικό τους προσωνύμιο) για την Πρωθυπουργία.
Τα προσόντα τους τίποτε το καινούργιο ξεπερασμένα διαχρονικά ή προβεβλημένα διαμέσου των ΜΜΕ, όπως το Lifestyle στην περίπτωση του εισηγμένου…., αλλοιώνοντας την πραγματικότητα όπως και τις πεποιθήσεις.
Άλλωστε με μικρό αναγραμματισμό το «Κούλης» γίνεται «Λούης» ας το προσέξουν μπορεί οι Πολίτες να τους το κωλύσουν.
Τάσος Γ. Καπουρνιώτης
Αρχιτέκτονας
