Εδώ καράβια χάνονται ή ο καθένας με τον πόνο του. Αναμφίβολα οι λέξεις είναι φτωχές και οι ερμηνείες αδύνατες για την περίπτωση των έξι ΣΥΡΙΖΑίων δημοτικών συμβούλων Βόλου, που ενώ τα πάντα γύρω μας, σε διεθνές και εθνικό επίπεδο, απειλούνται με κατάρρευση, αυτοί διεκτραγωδούν τον πόνο και την απελπισία τους γιατί στελέχη της κυβέρνησης συνομιλούν με το Δήμαρχο Βόλου, Αχιλλέα Μπέο για το θέμα της φιλοξενίας προσφύγων.
Μικροπρεπείς και μικρόψυχοι αγνοούν ακόμα και τις έμμεσες, πλην σαφείς, αποδοκιμασίες των βουλευτών τους, ξεπερνούν για πολλοστή φορά τα όρια της πολιτικής και κόσμιας αντιπαράθεσης και χύνουν χολή υβρίζοντας και συκοφαντώντας, εν ονόματι μιας «Δημοκρατίας» και ενός «Πολιτισμού» προσαρμοσμένων στην ανεπάρκεια και την ανικανότητά τους.
Η αλήθεια είναι ότι ο Αχιλλέας Μπέος, που με μόνο σύμμαχο την αγάπη και την αναγνώριση των συμπολιτών μας, παλεύει με ένα ολόκληρο σύστημα εξουσίας, τους έχει διασύρει κει εξευτελίσει, πάντα πολιτικά, ενώπιον της κοινωνίας, δείχνοντας πόσο λίγοι είναι για την τιμή της εκλογής που έτυχαν. Και η θλίψη τους είναι εύλογη.
Αλλά για το πολιτικό τους χάλι ας αιτιώνται εαυτούς και ας συνειδητοποιήσουν πόσο αστείοι φαντάζουν στην κοινωνία, με την αλλοπρόσαλλη στάση τους.
Ακόμη κι ένας υπουργός της τραγικής κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να καταλάβει ότι για τα μείζονα θέματα μπορεί να συζητεί μόνο με το μέγεθος ενός Μπέου και όχι με ένα Γαργάλα ή ένα μικρό Ιάσονα. Αυτοί όχι.
