Στο Μαξίμου είναι γεγονός ότι δεν διάγουν εν ευθυμία ακούγοντας την κακόηχη πολυλογία κάθε στελέχους και την πανσπερμία δηλώσεων επί παντός του επιστητού.
Προβληματίζονται γιατί τα κυβερνητικά και κοινοβουλευτικά στελέχη, γοητευμένα από την ξαφνική δημοσιότητα, έχουν επιδοθεί σε αγώνα δρόμου, ποιος θα πει την πιο εκκωφαντική ατάκα, η οποία θα «γράψει» στα Μέσα Ενημέρωσης και τα social media.
«Λιγότερα συνθήματα και πιο πολύ δουλειά»
Παρουσιάζουν δε τον πρωθυπουργό ως προβληματισμένο, και υπενθυμίζουν ότι σε ένα εκ των υπουργικών συμβουλίων, προ καιρού, είχε προτρέψει τα κυβερνητικά στελέχη (άμα τε και τους βουλευτές), να αποφεύγουν ασκόπως την παρουσία στα κανάλια, όπως και τις προσωπικές στρατηγικές. Παράλληλα τους συνιστούσε ότι σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να έχουν υπόψιν τους πως στόχος είναι να δουλέψουν από τη θέση τους για το κοινό συμφέρον, και αυτό θα επιτευχθεί μόνο μέσα από διάθεση συνεργασίας και εποικοδομητικό κλίμα.
Μπορεί κάλλιστα το δεύτερο μέρος της υπόμνησης της πρωθυπουργικής ρήσης, περί εποικοδομητικής συνεργασίας, κάποιος να το μεταφράσει και ως υπόδειξη προς την κατεύθυνση του κ. Σπίρτζη (ο οποίος συναινεί σε αυτά που ονομάζει «ξεπουλήματα», με πόνο ψυχής και με δάκρυα στα μάτια), και εμμέσως να του συνιστά να συνεργαστεί με το ΤΑΙΠΕΔ και τον κ. Πιτσιόρλα. Ωστόσο η πρωθυπουργική υπόμνηση περί καναλιών και προσωπικών στρατηγικών έχει ευρύτερο πεδίο στόχευσης.
Το Μαξίμου είναι… ζαλισμένο από την αέναη πολυλογία – και συνήθως κενολογία – υπουργών και βουλευτών. Χθες για παράδειγμα ο ευρωβουλευτής Δημ. Παπαδημούλης έγραψε στο twitter για τον θάνατο του εκδότη Μαυρίκου «Τον έκαψαν για να μην τους κάψει». Οπότε ο ευρωβουλευτής είχε ήδη κάνει πραγματογνωμοσύνη για τα αίτια του δυστυχήματος, είχε κάνει νεκροτομή για να δει αν υπήρξαν και άλλα αίτια, είχε κάνει δικαστική έρευνα και έβγαλε απόφαση!
Παρομοίως «έκθαμβο» ήταν το Μαξίμου με τις δηλώσεις των τελευταίων ημερών (και όταν λέμε Μαξίμου, δεν εννοούμε μόνο τον πρωθυπουργό, ή κατ’ ανάγκη αυτόν, αλλά ένα ευρύτερο κύκλο νουνεχών στελεχών – ναι υπάρχουν και τέτοιοι – οι οποίοι πονοκεφαλιάζουν μετά από κάθε «φαντεζί» δήλωση υπουργικού ή κοινοβουλευτικού στελέχους).
Ο γράφων είναι σε θέση να γνωρίζει ότι εν αρχή έμειναν ενεοί, μαθαίνοντας τη θέση του Νίκου Φίλη περί οριακής συνταγματικότητας της συγκέντρωσης των «Παραιτηθείτε». Επιστρατεύοντας το χιούμορ του ένας εξ αυτών, είπε «φαίνεται ο Νίκος δεν είχε περάσει από το Σύνταγμα τον καιρό των αγανακτισμένων» .
Σαφώς βέβαια τα μηνύματα που προσπαθεί να εκπέμψει το πρωθυπουργικό επιτελείο, δεν είναι κάτι πρωτότυπο. Το εκπέμπουν όλοι οι πρωθυπουργοί από καταβολής του θεσμού, και αποτυπώνονται στο παλιό και γνωστό: «Λιγότερα συνθήματα και πιο πολλή δουλειά».
Στη γοητεία της δημοσιότητας
Το πρόβλημα είναι αν μπορεί αυτό να ισχύσει για τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, για δυο λόγους:
Ο πρώτος είναι ότι, όντας οι περισσότεροι συνδικαλιστές του δημοσίου, γαλουχήθηκαν με την ιδέα ότι Αριστερά σημαίνει αγωνιστικές διεκδικήσεις. Η παραγωγή είναι έξω από τις προσλαμβάνουσες που έχουν. Αυτό δεν είναι αθόλου αμελητέο. Πρόκειται για φιλοσοφία ζωής που δεν αλλάζει απότομα. Αυτοτελής ελεύθερος επαγγελματίας, που να έρχεται από την αγορά και να μην έχει σχέση με το κράτος, σπανίζει στις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ. (περισσότερο περιγράφουμε, παρά αξιολογούμε).
Ο δεύτερος είναι ότι η ξαφνική δημοσιότητα έλκει και θαμπώνει. Άνθρωποι που ως πριν ενάμισι χρόνο, είχαν ως ακροατήριο το στενό οικογενειακό, επαγγελματικό, φιλικό και – ολιγομελές – κομματικό τους περιβάλλον, ξαφνικά είδαν να τους λούζει το φως των προβολέων και το πανελλήνιο να γίνεται κοινωνός των απόψεων τους. Και επειδή άλλα πίστευαν και διακήρυτταν, και τώρα πρέπει να υποστηρίξουν τα ακριβώς αντίθετα, πετάνε στον αέρα αδιανόητα επιχειρήματα (σαν την κα Καρακώστα με τους φοροφυγάδες δικαιούχους του ΕΚΑΣ, την κα Βαγενά με τα 400 χρόνια τουρκοκρατίας που αντέξαμε, οπότε τι είναι τα 99 του Υπερταμείου, τον κ. Μαρδά με τους πρόσφυγες επενδυτές κ.α (ενδεικτικά και μόνο τα προηγούμενα).
Η γοητεία της έκθεσης στα Μέσα είναι μεγάλη, η φιλαυτία αυξάνεται και ο ναρκισσισμός αυξάνουν. Είναι πολιτικοί, άρα να υπάρχουν μέσω των δηλώσεών τους. Οι αφανείς εξαφανίζονται…
Ως εκ τούτου θα είναι έκπληξη αν συναινέσουν στις πρωθυπουργικές υπομνήσεις για σιωπή – αν ήταν θα το είχαν ήδη κάνει.
ΥΓ: Ξαναχτύπησε ο κ. Γιώργος Κυρίτσης. Στην σελίδα των «53», commonality.gr, αφού τονίζει τι καλό πράγμα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, για τις λαϊκές τάξεις, επισημαίνει: «Τα προβλήματα της καθημερινότητας είναι τόσο μεγάλα που καμία θεσμική τομή, ιδίως στη σφαίρα της «υψηλής πολιτικής», δεν μπορεί να τα επηρεάσει ή έστω να τα διασκεδάσει. Πρωτοβουλίες όπως η συνταγματική αναθεώρηση είναι άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε. Μια χαρούλα είναι το Σύνταγμα, τηρουμένων των αναλογιών και συσχετισμό για προοδευτική αναθεώρηση δεν έχουμε, κινδυνεύουμε να πάμε προς τα πίσω και μάλιστα σε καταστάσεις προ του 1986 ή να κληθούμε να συνταγματοποιήσουμε νεοφιλελεύθερες ιδεοληψίες».
Από το liberal.gr
