Την έντονη ανησυχία και αντίδραση του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων προκαλεί το θέμα της ένταξης στην Εταιρεία Ακινήτων Δημοσίου Α.Ε., (το λεγόμενο Υπεραταμείο δηλαδή), 10.119 ακινήτων, καθώς – όπως αναφέρουν σε σχετική έγγραφη διαμαρτυρία, στην ουσία, από τον σχετικό νόμο (Ν. 4389/2016) δεν διασφαλίζεται η εξαίρεση των αρχαιολογικών χώρων και μνημείων.
Για το θέμα, που αναδείχθηκε με αφορμή τη δημοσιοποίηση καταλόγου σημαντικότατων μνημείων που υπάγονται στον Εφορεία Αρχαιοτήτων Χανίων, μίλησε στο Δίκτυο Θεσσαλίας της ΕΡΤ, η προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Μαγνησίας, κ. Ανθή Μπάτζιου, λέγοντας ότι, δεν είναι ποτέ δυνατόν, να υποθηκεύεται για 99 ολόκληρα χρόνια η ανεκτίμητη πολιτιστική κληρονομιά της χώρας, ως εγγύηση για τα δάνεια που έλαβε κατά τη διάρκεια της κρίσης.
Η ίδια ανέφερε πως, όσον αφορά στη Μαγνησία, δεν έχει γίνει ακόμη γνωστό, αν υπάρχουν μνημεία, που εμπίπτουν σε αυτή την περίπτωση, καθώς η διασταύρωση των στοιχείων είναι μια διαδικασία πολύπλοκη και χρονοβόρα, μιας και τα 10.119 ακίνητα που η διαχείρισή τους περνά στο Υπερταμείο, ορίζονται με κωδικούς αριθμούς του κτηματολογίου και άρα δεν μπορούν να εντοπιστούν εύκολα από τον καθένα.
Όπως ωστόσο είπε η κ. Μπάτζιου, το εν λόγω ζήτημα έχει απασχολήσει τη Μαγνησία από το 2013, όταν είχε κοινοποιηθεί μια πρώτη λίστα δέκα περίπου ακινήτων, στη διαχείριση της ΕΤ.Α.Δ., στην οποία – μαζί με άλλα ακίνητα – περιλαμβανόταν και μέρος του αρχαιολογικού χώρου των Πευκακίων.
Σύμφωνα με τα όσα αναφέρονται και στη διαμαρτυρία του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων, «η εξαίρεση των μνημείων και αρχαιολογικών χώρων (σύμφωνα με το άρθρο 196, παρ. 4 του νόμου) αποτελεί προσχηματική δικαιολογία, δεδομένου ότι αναιρείται από την αμέσως επόμενη παράγραφο (παρ. 5) του ίδιου άρθρου, σύμφωνα με την οποί α, τα εξαιρούμενα ακίνητά παραμένουν στη διαχείριση της ΕΤ.Α.Δ. Α.Ε., με την επιφύλαξη μάλιστα, υφιστάμενου δικαιώματος οποιουδήποτε νομικού προσώπου εκτός του ελληνικού Δημοσίου».
Στην εν λόγω ανησυχία, η κ. Μπάτζιου επισημαίνει επιπροσθέτως ότι, ακόμη κι αν αυτά καθ’ αυτά τα μνημεία εξαιρούνται και προστατεύονται από το νόμο, εντούτοις δεν προστατεύεται ο περιβάλλον χώρος αυτών κι έτσι περιορίζεται η έννοια της προστασίας και χάνεται ο διαχειριστικός τους έλεγχος.
