«Ωδινεν όρος και έτεκεν μυν». Η θρυλούμενη και πολυδιαφημισμένη παρέμβαση στα διοικητικά πράγματα του Ολυμπιακού Βόλου του επιζητούντος λίγη δημοσιότητα (και περισσότερους καλοπροαίρετους και αφελείς χρηματοδότες) Ευρυπίδη Τσιμπανάκου τελικά δεν ήρθε ποτέ, όπως άλλωστε ήταν αναμενόμενο.
No money (των άλλων), no honey (δικό του), που λένε και οι αγγλοσάξωνες και ο με την απροσδιόριστη ιδιότητα ευρισκόμενος στον ποδοσφαιρικό χώρο Ευρυπίδης, ολοκλήρωσε την τραγωδία που ο ίδιος συνέθεσε με την παρουσία του στον Ολυμπιακό Βόλου, χωρίς την αναγκαία κάθαρση – λύτρωση.
Δυο χρόνια τώρα καταταλαιπώρησε την ιστορική ομάδα, ενέπαιξε τους φιλάθλους της και όσους είχαν την αφέλεια να τον πιστέψουν, προφανώς εξυπηρέτησε τα προσωπικά του συμφέροντα, είτε οικονομικά, είτε επικοινωνιακά ή όποια άλλα, και όταν ήρθε η κρίσιμη ώρα να υλοποιήσει μέρος, τουλάχιστον, των όσων είχε υποσχεθεί αποφάσισε να υποδυθεί το ρόλο του περιώνυμου γαμπρού από τα Μέγαρα που έμεινε γνωστός με το περίφημο «μην είδατε τον Παναή»!
Ακόμα και στο «και πέντε» επέμενε να βάλουν άλλοι χρήματα για να τα διαχειριστεί ο ίδιος, βάζοντας διάφορα «παπαγαλάκια» να διαδίδουν τα γνωστά δυσφημιστικά και υβριστικά «επιχειρήματα» για όσους είχαν αντιληφθεί και προειδοποιήσει εγκαίρως για τις επιδιώξεις του. Αλλά βέβαια η ώρα της αλήθειας ήρθε αναπόφευκτα και πλέον κανείς δεν μπορεί να αναζητεί σύννεφο για να…πέσει για την τελική στάση του με λένε «Τσιμπανάκο, Ευρυπίδη Τσιμπανάκο», όπως αυτάρεσκα μας ενημέρωνε από τηλοψίας.
Δεν ξέρουμε αν έχει την παραμικρή ευαισθησία να απολογηθεί στους ανθρώπους που ξεγέλασε τόσο καιρό και τους παρέσυρε στις καταστροφικές τακτικές του. Δεν το πιστεύουμε, αλλά μένει να το δούμε. Περιμένουμε ωστόσο από τους λογής Χούτες, Λουκάδες και Τσιτσιρίγκους να εξηγήσουν στον κόσμο του Ολυμπιακού Βόλου τα πως και τα γιατί του νέου αυτού φιάσκου, στην πρόκληση του οποίου άμεσα συνέργησαν.
Γιατί, και είναι ηλίου φαεινότερον, ο Ολυμπιακός Βόλου στα χέρια του Παναγιώτη Μποτσιβάλη, όπου κατέληξε, δεν έχει να περιμένει πολλά πράγματα. Αν κρίνουμε μάλιστα από τα περίφημα αναπτυξιακά του πλάνα, είναι πλέον πιθανόν να δούμε και την παγκόσμια πρωτοτυπία, δηλαδή τον ποδοσφαιριστή – γκρούμ, τον παίκτη – σερβιτόρο ή τον ποδοσφαιριστή – θυρωρό. Οσο κι αν τεντωθεί κανείς, είναι αντικειμενικά δεδομένο από το ύψος του (γενικότερα) το μέχρι πού μπορεί να φθάσει.
Σημ. Πάντως ουδέν κακόν αμιγές καλού. Τουλάχιστον τώρα όσοι στήριξαν, και εν πολλοίς δημιούργησαν, το τεράστιο φιάσκο Τσιμπανάκου, του μικρού ποδοσφαιριστή, του μάνατζερ – φάντασμα και του επενδυτή-ανέκδοτο, θα κρυφτούν και θα γλιτώσει προς το παρόν η ομάδα. Ας έχουν υπόψη τους, πάντως, ότι θα υποχρεωθούν κάποια στιγμή να δικαιολογήσουν τη συμπεριφορά και τα κίνητρα που τους οδήγησαν σε αυτή. Ακόμη και αν είναι….πολιτικά!
