Ο Λόπεζ γεννήθηκε στη βόρεια μεξικανική πολιτεία της Coahuila. Όταν ήταν 5 ετών, περιπλανήθηκε μακριά από το σπίτι του και χάθηκε.
Μην γνωρίζοντας πως θα μπορέσει να επιστρέψει σπίτι του τριγυρνούσε στους δρόμους της πόλης πεινασμένος και φοβισμένος ώσπου τον βρήκαν οι άνθρωποι του Ερυθρού Σταυρού.
Τον έστειλαν σε ένα ορφανοτροφείο από όπου τον υιοθέτησε ένα ζευγάρι Αμερικανών. Αλλά, όπως λέει, γρήγορα τον έστειλαν ξανά πίσω στο ορφανοτροφείο γιατί κουράστηκαν από την συμπεριφορά του.
Όταν έγινε 18 ετών έφυγε από το ορφανοτροφείο και από τότε ζει ως άστεγος στους δρόμους της πόλης. Κάποια μέρα ένας φίλος του του έδωσε ένα μαγνητόφωνο. Πάτησε το Play και άρχισε να τραγουδάει. Αυτό ήταν..
«Καλά, στο μετρό έχει περισσότερα χρήματα» λέει ο 43χρονος άντρας στους κριτές του παιχνιδιού προσπαθώντας να τους εξηγήσει γιατί τραγουδάει στους δρόμους. «Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που με βλέπουν στο μετρό και με ευχαριστεί να τους δίνω λίγη χαρά».
Ο Λόπεζ παίρνει το μικρόφωνο και χωρίς κανείς να το περιμένει, τραγουδά με μια βραχνή, δυνατή φωνή, γεμάτη συναίσθημα, μια φωνή που θα ζήλευε ακόμη και αυτός ο Bob Seger. Μια φωνή που κυριολεκτικά γεμίζει με δάκρυα τα μάτια κριτών και θεατών που τον κοιτούν εκστασιασμένοι…
