Σύμφωνα με τις δυσοίωνες εκτιμήσεις το 2019 σωρευτικά το επίπεδο των συντάξεων θα έχει συρρικνωθεί κατά 60% σε σχέση με το 2010, ενώ τα επόμενα χρόνια οι συντάξεις μετά από 35 χρόνια εργασίας δεν θα υπερβαίνουν τα 450 ευρώ
«Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η γενική διευθύντριά του Κριστίν Λαγκάρντ έχουν διατυπώσει για άλλη μία φορά λάθος εκτιμήσεις σε σχέση με τη συνταξιοδοτική δαπάνη στην Ελλάδα. Αν η προσέγγισή τους ήταν σωστή, τότε δεν θα απαιτούνταν μείωση έως 18% στις συντάξεις το 2019», επισημαίνει ο ομότιμος καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου Σάββας Ρομπόλης με αφορμή την παρέμβαση της κυρίας Λαγκάρντ στο Νταβός της Ελβετίας.
Σύμφωνα με τις δυσοίωνες εκτιμήσεις του κ. Ρομπόλη, το 2019 σωρευτικά το επίπεδο των συντάξεων θα έχει συρρικνωθεί κατά 60% σε σχέση με το 2010, ενώ τα επόμενα χρόνια οι συντάξεις μετά από 35 χρόνια εργασίας δεν θα υπερβαίνουν τα 450 ευρώ. Mάλιστα η γενική διευθύντρια του ΔΝΤ δεν παρέλειψε να επαναλάβει για μία ακόμη φορά στο χιονισμένο Νταβός ότι το επίπεδο των συντάξεων στην Ελλάδα «απείχε υπερβολικά από το αντίστοιχο των εταίρων της και αυτό ίσχυε για όλες -μεσαίες, μεγάλες και μικρές- και έπρεπε οι Ελληνες να το ρυθμίσουν», αναγνωρίζοντας ωστόσο ότι «η περικοπή των υφιστάμενων συντάξεων είναι ένα δύσκολο πολιτικό δίλημμα».
Στην πρόσφατη μελέτη που εκπόνησαν ο κ. Ρομπόλης με τον υποψήφιο διδάκτορα του Παντείου Βασίλειο Μπέτση υποστηρίζουν ότι είναι λανθασμένη η άποψη ότι το ασφαλιστικό σύστημα στην Ελλάδα είναι παραγωγός χρέους και ότι οι συνταξιοδοτικές δαπάνες αποτελούν τροχοπέδη της ανάπτυξης. Αντιθέτως, οι συνταξιοδοτικές δαπάνες είναι, μεταξύ άλλων, αναπαραγωγική και επεκτατική συνιστώσα του ευρύτερου οικονομικού συστήματος, με ό,τι θετικό συνεπάγεται αυτό -ιδιαίτερα κατά τη σημερινή περίοδο εξόδου από την παρατεταμένη οκταετή οικονομική κρίση και ύφεση- για τις επενδύσεις, το εισόδημα, την απασχόληση, τη ζήτηση, την κοινωνική ασφάλιση κ.λπ.
«Τρία είναι τα σοβαρά τεχνικά και επιστημονικά λάθη που έχει διατυπώσει το ΔΝΤ», τονίζει ο κ. Ρομπόλης μέσω του «business stories», «με δυσμενείς συνέπειες στο επίπεδο των συνταξιοδοτικών παροχών.
Συνοπτικά, το πρώτο λάθος είναι ότι το ΔΝΤ δεν παίρνει ως δεδομένο ότι το σύστημα στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, εκτός από τις εισφορές των εργαζομένων και των εργοδοτών, χρηματοδοτείται και από το κράτος, με αποτέλεσμα να φουσκώνει στις εκθέσεις του το έλλειμμα της κοινωνικής ασφάλισης. Το δεύτερο λάθος είναι ότι επιβάλλει περικοπή συντάξεων το 2019, παρότι οι στόχοι έχουν επιτευχθεί μόνο και μόνο για να εξασφαλιστεί η χρηματοδότηση των ελλειμμάτων της γήρανσης του πληθυσμού (baby booming) την επόμενη δεκαετία.
Και το τρίτο λάθος είναι ότι στις προβλέψεις τους υιοθετούν την παραδοχή ότι ο ρυθμός ανάπτυξης δεν θα υπερβαίνει κατά μέσο όρο ετησίως το 0,7% του ΑΕΠ έως το 2050. Οι οικονομολόγοι εκπονούν εναλλακτικά σενάρια. Δεν είναι μάγοι. Εμείς έχουμε εκπονήσει σενάριο που εκτιμά ότι ο ρυθμός ανάπτυξης μπορεί να κινηθεί ετησίως στο 1% του ΑΕΠ, στο 1,5%, αλλά και σενάριο που ανεβάζει τον ρυθμό ανάπτυξης στο 3% και στο 3,5% έως το 2050. Αν ο ρυθμός ανάπτυξης κινηθεί πάνω από 3%, απορροφώνται τα ελλείμματα της κοινωνικής ασφάλισης και μειώνεται η ανεργία.
Παρά το γεγονός ότι οι απόψεις αυτές του ΔΝΤ είναι απολύτως λανθασμένες και δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, από καιρό σε καιρό επαναλαμβάνονται από στελέχη του συγκεκριμένου οργανισμού καθώς και από τους δανειστές προκειμένου να αποδειχθεί ανεπιτυχώς ότι το συνταξιοδοτικό σύστημα στην Ελλάδα είναι γενναιόδωρο.
Άμεσος στόχος αυτών των λανθασμένων και ανακριβών απόψεων του ΔΝΤ είναι η πραγματοποίηση των νέων προβλεπόμενων περικοπών των κύριων και των επικουρικών συντάξεων μέχρι 18% της προσωπικής διαφοράς από 1/1/2019».
