Ατομα από πέντε έξι κόμματα (αποκόμματα) και δημοτικές παρατάξεις, 28 κατασκευαστές σωματείων, επαγγελματίες της διαμαρτυρίας και λάτρεις του μπάχαλου, όλα τα είχε ο μπαξές στη σύνθεση του κοινού που έσπευσε στη χθεσινή, ανακληθείσα τελικά, συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου. Μια λεπτομέρεια: Κοινό δεν υπήρχε!
Καθώς δοθέντος της σημασίας του θέματος, ως λένε οι διοργανωτές, και του αριθμού των συγκεντρωσιαρχών που σάλπισαν προσκλητήριο αγώνα, τα 150 ή 200 άτομα, ταβάνι, δεν είναι παρά μια μεγάλη αποτυχία γι αυτούς. Που δείχνει με πόση σοβαρότητα και πόση εμπιστοσύνη τους αντιμετωπίζει η κοινωνία!
Στα πρόθυρα νευρικής κρίσης για το χουνέρι που τους έκανε η παράταξη της πλειοψηφίας οι Λημνιοί και οι Βολιώτηδες, κραυγάζουν διάφορα περί ευτελισμού των θεσμών. Ναι σας λέω, οι Λημνιοί και οι Βολιώτηδες, Κλαίνε οι παππούδες της Greenpeace.
Υπάρχει βέβαια και μια κρίση μεγαλείου. Να μην θεωρεί δηλαδή ο μικρός Ιάσονας τον εαυτό του θεσμό και να διεκδικεί την αναγνώριση ο Μπαξεβανόπουλος. Υπερβολικό, ε;
Κλημόπουλος και Καρυδάκη, μαζί και αντάμα, που λένε, στον αγώνα κατά της ΑΓΕΤ. Οι πληροφορίες ότι «μπούκωσαν» οι κλίβανοι του εργοστασίου και σταμάτησαν να λειτουργούν ελέγχονται ως υπερβολικές.
Πάντως ο μεγάλος star του αγώνα (πάντα έτσι γεννιούνται οι ηγέτες) ήταν ο πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου και υποψήφιος του Σκοτινιώτη, Ευθ. Τσάμης. Όλη μέρα έκανε πρόβες για την ομιλία του το απόγευμα και τελικά έμεινε σαν τον Παπαδόπουλο στους «Απαράδεκτους» να μονολογεί διαπορώντας: «Τι έγινε ρε παιδιά»; Ασε γατρέ, ρώτα άλλους να σου εξηγήσουν…
