Οι αξιωματούχοι του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου απέτυχαν να προβλέψουν την ελληνική κρίση στο πραγματικό μέγεθός της, τους μήνες πριν από τον Μάιο του 2010, με αποτέλεσμα να γίνουν σοβαρότατα λάθη και «παρανομίες», και να παραβιαστεί και αυτό το καταστατικό του ΔΝΤ με αφανείς και περίεργες διαδικασίες, για να ενταχθεί η Ελλάδα στον σκληρό μηχανισμό του Ταμείου και των Ευρωπαίων.
Η έκθεση του του Ανεξάρτητου Γραφείου Αξιολόγησης (Independent Evaluation Office-IEO), είναι μία ισχυρότατη απόδειξη πως η χώρα μας οδηγήθηκε στο Μνημόνιο, αντί να ενεργοποιηθούν άλλες διεργασίες που θα έσωζαν την οικονομία και θα τερμάτιζαν μία οικονομική κρίση που διαρκεί μέχρι σήμερα. Συνοδεύεται από 14 άλλα κείμενα, τα οποία ρίχνουν φως στην ελληνική οικονομική τραγωδία.
Στην έκθεση αναφέρεται ότι πριν ακόμη αποφασιστεί επίσημα η συμμετοχη του Ταμείου στο λεγόμενο Ελληνικό Πρόγραμμα, οι αξιωματούχοι του είχαν καταλήξει στο πολύ ορθό συμπέρασμα ότι το ελληνικό χρέος δεν ήταν βιώσιμο. Αναφέρουν ακόμα ότι «διέγνωσαν» τη μεγάλη πιθανότητα να μην είναι βιώσιμο ακόμη και αν η τοτε κυβέρνηση εφάρμοζε κατά γράμμα το πρόγραμμα, το οποίο βεβαίως τότε χαρακτηρίστηκε «ελαφρύ».
Σύμφωνα με το mignatiou.com οι αξιωματούχοι του ΔΝΤ δέχθηκαν ασφυκτική πίεση από τους Ευρωπαίους εταίρους της Ελλάδας, οι οποίοι είχαν αποφασίσει ότι δεν θα προχωρούσαν σε αναδιάρθρωση του χρέους. Με τη θέση αυτή ταυτίστηκε και η τότε ελληνική κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, η οποία δεν ζήτησε την αναδιάρθρωση του χρέους.
Μετά τα παραπάνω, το Ταμείο, του οποίου ηγείτο ο Ντομινίκ Στρος Καν, αποφάσισε επιλέγοντας αδιαφανείς διαδικασίες να τροποποιήσει το δεύτερο από τα τέσσερα κριτήρια που προέβλεπαν την δυνατότητα παροχής ειδικής χρηματοδότησης. Οι συντάκτες της έκθεσης γράφουν ότι η διαδικασία τροποποίησης των κανονισμών του ΔΝΤ παρέκλινε σημαντικά από τις συνήθεις πρακτικές του Διεθνούς Οργανισμού.
Για να πούμε τα πράγματα με το όνομα τους, προσθέτει το mignatiou.com, επρόκειτο περί μίας απάτης για να παραβιαστεί το Καταστατικό και να δοθούν τα δανεικά στην Ελλάδα. Στην επίμαχη συνεδρίαση παραβρέθηκε και ο νομικός σύμβουλος του Ταμείου που φαίνεται να «μαγείρεψε» την απάτη, εκτελώντας βεβαίως εντολές. Απουσίασε ο Στρος Καν, ενώ πρόηδρευσε ο τότε αντιπρόεδρος Τζον Λίπσκι. Σύμφωνα με την έκθεση, μέλη του διοικητικού συμβουλίου του ΔΝΤ ανέφεραν στους ερευνητές του IEO ότι η τροποποίηση αυτή ήταν κρυμμένη μέσα σε μια πρόταση για να μην γίνει εύκολα αντιληπτή. Διαβάζοντας ο αναγνώστης την έκθεση, εύκολα αντιλαμβάνεται ότι η γενική διεύθυνση του Ταμείου και τα στελέχη που γνώριζαν δεν ενημέρωσαν με επάρκεια τα μέλη του Δ.Σ. για τους πραγματικούς κινδύνους που θα προέκυπταν από την απουσία του βασικού στοιχείου των προγραμμάτων, που είναι η βιωσιμότητα του χρέους.
Σε αυτό το πλαίσιο -και με την λογική ότι ο μόνος τρόπος για να τετραγωνιστεί ο κύκλος ήταν η ειδική χρηματοδότηση- εγκρίθηκε η συμμετοχη του ΔΝΤ στο Ελληνικό Πρόγραμμα, με ποσό μεγαλύτερο που έχει δοθεί ποτέ σε χώρα σε σχέση πάντα με το ποσοστό συμμετοχής του στο Ταμείο. Ήταν τότε, που όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στην έκθεση, το τρένο της αναδιάρθρωσης είχε ήδη αναχωρήσει.
Το Ανεξάρτητο Γραφείο Αξιολόγησης και μέσω αυτού το ΔΝΤ, καταγράφει για πρώτη φορά λεπτομέρειες των όσων συνέβησαν τους πρώτους μήνες του 2010 όταν η Ελλάδα όδευε (υποτίθεται) στην χρεοκοπία, και προς το Μνημόνιο. Επίσης καταγράφονται και δημοσιοποιούνται τα λαθη που έγιναν για την αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης χρέους το 2010, και από τα οποία φαίνονται οι λάθος εκτιμήσεις, προβλέψεις και υποθέσεις.
Η Κριστίν Λαγκάρντ
Η γενική διευθύντρια του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ, που τότε ήταν η υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας, ουσιαστικά παραδεχεται ότι η συμμετοχή του ΔΝΤ στα προγράμματα της Ευρωζώνης είχε περιορισμένη επιτυχία. Επίσης παραδέχεται ξακάθαρα ότι η συμμετοχή του Ταμείου στο Ελληνικό Πρόγραμμα βοήθησε στην αποτροπή διάχυσης της κρίσης σε άλλες χώρες της ζώνης του Ευρώ, και επίσης δέχεται ότι κερδήθηκε χρόνος για να δημιουργηθούν οι μηχανισμοί προστασίας της Ευρωζώνης και το θεσμικό πλαίσιο αντιμετώπισης τέτοιων καταστάσεων.
Παραδέχεται επίσης ότι η Ελλάδα ήταν ειδική περίπτωση, σημειώνει οτι οι αρχικοί στόχοι αναφορικά με την ανάπτυξη και την «ιδιοκτησία» του προγράμματος, αποδείχθηκαν υπερβολικά αισιόδοξοι, και τονίζει ότι το Πρόγραμμα χαρακτηρίστηκε από πολλαπλές πολιτικές κρίσεις, από παρεμβασεις οργανωμένων συμφέροντων και από σοβαρότατα προβλήματα εφαρμογής. Επιρρίπτει, δηλαδή, τις μεγαλύτερες ευθύνες στις ελληνικές κυβερνήσεις, τα συνδικάτα, αλλά και σε επιχειρηματικά συμφέροντα. Όλα αυτά, τονίζεται, σε συνδυασμό με την τεράστια κρίση εμπιστοσύνης και τα συνεχή σενάρια Grexit, τελικά οδήγησαν σε συρρίκνωση της οικονομίας πολύ βαθύτερη από την αναμενόμενη. Η κ. Λαγκάρντ αναφέρει ότι το ΔΝΤ έχει κάνει πολλαπλές εσωτερικές αξιολογήσεις και έχει πια προσαρμόσει τα προγράμματά του αναλόγως.
