«Στην αρχή φοβόμασταν από τον PKK, μετά έρχεται το ISIS, τώρα έρχεται το πραξικόπημα. Έκοψα τα μέσα μαζικής μεταφοράς και έφερα το αυτοκίνητό μου από τη Λάρισα. Έφυγα από το κέντρο γι’ αυτό τον λόγο. Κάθε τρεις και λίγο κάτι γίνεται. Δεν ξέρεις πώς να προφυλαχτείς».
Φοβισμένη, μουδιασμένη, ανήσυχη και σκεπτική. Κάπως έτσι νιώθει η Λαρισαία, Εύη Λογιωτάτου που ζει και εργάζεται στην Κωνσταντινούπολη τα τελευταία 5 χρόνια. Μετά το μεταπτυχιακό της στην Πόλη εργάζεται σε έναν διεθνή οργανισμό και έχει μπει για τα καλά στην κουλτούρα των γειτόνων. Καταφέρνουμε να την εντοπίσουμε χθες και ήρεμη πλέον μπορεί να μας μιλήσει λίγο πιο ψύχραιμα για τα όσα έζησε τα ξημερώματα του Σαββάτου.
Τη ρωτάμε πού βρισκόταν και πώς το έμαθε για να μας πει: «Βρισκόμουν στην περιοχή Ετιλέρ που είναι ανάμεσα στις δύο γέφυρες, σε μια καφετέρια. Άκουγα κάποιους να το συζητούν και γενικά υπήρχε μια κινητικότητα. Ο κόσμος ήταν ταραγμένος. Βλέπαμε στις ειδήσεις πως υπήρχαν στρατιώτες και όλοι πιστέψαμε στην αρχή πως επρόκειτο για κάποια απειλή ή τρομοκρατική επίθεση. Δεν είχαμε καταλάβει να σου πω την αλήθεια. Εκτός από το γεγονός πως έκλεισαν τη γέφυρα ακούγαμε και πολλές χαμηλές πτήσεις αεροπλάνων και ελικοπτέρων. Γι’ αυτό υποψιαστήκαμε πως κάτι τέτοιο γίνεται.
Στη συνέχεια όμως;
– Άρχισαν να χτυπάνε πολλά τηλέφωνα. Όλοι προσπαθούσαν να μάθουν τι γίνεται ενώ έρχονταν οι πληροφορίες για ανάλογα περιστατικά και στην Άγκυρα. Τα κανάλια όμως δεν έδειχναν κάτι από εκεί αλλά μόνο από την Κωνσταντινούπολη. Έπειτα έγινε η εισβολή στο TRT, στο κρατικό κανάλι και βγήκε το διάγγελμα του στρατού. Εκεί πανικοβληθήκαμε όλοι. Τότε καταλάβαμε τι γίνεται.
Επέστρεψες στο σπίτι αμέσως;
– Όχι γιατί με το που βγήκε το διάγγελμα ανέφερε απαγόρευση κυκλοφορίας και δεν ήξερα αν θα μπορούσα να επιστρέψω στο σπίτι. Όμως έπρεπε κάτι να κάνω διότι αν δεν γυρνούσα εκείνη την ώρα δεν θα μπορούσα να γυρίσω ποτέ καθώς ερχόταν Σαββατοκύριακο και θα γινόταν ολική απαγόρευση. Τότε άκουσα το διάγγελμα του Ερντογάν που καλούσε τον κόσμο στους δρόμους. Έτσι το είδα σαν μοναδική ευκαιρία να φύγω. Αποφάσισα όμως να φύγω με ένα άλλο αυτοκίνητο ενός φίλου μου γιατί το δικό μου έχει ελληνικές πινακίδες. Δεν ήξερα τι θα συναντήσω.
Και έτσι βγήκες στους δρόμους. Τι είδες;
– Δεν είδα άρματα. Είδα όμως έναν πανικό. Ο κόσμος είχε γεμίσει τα μίνι μάρκετ και αγόραζε μακαρόνια, αλεύρι σε ουρές 50 μέτρων. Στα βενζινάδικα ουρές. Αυτά με έκαναν να πάω να τα κάνω και εγώ. Στα ΑΤΜ τεράστιες ουρές για να τραβήξουν χρήματα.
Κατά τη διάρκεια της επιστροφής μου στο σπίτι, άρχιζα να βλέπω κόσμο να βγαίνει από τα σπίτια τους. Είχε επηρεαστεί πολύ από το διάγγελμα. Τα τανκς ήταν πολύ λίγα και σε πολύ συγκεκριμένα σημεία όπως και ο αριθμός των στρατιωτών. Ήταν σε κομβικά όμως σημεία όπως το αεροδρόμιο, το Ταξίμ, έκλεισαν τη γέφυρα.
Κοιμήθηκες το βράδυ;
– Όχι, έβλεπα όλο το βράδυ ειδήσεις. Έπαιρνα διαρκώς τηλέφωνα και ρωτούσα τι γίνεται σε τέτοιες περιπτώσεις για εμάς τους ξένους αν και στο διάγγελμα του στρατού έλεγε πως θα ισχύουν οι διεθνείς συμβάσεις που έχουν υπογραφεί.
Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι πως όλη αυτή την ώρα που ήμασταν στους δρόμους δεν συνάντησα ούτε έναν αστυνομικό και γενικά τις 2 πρώτες ώρες δεν υπήρχε κάποια άλλη επίσημη ανακοίνωση από τον πρωθυπουργό ή από στην αστυνομία. Πολύ αργότερα έγιναν αυτά. Ήταν δράμα το βράδυ. Στις κεντρικές περιοχές ήταν ακόμα πιο άσχημα τα πράγματα γιατί περνούσαν τα F16 ρίχνοντας βόμβες ήχου. Το ακούγαμε και εμείς και έσπαζαν και τζάμια.
Είχατε ίντερνετ;
– Στις δύο πρώτες ώρες δεν είχαμε ή δεν είχαμε καλό. Μετά επανήλθε και ήταν όλα κανονικά.
Στο Facebook και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μπορούσες να μπεις;
– Όπως και για το ίντερνετ μόνο στην αρχή δεν είχαμε. Να ξέρετε όμως το εξής: όλοι το έμαθαν μέσω της τηλεόρασης και το παρακολουθούσαν live από εκεί. Δεν υπήρχε καθαρή εικόνα στο δρόμο εκτός από την Ταξίμ και τη γέφυρα που να μαρτυρά τι συμβαίνει.
Με τους ανθρώπους της οικογένειάς σου είχες επικοινωνία; Πώς αντέδρασαν;
– Ναι, ναι όλη τη νύχτα. Φοβήθηκαν πάρα πολύ.
Εσύ, φοβήθηκες;
– Εννοείται. Δεν ξέρεις τι να περιμένεις. Δεν έχω ζήσει ούτε χούντα, ούτε πραξικόπημα. Δεν ξέρω πώς και αν θα μπορούσα να φύγω.
Η επόμενη ημέρα (σ.σ. χθεσινή) πώς ήταν;
– Σαν να μην συνέβη τίποτα. Απλά δεν είχε πολλή κίνηση. Έτυχε να περάσω από τη γέφυρα του πραξικοπήματος και ήταν μια χαρά. Ακόμα και στα νοσοκομεία τα ραντεβού ισχύουν κανονικά.
Τι σκέφτεσαι τώρα;
– Θα περάσουν αρκετοί μήνες για να καταλάβουμε τι ακριβώς έχει γίνει. Ούτε οι ίδιοι οι Τούρκοι δεν έχουν καταλάβει ακριβώς τι έγινε. Αυτό το οποίο στεναχώρησε και προβλημάτισε τους περισσοτέρους Τούρκους είναι πως οι περισσότεροι στρατιώτες που ήταν εκεί και δεν ήταν έμμισθοι -όπως στην Ελλάδα -αλλά στρατιώτες που κάνουν τη θητεία τους 18 -20 χρονών, εστάλησαν γνωρίζοντας για μια στρατιωτική άσκηση. Δεν ήξεραν πως θα γίνει κάτι τέτοιο. Δεν έχω κανέναν λόγο για να μην τους πιστέψουμε. Είναι κρίμα γιατί ήρθαν αντιμέτωποι με μια τεράστια βαρβαρότητα.
Σε προβληματίζει όλη η κατάσταση τα τελευταία χρόνια. Είναι έκρυθμη…
– Εννοείται. Στην αρχή φοβόμασταν από τον PKK, μετά έρχεται το ISIS, τώρα έρχεται αυτό. Εγώ έκοψα τα ΜΜΜ και έφερα το αυτοκίνητό μου. Έφυγα από το κέντρο γι’ αυτό τον λόγο. Κάθε τρεις και λίγο κάτι γίνεται. Δεν ξέρεις πώς να προφυλαχτείς.
Σκέφτεσαι πως στο μέλλον μπορείς να φύγεις εξαιτίας τέτοιων καταστάσεων;
– Ακόμα δεν ξέρω κάτι τέτοιο. Όλα είναι ανοιχτά, το φέρνω κάποιες στιγμές στο μυαλό μου.
Πηγή www.eleftheria.gr
