Το διαφημιστικό πακέτο του ΕΣΠΑ, και ολίγον του υπεραστικού ΚΤΕΛ, ειδικά στους χαλεπούς καιρούς που διανύουμε για τα ΜΜΕ, είναι ένα άκρως «πειστικό» εργαλείο. Και μπορεί κανείς με αυτό να πετύχει… θαύματα! Παράδειγμα ο «Θεσσαλάρχης Νο3», ο μικρός Ροδόπουλος, Κώστας Αγοραστός!
Το κλίμα σε βάρος του στη ΝΔ είναι βαρύ ασήκωτο, μετά και την πολιτική «γκάφα» που διέπραξε, προδήλως ωθούμενος από τη γνωστή του εξουσιολαγνεία και μανία προβολής, να αποδεχθεί πρόταση της Κυβέρνησης να μετάσχει σε αυτή την αστεία και άνευ αξίας επιτροπή που θα εισηγηθεί, κατά πως λένε, αλλαγές στο Σύνταγμα! Μαζί με τον Κιμούλη! Μόνο ο Φασουλής λείπει να κάνουν θίασο…
Ήρθε, λοιπόν, την περασμένη Κυριακή στην περιοχή μας ο γραμματέας της ΝΔ, Λευτ. Αυγενάκης και ως ήταν φυσικό του αναφέρθηκε, είτε ευθέως, είτε εμμέσως στο θέμα Αγοραστού… έτσι στον Αλμυρό προσφωνώντας τον Δήμαρχο, Δημ. Εσερίδη τόνισε με έμφαση την προσήλωσή του στο κόμμα, υπογραμμίζοντας με νόημα ότι είναι από εκείνους που και μετά την εκλογή τους είναι υπερήφανοι για το κόμμ ακαι και δεν κάνουν τους…Κινέζους, σαν κάτι άλλους! Τώρα αν βάλετε στη θέση των Κινέζψων τον Αγοραστό και λόγω ύψους πιθανώς θα έχετε πέσει μέσα…
Αλλά το «φτύσιμο» δεν τελείωσε εδώ… όταν ρωτήθηκε για το θέμα της ενδεχόμενης παραίτησης ήταν σαφής: η συνταγματική αναθεώρηση είναι μια πολύ σοβαρή διαδικασία για να εκφυλίζεται με διάφορες επιτροπές και συμβούλια που μας αφήνουν αδιάφορους» δίνοντας ακριβώς και το μέτρο της σοβαρότητας με την οποία στην ηγεσία της ΝΔ αντιμετωπίζουν το μικρό «Θεσσαλάρχη»!
Τώρα αν αυτά τα δύο σας φαίνονται σαν «σβήσιμο» και όχι σαν «φτύσιμο¨, καλώς. Εγώ το μόνο «σβήσιμο» που βλέπω είναι του διάττοντα πολιτικού αστέρα (!), φανατικού εχθρού του Βόλου, Αγοραστού.
Σημ. Εχει ενδιαφέρον να σας δώσω και μια γεύση από τις πηγές μου… τα στιγμιότυπα, λοιπόν, μου τα μετέφεραν δύο διαφορετικά ισχυρά τοπικά στελέχη της ΝΔ, που στις εκλογές αναμένεται να «συγκρουστούν» και που ο ένας επιχείρησε να χρεώσει τον Κωστάκη στον άλλο… μιλάμε για αποδοχή, δηλαδή…
Σημ.1: Τον βλέπω να απομένει με τη Δωροθέα… βέβαια κι ένας άλλος μ’ αυτή είχε απομείνει και…
