Το φαινόμενο του αποκλεισμού σημαντικών ανθρώπων του Πολιτισμού, που δεν εντάσσονται στα σχέδια και τις προτιμήσεις, στη λογική της «αρπαχτής», της διαπλεκόμενης καθεστωτικής παρέας του Βόλου, καυτηριάζει σε δήλωσή του ο αιρετός Δήμαρχος Βόλου, κ. Αχ. Μπέος, που σημειώνει:
«Πριν λίγες μέρες βρέθηκε στην πόλη μας ο διακεκριμένος επιστήμονας, συγγραφέας και ερευνητής, Λου Γιούρενεκ, που μίλησε για το βιβλίο του, «Μεγάλη Φωτιά», που αναφέρεται στην σπαρασσόμενη Σμύρνη του 1922. Σημαντικό το έργο, ιδιαίτερα σημαντικός ο συγγραφέας, που από ένα σύντομο βιογραφικό του διαβάζω: «Καθηγητής δημοσιογραφίας στο Πανεπιστήμιο της Βοστόνης. Έχει υπάρξει Nieman fellow του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, όπου έχει υπηρετήσει κι ως editor-in-residence, και έχει τιμηθεί με το National Outdoor Book Award για το μυθιστόρημά του Backcast (2007)».
Και όμως την παρουσία του εδώ, στον Βόλο, την πόλη του πολιτισμού, των γραμμάτων και των τεχνών, η γνωστή διαπλεκόμενη παρέα, με τα ΜΜΕ – «εργαλεία» που διαθέτει και προσπαθεί να ελέγχει και να καθυποτάσσει τα πάντα, επιχείρησε να την αποκρύψει, ακόμη και να την εξαφανίσει. Ο λόγος προφανής, όσο και χυδαίος, ενταγμένος στην άρρωστη «λογική» των εμπνευστών και των εκτελεστών του σχεδίου να «εξαφανίζονται» πρόσωπα, οργανισμοί, έργα, ακόμα και ιδέες, που δεν εντάσσονται στα πρότυπα της «παρέας» τους και κυρίως δεν συνεισφέρουν στη λατρεμένη τους «αρπαχτή» και στη διαιώνιση της εξουσίας τους.
Προφανώς ο κάτοχος βραβείου από κάποιο Χάρβαρντ δεν αντέχει στη δοκιμασία της σύγκρισης με κάποιο/α κάτοχο πχ. κάποιου βραβείου Μπότση, αλλά επιτέλους όλοι αυτοί οι διανοούμενοι της πλάκας και αυτοχρισθέντες αποκλειστικοί διαχειριστές της αισθητικής και της κουλτούρας μας, ας αντιληφθούν ότι έχουν ξεπεράσει το όριο της φαιδρότητας και βρίσκονται στο κοινωνικό περιθώριο.
Μια απορία: Όταν στην πόλη βρίσκεται ένας καθηγητής δημοσιογραφίας, εν προκειμένω του Πανεπιστημίου της Βοστώνης, οι άνθρωποι που υπηρετούν το λειτούργημα αυτό, γιατί απεμπόλησαν μια εξαιρετική ευκαιρία να έρθουν σε επαφή μαζί του και είτε να διδαχθούν, είτε ακόμη και να τον… διδάξουν, ανταλλάσσοντας γνώσεις και εμπειρίες;
Είναι πραγματικά ντροπή για όλους αυτούς, αλλά και μεγάλη αδικία για την πόλη και τους πολίτες, το διαπλεκόμενο σύστημα να συνεχίζει την αήθη και ανέντιμη προσπάθεια να φθείρει και να ακυρώσει κάθε τι γνήσια δημιουργικό, όταν δεν μπορεί να το θέσει υπό τον καταστροφικό της έλεγχο. Ας παραμείνουν στα «σκοτινά» μονοπάτια που διάλεξαν, για να βυσσοδομούν και να ονειρεύονται επιστροφή στο θλιβερό καθεστώς που, κάποτε, είχαν εγκαθιδρύσει, και οδήγησαν τη χώρα στην καταστροφή με τις μεθοδεύσεις τους, καις ας αφήσουν την κοινωνία να προχωρήσει σε όλους τους τομείς. Μπορεί και θα το πετύχει χωρίς αυτούς».
