Την επέλαση του καρκίνου στη Δύση διαπιστώνουν οι επιστήμονες. Η νόσος αποτελεί πρόβλημα υγείας που εντείνεται συνεχώς αφενός λόγω της αύξησης της συχνότητάς του, αφετέρου λόγω του ότι εμφανίζεται σε συνεχώς νεότερα άτομα.
Το 2012 καταγράφηκαν 14,1 εκατομμύρια νέα κρούσματα καρκίνου όλων των εντοπίσεων παγκοσμίως και υπολογίζεται ότι το 2025 θα αυξηθούν σε 19,3 εκατομμύρια. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ελληνικής Εταιρείας Χειρουργικής Ογκολογίας, στην Ελλάδα το 2012 (για το έτος αυτό είναι διαθέσιμα στοιχεία) καταγράφηκαν 41.000 νέα κρούσματα και 28.000 θάνατοι από καρκίνο.
Η χειρουργική παραδοσιακά αποτελούσε βασικό πυλώνα της αντιμετώπισης του καρκίνου. Σε περασμένες δεκαετίες οι επεμβάσεις που εκτελούνταν για καρκίνο γίνονταν ολοένα ριζικότερες και δυσκολότερα ανεκτές από τον ασθενή, ενώ η ιατρική κοινότητα ακόμα δεν μπορούσε να κατανοήσει τη φύση της νόσου.
«Η τεχνολογική πρόοδος των τελευταίων δεκαετιών, και η έκρηξη ερευνητικών και θεραπευτικών δυνατοτήτων που έφερε μαζί της, προσέφεραν νέες ιδέες και νέα εφόδια στη μάχη κατά του καρκίνου» τονίζει με την ευκαιρία της σημερινής Παγκόσμιας Ημέρας Κατά του Καρκίνου, ο πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Χειρουργικής Ογκολογίας, άμισθος επίκουρος καθηγητής Χειρουργικής του Πανεπιστημίου Αθηνών και Διευθυντής στο νοσοκομείο «Άγιος Σάββας», κ. Ιωάννης Γ. Καραϊτιανός, αναφέροντας ενδεικτικά τα εξής: «Η προσφορά της μοριακής βιολογίας στη μελέτη του καρκίνου υπήρξε καθοριστική- πλέον οι ιατροί άρχισαν να κατανοούν τον τρόπο ανάπτυξης των διαφόρων μορφών καρκίνου. Προηγμένες διαγνωστικές τεχνικές μας επιτρέπουν την πρώιμη εντόπισή του, ενώ βιολογικοί δείκτες μας επιτρέπουν να προβλέψουμε τη μελλοντική συμπεριφορά του. Νέες θεραπείες, με τη χρήση νέων χημειοθεραπευτικών φαρμάκων, της προηγμένης ακτινοθεραπείας, ή ακόμα και βιολογικών παραγόντων, υπόσχονται πολύ καλύτερα αποτελέσματα για τους καρκινοπαθείς ασθενείς μας».
Σύμφωνα με τον καθηγητή, η χειρουργική ογκολογία σαν ιατρική εξειδίκευση γεννήθηκε για να εξυπηρετήσει τη θεραπευτική αντιμετώπιση των καρκινοπαθών ασθενών σε συνδυασμό με τη χημειοθεραπεία και ακτινοθεραπεία για την ολιστική θεραπεία της νόσου που είναι έργο μιας πολυσύνθετης ομάδας ειδικών. Ο χειρουργός ογκολόγος, ο ογκολόγος, ο ακτινοδιαγνωστής, ο παθολογοανατόμος και ο ακτινοθεραπευτής οφείλουν να σχεδιάσουν και να υλοποιήσουν, εξατομικευμένα, τη στρατηγική αντιμετώπισης της νόσου για κάθε ασθενή.
Στην Ελλάδα, ωστόσο, δεν έχει αναγνωρισθεί ακόμα η χειρουργική ογκολογία ως ιατρική εξειδίκευση, όπως είναι η παθολογική ογκολογία και η ακτινοθεραπεία, παρά την από διετίας και πλέον θετική γνωμοδότηση του Κεντρικού Συμβουλίου του ΚΕΣΥ, σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες.
Η Ελληνική Εταιρεία Χειρουργικής Ογκολογίας απευθυνόμενη στους αρμοδίους ζητεί τη νομοθετική ρύθμιση του κενού αυτού, καθώς «δεν απαιτεί δαπάνες αλλά αντίθετα θα συμβάλει και στην επιμόρφωση και εξοικείωση των νέων χειρουργών στη σύγχρονη αντιμετώπιση των όγκων».
