Μετά την σουρεαλιστική εικόνα του Κώστα Γαργάλα πίσω από τα κάγκελα (που ως γνωστόν είναι για τους λεβέντες) του κρατητηρίου να συγγράφει πονεμένους στίχους για τον αγώνα και την λευτεριά (να θυμάστε, κάποτε θα αντικαταστήσει τη γιορτή του Πολυτεχνείου), έχουμε τον αδάμαστο, ασίγαστο και φλογερό εργολάβο να κονιορτοποιεί Δικαιοσύνη, Αστυνομία και Αποκεντρωμένη Διοίκηση, που χαρακτήρισε …απούσες από το πρόβλημα της Καραμπατζάκη και ότι κάνουν τα «στραβά μάτια».
Που όλα αυτά; Μα στο ράδιο – Καρεκλίδη που είναι το σύμβολο του αγώνα για Δημοκρατία, με το γενάρχη στο ρόλο της Δαμανάκη να καλεί το λαό σε εξέγερση. «Εδώ Καρμπατζάκη, εδώ Καραμπατζάκη» κραύγαζε ο Καρεκλίδης καλώντας τα πλήθη να εξεγερθούν και ξεφτιλίζοντας (εξ αντανακλάσεως) και τον σεβαστό αγώνα που ορισμένοι (υπάρχουν κι αυτοί) δίνουν για να εξυπηρετήσουν προσωπικά τους, μεν, κατανοητά δε αλλά όχι κι αποδεκτά, συμφέροντα.
Όταν ο Τσόρτσιλ έλεγε πως αν θέλεις να ευτελίσεις κάποιο σοβαρό θέμα δώσε το σε Ελληνες, ευτυχώς δεν είχε (δεν θα μπορούσε κι άλλωστε να έχει) υπόψη του, περιπτώσεις σαν των Γαργάλα, Κοκκινάκη, Ιάσονα και Λημνιό. Ούτε καν τον Μπαξεβανόπουλο. Ευτυχώς δηλαδή γιατί σίγουρα θα έλεγε χειρότερα!
