«Γαργαλιστικές» στιγμές ζει η τοπική πολιτική μας ζωή, με τη ξεχωριστή μορφή του Κώστα Γαργάλα να κυριαρχεί. Μετά από τόσους και τόσους αγώνες, ήρθε η ώρα να αποχωρήσει – όπως με τους απαραίτητα μελοδραματικούς και ηρωικούς τόνους μας ανακοίνωσε – από το ΣΥΡΙΖΑ!!!
Οι λόγοι της αποχώρησης δεν είναι αυτί που φαντάζεστε. Δεν εξοργίστηκε από τις συνεχείς περικοπές μισθών και συντάξεων. Δεν θύμωσε από την συνεχιζόμενη αποβιομηχάνιση του Βόλου και την «εκρηκτική» άνοδο της ανεργίας σε ποσοστό άνω του 30%! Από το «θάνατο» της αγοράς με τα καθημερινά λουκέτα. Δεν απογοητεύθηκε από την διάλυση του κοινωνικού κράτους, τις τραγικές ελλείψεις στο χώρο της υγείας, της παιδείας, στις περικοπές των προνοιακών επιδομάτων, στην έλλειψη κάθε σεβασμού στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Όχι. Όλα αυτά ήταν αδύνατον να «αγγίξουν» το Γαργάλα και να τον φέρουν εκτός ΣΥΡΙΖΑ. Έπρεπε να έρθει το «έγκλημα καθοσιώσεως» που διέπραξαν (!) υπουργοί της Κυβέρνησης να συνομιλήσουν με το Δήμαρχο Βόλου, Αχιλλέα Μπέο, που -φευ – δεν τυγχάνει του γούστου του Γαργάλα (άλλωστε και γι’ αυτό βγήκε δήμαρχος…)
Η αποθέωση της υποκρισίας και του φαρισαϊσμού! Ο πλήρης ευτελισμός και γελοιοποίηση της πολιτικής ζωής, από ένα άνθρωπο, που ξοδεύει τη μισή ζωή του να αυτοεξυμνείται , να αυτοαναγορεύεται από μαχητή της ζωής μέχρι ταλιμπάν της Δημοκρατίας και να προσπαθεί να πείσει την κοινωνία για την αναγκαιότητα της ύπαρξής του… Θλιβερή περίπτωση..
Τουλάχιστον ας βρει κάποια στιγμή, ίσως αργότερα, το κουράγιο να πει δημόσια στους «συντρόφους του»: «Παιδιά έφυγα γιατί ενώ διορίστηκαν σε θέσεις, καλά αμειβόμενες, ακόμα και ο Καρανίκας και το σόι του ράπερ, εγώ έμεινα στο ράφι, με την Κοκκινάκη και τον μικρό Ιάσονα»!!! Πολύ πιο τίμιο…
Δείτε ολόκληρη την ανάρτηση του Κ. Γαργάλα στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook:
“Γι’ αυτή την ανάρτηση δεν χρειάζονται κεφαλαία γράμματα.
Μετά το 1979 που πρωτοργανώθηκα (αν μπορείς να το πεις έτσι) στον αυτόνομο αριστερό χώρο και έως χθες δεν υπήρξε ούτε μια μέρα που να ένιωσα ή να ήμουν πολιτικά ανένταχτος. Και φυσικά δεν με ενδιέφερε αν ο χώρος στον οποίο ήμουν οργανωμένος ήταν μεγάλος ή μικρός, δεν διεκδίκησα ποτέ οποιουδήποτε τύπου ανταμοιβή αλλά μόνο να ταίριαζε στις δικές μου αναζητήσεις και πολιτικές απόψεις. Μετά λοιπόν το πέρασμά μου από την ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος, το ΚΚΕ Εσωτερικού, την ΑΚΟΑ και τελευταία τον ΣΥΡΙΖΑ ήρθε η ώρα με πολύ λύπη να περάσω κι εγώ στο χώρο των ανένταχτων αριστερών. Χθες κατέθεσα τη κομματική μου ταυτότητα. Αιτία κι αφορμή (πέραν πολλών άλλων που μπορώ να βάλω όπως κι έβαλα πολύ νερό στο κρασί αντιλαμβανόμενος τους καιρούς) τα όσα συνέβησαν και συμβαίνουν στα δημοτικά μας πράγματα. Για τα αίτια και τα γεγονότα που με οδήγησαν σ’ αυτή την απόφαση έδωσα εξηγήσεις εκεί που έπρεπε με επιστολή αλλά και με προφορική τοποθέτηση. Να πω μόνο ότι παραμένω στη δημοτική ομάδα με το ρόλο και τη θέση που πρέπει και αναλογεί σύμφωνα με την εντολή των δημοτών αλλά και γιατί πιστεύω ότι είναι η μοναδική άμυνα κι ελπίδα που υπάρχει στη πόλη. Δε μηδενίζω κανέναν σύντροφο, τιμώ την επιλογή τους και δε διαγράφω με μια μονοκονδυλιά ούτε την ιστορία ούτε και τη προσπάθειά τους. Όμως εγώ τουλάχιστον έφτασα στα όρια που είχα εξαρχής θέσει στον εαυτό μου. Και η ύπαρξη των ορίων όπως κι η αξιοπρέπεια είναι απαραίτητο για έναν άνθρωπο που ασχολείται με τα κοινά και σεβόμενος τον εαυτό του θέλει να απευθύνεται με εντιμότητα και ειλικρίνεια στον φυσικό του προϊστάμενο και κριτή που δεν είναι άλλος από το Λαό. Με βάση αυτή την αξιακή αρχή θα συνεχίσω να πορεύομαι πιστεύοντας πάντα στη συμμετοχή και στη συλλογικότητα που για την ύπαρξή τους οι αιρετοί έχουν και μια μεγαλύτερη ευθύνη.
Η ανάρτηση αυτή έχει το χαρακτήρα της ενημέρωσης για όποιον νομίζει πως έχει κάποιο ενδιαφέρον.
Είναι προφανές ότι δεν παραδίδω τα όπλα παρά αλλάζω τη θέση μάχης.
Για δες και κάτι περίεργες συμπτώσεις. Σήμερα Κυριακή της Ορθοδοξίας και γιορτή της αναστήλωσης των εικόνων:.
