Η «Φαράχ» γεννήθηκε στη Βρετανία, αλλά μεγάλωσε στη Συρία. Πέρυσι, την συνέλαβαν οι δυνάμεις ασφαλείας της κυβέρνησης, με την κατηγορία ότι ήταν ακτιβίστρια της αντιπολίτευσης.
Για όλα τα βασανιστήρια που ακολούθησαν, κατηγορεί τον πρόεδρο της Συρίας, Μπασάρ αλ-Ασαντ, τον οποίο χαρακτηρίζει ως μεγαλύτερη απειλή από ότι το Ισλαμικό Κράτος.
«Η καλύτερη φίλη μου είχε συλληφθεί ένα χρόνο πριν από εμένα, οπότε μου είπε όλα όσα συνέβαιναν. Ομως, ήταν πολύ χειρότερα από όσα είχε πει. Το πρώτο που είδα ήταν άνδρες κρεμασμένοι, κάποιοι από αυτούς να αιμορραγούν από τις πλάτες και τα πόδια τους. Ούρλιαζαν. Ηταν πραγματικά τρομακτικό», διηγείται στο BBC.
Την κράτησαν σε ένα άθλιο, σκοτεινό και κρύο δωμάτιο, με περίπου 12 ακόμη γυναίκες. Κατά τη διάρκεια των ανακρίσεων, την ξυλοκοπούσαν.
«Πρώτα σε χτυπάνε και μετά σε ρωτάνε. Αν δεν απαντήσεις, σε χτυπάνε περισσότερο. Φτάνεις σε ένα σημείο που μουδιάζεις, βλέπουν ότι δεν πονάς, οπότε σε βάζουν κάτω από το νερό και μετά τα ξανακάνουν όλα από την αρχή», λέει η «Φαράχ» περιγράφοντας τις φρικτές στιγμές που έζησε.
Σε μία περίπτωση, την βασάνισαν με ηλεκτρόδια. «Λιποθύμησα, οπότε δεν ένιωθα τον πόνο όπως όταν με χτυπούσαν», λέει, αλλά θυμάται ξεκάθαρα το φόβο που ένιωσε πριν. Μία από τις άλλες κοπέλες στο ίδιο κελί, της είπε ότι την βίασαν. Η «Φαράχ» δεν το είδε με τα μάτια της, αλλά απείλησαν και την ίδια ότι θα την βιάσουν. «Οχι απλός βιασμός, αλλά ομαδικός», τονίζει.
Η ίδια πιστεύει ότι γλίτωσε την ακόμη χειρότερη μεταχείριση που ενδεχομένως να είχε χάρη στο γεγονός ότι έχει διπλή υπηκοότητα. Ομως την βασάνισαν τόσο ψυχολογικά, όσο και σωματικά. Κάποιες φορές την απειλούσαν ότι θα φέρουν τον μικρό γιο της στο κέντρο κράτησης. «Τρελαινόμουν όταν το έλεγαν. Ηταν το πιο σκληρό πράγμα. Ξέρουν τα πάντα».
Από τις εικόνεες που δεν θα ξεχάσει ποτέ, ο βασανισμός ενός ηλικιωμένου άνδρα μπροστά της. «Του έβαλαν τα καλώδια. Το έβλεπα. Ημουν σίγουρη ότι πέθανε. Επεσε στο έδαφος και τον πέταξαν έξω από το δωμάτιο», διηγείται.
«Μία φορά, κρέμασαν έναν άνδρα από τα πόδια και τα χέρια του. Προσπαθούσα να μην βλέπω, αλλά κάποιες φορές σου κρατάνε το κεφάλι για να αναγκάσεις να κοιτάς. Τραβούσαν τα σχοινιά και τον… χώρισαν στη μέση. Ακόμη και σήμερα θυμάμαι τα ουρλιαχτά του και την ξαφνική σιωπή που ακολούθησε», περιγράφει.
Το προσωπικό της φυλακής δεν έχει βάναυση συμπεριφορά, λέει. «Οταν είναι εκεί ο αστυνομικός, κανείς δεν μπορεί να σε βοηθήσει. Αλλά από την ανάκριση σου δίνουν φάρμακα ή σε ταΐζουν».
Ενα βράδυ, έπιασε κουβέντα με έναν από τους φύλακες. «Τον ρώτησα ”πώς μπορεί ένα φυσιολογικό άτομο σαν και εσένα να το κάνει αυτό;”. Ανοιξε το συρτάρι, έβγαλε κάποια χάπια και μου είπε ότι αυτά τον βοηθούν. ”Είσαι στη φυλακή; Είμαι κι εγώ σε φυλακή. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια είμαι εδώ και χτυπάω ανθρώπους”, μου απάντησε».
Η «Φαράχ» αφέθηκε ελεύθερη μετά από 36 ημέρες, αν και ακόμη μέχρι σήμερα δεν είναι σίγουρη γιατί συνέβη αυτό. Αφησε τη Συρία και επέστρεψε στη Βρετανία. Για όλα όσα έζησε, κατηγορεί τον Μπασάρ αλ Ασαντ. Υποστηρίζει ότι αυτός πρέπει να είναι ο στόχος των βρετανικών βομβαρδισμών που ξεκίνησαν στη Συρία και όχι το Ισλαμικό Κράτος.
«Το γεγονός ότι θέλουμε να ξεφορτωθούμε τον Ασαντ δεν σημαίνει ότι θέλουμε το Ισλαμικό Κράτος. Κατά κάποιο τρόπο, είναι το ίδιο. Απλά πρόκειται για διαφορετικού τρόπου σκοτωμούς. Ο Ασαντ έφερε το Ισλαμικό κράτος στη Συρία, μαζί με τους θανάτους και την καταστροφή. Πρέπει να τον ξεφορτωθούμε», καταλήγει.
Πηγή: iefimerida.gr
