Ίσως να είναι η χειρότερη χρονιά της τελευταίας δεκαετίας, από πλευράς εσόδων η φετινή για τους αγρότες του θεσσαλικού κάμπου, καθώς από τη μία είδαν τη σοδειά τους μειωμένη από τις άσχημες καιρικές συνθήκες και από την άλλη τις τιμές των προϊόντων τους να κατρακυλούν, ενώ την ίδια ώρα αυξανόταν και το κόστος παραγωγής, γεγονός που προμηνύει δύσκολο χειμώνα για την τοπική οικονομία… Το σύνθημα «αγροτιά χωρίς λεφτά , μαγαζιά χωρίς δουλειά», γίνεται ξανά επίκαιρο, ενόψει και των επερχόμενων εορτών των Χριστουγέννων
Στις βασικές καλλιέργειες όπως σιτηρά, βαμβάκι και καλαμπόκι, οι τιμές είναι καθηλωμένες στα επίπεδα των τελευταίων ετών και ακόμη χαμηλότερες. Στα σιτηρά στα 18 λεπτά κατά μέσο όρο με σοδειές μειωμένες κατά 20% τουλάχιστο σε σχέση με το 2016, λόγω του πρόωρου καύσωνα το Μάη, στο καλαμπόκι στα 16 λεπτά το κιλό, το ίδιο και στο κριθάρι, ενώ για το βαμβάκι, οι ενδείξεις, αφού ακόμη δεν έχουν ανακοινωθεί τιμές, προσδιορίζουν επίπεδα γύρω στα 50 λεπτά το κιλό, όταν πέρυσι έφτασε και στα 53 λεπτά το κιλό, ενώ η σοδειά είναι μειωμένη και το κόστος αυξημένο λόγω των ψεκασμών για την καταπολέμηση του πράσινου σκουληκιού…
Καλά νέα για τα καρτελάκια στο σιτάρι
Ένα ευχάριστο νέο πάντως για τους σιτοπαραγωγούς είναι πως φέτος τα «σημαδάκια» (καρτελάκια) η επιπλέον δηλαδή επιδότηση ποιοτικών χαρακτηριστικών για τον πιστοποιημένο σπόρο θα ανέλθει στα 9 ευρώ το στρέμμα, έναντι 4,5 έως 6 ευρώ που ήταν τα τελευταία χρόνια…
Εξίσου άσχημα ήταν τα πράγματα για τη βιομηχανική τομάτα, που είχε απώλεια περίπου 40% σε σχέση με πέρυσι λόγω των έντονων βροχοπτώσεων και του χαλαζιού, για τη φακή και εν γένει τα ψυχανθή (βίκο).
Άντεξαν ακτινίδια, αχλάδια και σταφύλια…
Τα μόνα προϊόντα που γλίτωσαν φέτος από την καθίζηση των τιμών είναι το ακτινίδιο που η τιμή του έφτασε από 60 ως 65 λεπτά το κιλό, το επιτραπέζιο αχλάδι (κρυστάλλι) που έφτασε και τα 80 λεπτά και το επιτραπέζιο σταφύλι «Crimson», που η τιμή του ξεπέρασε το 1 ευρώ το κιλό…
Ωστόσο αρκετά χαμηλές έως εξευτελιστικές ήταν οι τιμές στο βιομηχανικό και το επιτραπέζιο ροδάκινο, στα πράσινα μήλα Αγιάς, ενώ στο αμύγδαλο είχαμε μεγάλη μείωση της σοδειάς στην περιοχή Συκουρίου, λόγω του παγετού στα τέλη Φλεβάρη…
Το παράδοξο είναι πως παρά τη μειωμένη σοδειά δεν λειτούργησαν οι νόμοι της προσφοράς και της ζήτησης, αφού στα περισσότερα προϊόντα οι αγορές είναι παγκοσμιοποιημένες και οι αθρόες εισαγωγές καθηλώνουν τις τιμές, όπως για παράδειγμα στο καλαμπόκι, που ξεφορτώνεται από γειτονικές Βαλκανικές χώρες στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης προς 12 λεπτά το κιλό…
Μεγάλες πιέσεις επίσης δέχεται και η τιμή στο πρόβειο γάλα, μετά το αγελαδινό, καθώς κι εδώ έχουμε αθρόες εισαγωγές κυρίως από Βουλγαρία…
Σε γενικές γραμμές οι αγρότες βρίσκονται σε απόγνωση καθώς βλέπουν χρόνο με το χρόνο τις περισσότερες καλλιέργειες να κινούνται οριακά παρά το γεγονός ότι πειραματίζονται και δεν μένουν καθηλωμένοι σε παραδοσιακές καλλιέργειες. Η καλλιέργεια του βαμβακιού έχει συρρικνωθεί από το 1,5 εκατομμύριο στρέμματα προ δεκαετίας στις 700.000 φέτος, ενώ δραστικά έχουν περιοριστεί και άλλες αρότραιες καλλιέργειες, όπως το καλαμπόκι, τα τεύτλα, η βιομηχανική τομάτα κ.α.
Αντίθετα έδαφος κερδίζουν κυριολεκτικά και μεταφορικά τα όσπρια, με το ρεβίθι να αναμένεται να ξεπεράσει την προσεχή καλλιεργητική περίοδο τα 90.000 στρέμματα στον κάμπο, ενώ αρκετοί τολμούν τη μετάβαση σε δενδρώδεις καλλιέργειες κυρίως αμυγδαλιές, καρυδιές, ροδιές και φιστίκια Αιγίνης…Το πρόβλημα βέβαια είναι ότι τα δέντρα έχουν μία αναμονή 3-4 χρόνων μέχρι να αρχίσουν να παραδίδουν καρπούς, ενώ αρκετά αυξημένο είναι και το κόστος εγκατάστασης και τα σχέδια βελτίωσης προχωρούν με το σταγονόμετρο από το ΥΠΑΑΤ…
Συμπερασματικά η έλλειψη οργάνωσης σε ομάδες παραγωγών και η ανυπαρξία έρευνας αγορών δε δίνει προστιθέμενη αξία στα προϊόντα τους, ενώ αρκετοί νιώθουν δυσβάστακτες τις φορολογικές και ασφαλιστικές επιβαρύνσεις… Όπως για παράδειγμα οι καπνοπαραγωγοί της Ελασσόνας, που δεν μπορούν να προσκομίσουν τιμολόγια για συμψηφισμό εσόδων και έκπτωση φόρου, αφού η εργασία τους είναι χειρωνακτική (συλλογή με το χέρι και όχι με μηχανές)…
Οι αγρότες στον κάμπο αισθάνονται πως η κρίση αρχίζει να δείχνει τα δόντια της την τελευταία διετία, αργότερα μεν από τις άλλες ομάδες εργαζομένων, αλλά με πολύ πιο έντονο τρόπο και το χειρότερο όλων είναι ότι η συρρίκνωση των εισοδημάτων τους οδηγεί σε περεταίρω ύφεση την τοπική οικονομία…
Του Γιάννη Κολλάτου, από το thessaliatv.gr
