Στη γραμμή της ασφυξίας μέχρι «θανάτου», όπως δηλαδή την άνοιξη του 2016, δείχνει να κινείται το ΔΝΤ, πιέζοντας από τη μια την Αθήνα να νομοθετήσει προκαταβολικά ένα ογκώδες πακέτο νέων μέτρων κι από την άλλη τους Ευρωπαίους να ανοίξουν τα χαρτιά τους και να εγγυηθούν για το ελληνικό χρέος.
Όπως αναφέρουν ευρωπαϊκές πηγές, μέχρι αργά το βράδυ της Δευτέρας η ελληνική πλευρά δεν είχε απαντήσει επί της κοινής θέσης των Θεσμών, όπως αυτή διατυπώθηκε στο τετ-α-τετ με τον Ε. Τσακαλώτο την Παρασκευή και παρά τις διπλωματικές δημόσιες δηλώσεις Ευρωπαίων αξιωματούχων για τη δυνατότητα συμφωνίας ως την ερχόμενη Δευτέρα, η εικόνα είναι ακόμα πολύ “θολή”. Η πέτρα του σκανδάλου δεν είναι άλλη από τη στάση του ΔΝΤ και η οργισμένη- συνάμα αμήχανη- έκρηξη του Ε. Τσακαλώτου στο δελτίο ειδήσεων του ΑΝΤ1, είναι ενδεικτική του πόσο οριακά κινείται η διαπραγμάτευση.
Τι έχει σημάνει συναγερμό στην ελληνική πλευρά; Η άποψη και η γραμμή του ΔΝΤ, όπως αυτή διατυπώνεται επισήμως στην Έκθεση του, ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα αυτή τη στιγμή οφείλεται στη βραδεία μεταρρυθμιστική προσπάθεια της κυβέρνησης ή στις ανεπαρκείς παρεμβάσεις της κι αν αυτό συνεχιστεί με αποτέλεσμα την αδυναμία ένταξης στο QE, τη διατήρηση των capital controls και την απουσία λύσης για το Χρέος, τότε η ροή επενδύσεων θα είναι πολύ πιο χαμηλή και η δυναμική του ΑΕΠ πιο ασθενής. Που μπορεί να οδηγήσει αυτό κατά το Ταμείο; Σε νέα κρίση ρευστότητας και χωρίς μια νέα χρηματοδοτική βοήθεια, σε κίνδυνο Grexit.
Αυτή τη στιγμή το μόνο που υπάρχει στο τραπέζι είναι η κοινή απαίτηση των δανειστών για προκαταβολική νομοθέτηση μέτρων έτσι ώστε να “κλειδώσει” ο στόχος του 3,5% και η ελληνική πλευρά στην πραγματικότητα καλείται να αντεπεξέλθει σε δύο μέτωπα. Από τη μια, να πιέσει και να πείσει το ΔΝΤ να επικαιροποιήσει τις εκτιμήσεις του για τη δυναμική των μέτρων που ήδη εφαρμόζονται, με βάση το δημοσιονομικό αποτέλεσμα του 2016, έτσι ώστε να περιορίσει τον όγκο των πρόσθετων μέτρων που πρέπει να νομοθετηθούν για να διασφαλιστεί ο στόχος του 2018. Αν και το ευρωπαϊκό σκέλος των Θεσμών- δηλαδή η Κομισιόν και η ΕΚΤ- κινούνται στη λογική της Αθήνας, ο εχθρικός συσχετισμός δυνάμεων στο Eurogroup, όπου κυριαρχεί ο γερμανικός παράγοντας και οι δορυφόροι του, επί της ουσίας θυσιάζει τις δημοσιονομικές και τις μακροοικονομικές επιδόσεις της Ελλάδας στο βωμό της συμμετοχής του Ταμείου στο πρόγραμμα.
Από την άλλη πλευρά, η Αθήνα πιέζει για συνολική λύση, που θα συμπεριλαμβάνει τα μέτρα για το Χρέος, όχι μόνο ως πολιτικό αντίβαρο για τα σκληρά νέα μέτρα που πρέπει να νομοθετηθούν αλλά επειδή συν τοις άλλοις η ΕΚΤ έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν μπορεί να ανάψει πράσινο φως για το QE χωρίς εξειδίκευση των μεσοπρόθεσμων μέτρων για την ελάφρυνση του Χρέους. “Η Ανάλυση Βιωσιμότητας (DSA) είναι πρόβλημα και για την ΕΚΤ” σημειώνουν ευρωπαϊκές πηγές. Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, οι Ευρωπαίοι είναι διατεθειμένοι να “φωτογραφίσουν” τις αναγκαίες παρεμβάσεις, χωρίς όμως να διαταράσσουν τον εκλογικό κύκλο σε Ολλανδία, Γαλλία και ειδικά στη Γερμανία. Ωστόσο δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι το ΔΝΤ αρκείται σε κάτι τέτοιο. Αντιθέτως, αν λάβει κανείς υπόψιν τις δηλώσεις της Κ. Λαγκάρντ, θα πρέπει να αναμένει ότι το Ταμείο θα πιέσει για εξειδίκευση και επέκταση των μέτρων που περιγράφονται στην απόφαση του Eurogroup της 26ης Μαίου. Το ερώτημα αν αυτή η πίεση αποσκοπεί στην κάμψη του Βερολίνου ή στην πλήρη και άνευ όρων παράδοση της Αθήνας, είναι κάτι που θα απαντηθεί τις επόμενες εβδομάδες.
Πηγή: iefimerida.gr
