Κύκλωμα που απειλούσε ή χρησιμοποιούσε τους ίδιους τους συναδέλφους των «διπλανών γραφείων» ή συναδέλφους με τους οποίους κοινωνικά έκαναν παρέα και συγχνωτίζονταν μαζί τους, φέρεται να ήταν αυτό των τριών δημοσιογράφων σύμφωνα με τα στοιχεία που προκύπτουν από τη σχετική δικογραφία. Εκτός των απειλών προς τη δημοσιογράφο – εκπρόσωπο Τύπου της ΕΥΔΑΠ Α.Κ. ώστε να μεσολαβήσει για να λάβουν διαφημίσεις, κυρίαρχα οι Παναγιώτης Μουσάς και ο Χρήστος Φράγκου φέρονται απευθυνόμενοι σε τρίτα πρόσωπα να χρησιμοποιούν ερήμην τους ονόματα συναδέλφων τους δήθεν ως επαφές που θα «πίεζαν» ή θα έγραφαν θετικά υπέρ ή κατά συγκεκριμένων ΔΕΚΟ. Κυρίαρχα επρόκειτο για γνωστούς bloggers ή για δημοσιογράφους μικρών οικονομικών ιστοσελίδων κι εντύπων αφού και οι δύο προέρχονται από αυτό το χώρο. Έναν δημοσιογραφικό τομέα δηλαδή όπου ενδημούν οι προσωπικές πιέσεις αναφορικά με την παροχή διαφήμισης.
Παράλληλα και τα δύο πρόσωπα κατηγορούνται πως δεν δίστασαν καν να εκβιάσουν μια συνάδελφο από τον ίδιο τον εργασιακό τους χώρο, πιέζοντας την παρά το ότι είχαν για χρόνια συνεργαστεί μαζί της. Πληροφορίες μάλιστα αναφέρουν πως οι Παναγιώτης Μουσάς και Χρηστος Φράγκου είχαν άριστες σχέσεις με την θιγόμενη και απειλούμενη Α.Κ. κι ακριβώς επάνω σε αυτές πάτησαν ώστε να επιτύχουν ίδια οφέλη. Η Α.Κ. εξάλλου συνεργαζόταν με το site Σοφοκλέους In και τη free press Free Money στην οποία ο Φράγκου είχε επιτελικό ρόλο ενώ ήταν συνάδελφος και του Παναγιώτη Μουσά στην εφημερίδα ΑΞΙΑ.
Θα πρέπει να τονίσουμε πως βάσει πληροφοριών του protothema.gr ανάλογες πιεστικές λογικές φέρεται να έχουν ακολουθηθεί από παρόμοια μικρά σε κυκλοφορία Μέσα και σε άλλες περιπτώσεις καθώς είναι γνωστό στον κόσμο των ελληνικών ΔΕΚΟ, πολυεθνικών ή εγχώριων επιχειρήσεων πως η μη αποδοχή τοποθέτησης διαφήμισης συχνά συνεπάγεται τέτοιου είδους μεθοδεύσεις.
Ο κ. Μουσάς ταυτόχρονα και βάσει πληροφοριών, κινούνταν στους δημοσιογραφικούς και πολιτικούς κύκλους τάζοντας «προστασία» ή αφήνοντας υπονοούμενα περί μη άσκησης δημοσιογραφικού ή κοινοβουλευτικού ελέγχου καθώς «προσωπικά …τάιζε τα ΜΜΕ για το θέμα της Τράπεζας Αττικής» όπως διατεινόταν. Αίσθηση είχε προκαλέσει μάλιστα η παραίνεση του σε συγκεκριμένα πρόσωπα να μην ανοιχτούν ως προς κρίσιμο τραπεζικό θέμα των ημερών για ν ασκήσουν σφοδρή κριτική καθώς «οι δημοσιογράφοι …ταϊστηκαν και θα τους την πέσουν».
Πληροφορίες αναφέρουν πως οι ενέργειες του αυτές δεν ήταν γνωστές στις διοικήσεις των ΔΕΚΟ ή χρηματοπιστωτικών οργανισμών για τους οποίους εργαζόταν και περισσότερο ως σκοπό είχαν το προσωπικό του όφελος. Συχνά μάλιστα υποστήριζε πως ελέγχει sites, blogs και δημοσιογράφους αν και πηγές μιλάνε για αυθαίρετες κυρίως διαρροές.
Δεν θα πρέπει να παραλείψουμε να τονίσουμε πως το όλο θέμα κάθε άλλο παρά τυχαίο δείχνει να είναι με αποτέλεσμα να προβληματίζει το χώρο του διαδικτύου καθώς προκύπτει με ένταση σε μια περίοδο όπου έχει ανοίξει κυβερνητικά η συζήτηση για τον έλεγχο του internet. Πρόσωπα με σχέσεις στον κρατικό μηχανισμό κυρίαρχα ως προς το ευαίσθητο κομμάτι της διάχυσης κρατικής διαφήμισης, δημοσιογράφοι των γραφείων τύπου και των δημοσίων σχέσεων περισσότερο, παρά της ουσιαστικής ενημέρωσης και παροικούντες στην κλειστή Ιερουσαλήμ που λέγεται δημόσιο χρήμα εμπλέκονται σε ένα γαϊτανάκι που ενισχύει τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς. Το ερωτηματικό όμως είναι πως άπαντες πρόκειται για πρόσωπα που έχουν σχέσεις με τη δημόσια διοίκηση εντός της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
