Άγριο «κράξιμο» στα μέλη της ΝΕ του ΣΥΡΙΖΑ στη Μαγνησία και στην πρωτοβουλία τους να καλέσουν σε συμμετοχή στο γιορτασμό της Πρωτομαγιάς, από τη διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Βόλου, που σε ανακοίνωσή της αναφέρει:
«Είναι όντως αξιοθαύμαστο, πού βρίσκει τον χρόνο ο ΣΥΡΙΖΑ, ένα Κόμμα τόσο πολυάσχολο με την εξυπηρέτηση του 3ου και του 4ου Μνημονίου, να εκδίδει τέτοιες «πύρινες» και «αγωνιστικές» ανακοινώσεις για την Εργατική Πρωτομαγιά.
Ξεπερνώντας, ωστόσο, την πρώτη έντονη συγκινησιακή φόρτιση από το δακρύβρεχτο «επαναστατικό» κάλεσμα της τοπικής Νομαρχιακής του Επιτροπής προς τον κόσμο της εργασίας ν’ αντισταθεί στις αντεργατικές αθλιότητες του ιδίου του Κυβερνητικού του Φορέα, δεν μπορέσαμε ν’ αποφύγουμε τον έντονο πειρασμό ν’ απαντήσουμε στο προφανές άθλιο προβοκάρισμα του καλέσματος.
Και ναι μεν, οι εναπομείναντες ελάχιστοι φίλοι και οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ ούτε καν αποτόλμησαν να εμφανισθούν στην Πλατεία (ίσως γιατί η καθιέρωση της Εργατικής Πρωτομαγιάς ως επίσημης …αργίας από την κυρία Αχτσιόγλου, παρακίνησε τους ΣΥΡΙΖΑΙΟΥΣ να εκδράμουν αλλού για να …πιάσουν τον Μάη), η προβοκάτσια τους, όμως, μια κάποια ζημιά την έκανε: απώθησε και όσους ακόμη ήθελαν πραγματικά να έρθουν και να διαμαρτυρηθούν για την ξεπουλημένη Κυβέρνηση, προφανώς από φόβο μη συγκαταλεχθούν στους αφελείς εκείνους που ακόμη παίρνουν στα σοβαρά τον κ. Τσίπρα και την μνημονιακή παρέα του».
Απάντηση ΣΥΡΙΖΑ
«Για να δώσει κάποιο ορθολογιστικό φύλλο συκής σε αυτή την παράλογη θέση του το Ε.Κ.Β. μας χρεώνει με διαθέσεις προβοκάτσιας, ότι δηλαδή βγάλαμε την ανακοίνωση θέλοντας να αποτύχει η συγκέντρωση του.
Η υπόθεση είναι αστεία και δεν μπορείς να απαντήσεις σοβαρά σε μια σουρεαλιστική ανακοίνωση. Δυστυχώς, επειδή δεν πρόκειται για δημοσίευση μιας ομάδας γραφικών, αλλά για κείμενο του φορέα που θεσμικά έχει την υποχρέωση να αγωνίζεται για την ενότητα όλης της εργατικής τάξης, δεν υπάρχει μόνο η φαιδρή πλευρά, αλλά και η τραγική.
Χαμένο μέσα στα βάθη του πιο νοσηρού κομματισμού, ακινητοποιημένο σε όλα τα ουσιαστικά θέματα από μια κρίση που έχει παραλύσει κάθε δυνατότητα αντίδρασης του, ανίκανο να σκαρφιστεί μια λιγότερο αστεία δικαιολογία για την τραγική αποτυχία των συγκεντρώσεων του, το τοπικό Εργατικό Κέντρο μας δίνει παραστατικά να καταλάβουμε πόσο βαθύ είναι το πρόβλημα της γραφειοκρατικοποίησης μερικών συνδικάτων και πως από την γραφειοκρατικοποίηση μέχρι τη γραφικοποίηση η απόσταση είναι αμελητέα».
