Ο Ολυμπιακός Βόλου περνάει ίσως μία από τις δυσκολότερες στιγμές την πολύχρονης ιστορίας του. Οι «ερυθρόλευκοι» βρίσκονται κάτω από τη ζώνη του υποβιβασμού, ο Παναγιώτης Μποτσιβάλης έχει αποχαιρετήσει και πλέον ο Ερασιτέχνης αναζητά τα χρήματα προκειμένου να σώσει τη… χρονιά.
Ωστόσο, το πρόβλημα του Ολυμπιακού Βόλου δεν είναι μόνο η έλλειψη του ανθρώπου εκείνου που θα βάλει τα απαιτούμενα χρήματα για να ηγηθεί ενός ιστορικού συλλόγου και να οδηγήσει και πάλι το σύλλογο στις επαγγελματικές κατηγορίες.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα των «ερυθρολεύκων» είναι η καθημερινή ενασχόληση με το ποδοσφαιρικό τμήμα, ανθρώπων που δεν θα έπρεπε να γνωρίζουν ούτε που πέφτουν τα γραφεία της ομάδας.
Και εξηγούμαι. Τα τελευταία 2-3 χρόνια, έχει μετατραπεί από κάποιους σε αγαπημένο τους σπορ η καθημερινή ενασχόλησή τους με τον Ολυμπιακό Βόλου. Και τι εννοούμε. Ο οποιοσδήποτε έχει άποψη για τα πάντα μέσα στην ομάδα. Από το ποιος θα αναλάβει προπονητής, από το ποιοι παίκτες θα αποκτηθούν και θα ξεκινούν στο βασικό σχήμα, μέχρι και το ποιος θα προσληφθεί για τη θέση του φροντιστή.
Σαν να μην έφτανε αυτό, βλέπουμε ακόμα και τους οργανωμένους φιλάθλους να αναλαμβάνουν το ρόλο του διαμεσολαβητή μεταξύ παικτών και διοίκησης.
Ακόμα και προχθές, ακούσαμε σε ραδιοφωνικό σταθμό τον υπεύθυνο επικοινωνίας του Ολυμπιακού Βόλου Δημήτρη Πέγιο να ξεκαθαρίζει με κατηγορηματικό τρόπο ότι ο μάνατζερ παικτών Τσέροβιτς δεν θα συνεργαστεί ξανά με τους «ερυθρόλευκους», λες και είναι ο πρόεδρος της ομάδας που βάζει τα χρήματά του και παίρνει τις όποιες αποφάσεις. Εκτός αν σκοπεύει να αναλάβει πρόεδρος, οπότε καλά έκανε και τοποθετήθηκε με αυτόν τον τρόπο.
Το αποκορύφωμα όλων βέβαια ήταν η προ μηνών κάθοδος στον Πειραιά 3-4 απλών φιλάθλων, προκειμένου να συναντηθούν με στελέχη του Ολυμπιακού Πειραιώς για να συζητήσουν τυχόν μελλοντική συνεργασία μεταξύ των δύο συλλόγων. Και όλα αυτά σημειωτέον χωρίς να γνωρίζει κανείς από το επίσημο Ολυμπιακό για τη συνάντηση αυτή. Και αναρωτιέμαι: Με ποια ιδιότητα ανέλαβαν την πρωτοβουλία αυτή;
Και για να μην παρεξηγηθούμε: Προφανώς και δεν αμφισβητούμε τα Ολυμπιακά αισθήματα όλων εκείνων των φιλάθλων ή οπαδών που επιδιώκουν να αναμειγνύονται με τα διοικητικά της ομάδας. Προφανώς και αγαπούν την ομάδα τους και θέλουν το καλό της.
Ωστόσο, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι ο ρόλος τους είναι στην εξέδρα και όχι στη διοίκηση. Διότι όπως λέει και μία παροιμία «όπου λαλούν πολλοί κοκόροι αργεί να ξημερώσει».
Σε αυτό βέβαια μεγάλη ευθύνη έχουν και οι εκάστοτε διοικούντες τον Ολυμπιακό Βόλου που επιτρέπουν στο κάθε απλό φίλαθλο να έχει λόγο για τον τρόπο διοίκησης. Διότι είτε το θέλουν κάποιοι είτε όχι οι όποιες αποφάσεις για μία ομάδα δεν βγαίνουν στα καφενεία και στις καφετέριες όπως συμβαίνει σήμερα.
Και κάτι τελευταίο. Σε εποχές που ο Ολυμπιακός Βόλου μεγαλουργούσε, ο ρόλος όλων αυτών που σήμερα θέλουν να έχουν λόγο στον τρόπο διοίκησης του Ολυμπιακού αλλά και στις αποφάσεις που λαμβάνονται, περιοριζόταν στην εξέδρα.
Ισως βέβαια αυτός είναι και ο λόγος που σε κάποιους αρέσει η σημερινή κατάσταση. Κάποιοι μάλιστα την επιδίωξαν κιόλας. Για να το παίζουν νταραβεριτζήδες, να πουλάνε μούρη στις καφετέριες και στην παρέα τους και να έχουν λόγο ύπαρξης.
Συμπέρασμα: Οσο δεν βρίσκεται ένας άνθρωπος που όχι μόνο θα επενδύσει στον Ολυμπιακό Βόλου, αλλά και που θα αποφασίσει να ξαναστείλει στην εξέδρα όλους αυτούς που σήμερα θέλουν να κάνουν κουμάντο στην ομάδα μόνο και μόνο για να ικανοποιήσουν τις προσωπικές τους φιλοδοξίες και το «εγώ» τους, είναι σίγουρο ότι αυτή η τόσο ιστορική ομάδα θα παραμένει μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.
Μάνος Παναγιωτόπουλος
