Με μια βαριά Ιστορία, κτισμένο σε ιδιαίτερη γεωφυσική θέση, το Τρίκερι, η άλλοτε ναυτική πολίχνη του Νoτίου Πηλίου, σε καλωσορίζει με ένα από καρδιάς χαμόγελο και αναλαμβάνει να σε μυήσει στον δικό του ξεχωριστό κόσμο.
Ο ήλιος είχε ήδη αρχίσει να γέρνει πίσω από τα βουνά της Ρούμελης όταν ξεκίνησα ν’ ανηφορίζω τις τελευταίες στροφές που θα με έβγαζαν στη θέση Βίγλα που δεσπόζει -όπως εξάλλου το λέει και το όνομά της- στην κορφή του απόκρημνου βράχου ανάμεσα στη ναυτική πολιτεία Τρίκερι και στο γραφικό λιμανάκι της Αγίας Κυριακής.
Για κάποιον που επισκέπτεται για πρώτη φορά την προικισμένη αυτή ακρογωνιά της πολύμορφης Μαγνησίας είναι το καλύτερο σημείο για να ατενίσει το τοπίο και να προσανατολιστεί στο ιδιαίτερο ανάγλυφο του γεωφυσικού χάρτη της περιοχής.
Εκεί, στα ριζά του βράχου, 270 μέτρα κάθετα κάτω από τα πόδια μου, ξεχώριζε το γραφικό ψαροχώρι της Αγίας Κυριακής και οι παραθαλάσσιες γειτονιές Μύλος, Γεροπλίνα με τις κόκκινες κεραμοσκεπές και τα δεκάδες ψαροκάικα ν’ απαγκιάζουν στο μικρό λιμάνι.
Αντίκρυ, ο θαλάσσιος δίαυλος τη Εύβοιας, που συνδέει τον Παγασητικό και τον Βόρειο Ευβοϊκό κόλπο με το ανοιχτό Αιγαίο, αντανακλούσε το τελευταίο φως του ήλιου στα ατάραχα νερά. Ακριβώς απέναντι διακρίνονταν ολοκάθαρα οι ακτές της Βόρειας Εύβοιας με τα παραθαλάσσια χωριά και τις στιβαρές σιλουέτες των δασωμένων βουνών της να φράζουν τον ορίζοντα.
Βόρεια, πάνω στο ύψωμα, γαντζωμένο με μαεστρία στα πρανή των βράχων το Τρίκερι αράδιαζε τα αρχοντόσπιτά του. Μέσα στη σιγαλιά του δειλινού μπορούσα να ακούσω τις φωνές και τα γέλια των πιτσιρικάδων που τρεχοβολούσαν στις γειτονιές, το σφύριγμα του βοσκού στους παρακείμενους λόφους καθώς μάζευε τα ζώα του στη στάνη, αλλά και το μουρμούρισμα της ντιζελομηχανής των καϊκιών που άφηναν το λιμάνι της Αγίας Κυριακής για το βραδινό τους ψάρεμα.
Η μαγεία της στιγμής σε όλο της το μεγαλείο!!!
Πηγή: Έθνος
