Θέλετε να περάσετε τη νύχτα στον ευλογημένο παράδεισο ή στην αμαρτωλή κόλαση; Αν και κανείς μας δεν έχει αυτή την επιλογή για τη μετά θάνατον ζωή, στο καινούριο «25hours Hotel Piazza San Paolino» στη Φλωρεντία ο πελάτης αποφασίζει. Η «Θεία Κωμωδία» του Φλωρεντινού ποιητή Δάντη Αλιγκιέρι στάθηκε η πηγή έμπνευσης για την interior designer Πάολα Ναβόνε που κατάφερε να μεταφέρει τη μεσαιωνική φαντασίωση του άλλου κόσμου σ’ ένα πολυτελές μεταμοντέρνο ξενοδοχείο.
Στην πτέρυγα των αγίων, οι χρωματισμοί είναι στην γκάμα του γαλάζιου και το κρεβάτι μοιάζει να αιωρείται στα σύννεφα. Το εκκεντρικό στυλ της Ιταλίδας ντιζάινερ διατρέχει το ξενοδοχείο μέχρι και το τελευταίο κλειδί δημιουργώντας μια διασκεδαστική πραγματικότητα, έναν κόσμο τόσο διαφορετικό από τον δικό μας, που ουσιαστικά πλάθει ένα ταξίδι μέσα στο ταξίδι.
Η διαμόρφωση των εσωτερικών χώρων των ξενοδοχείων από την Τοσκάνη μέχρι την Ταϊλάνδη είναι ένα από τα αγαπημένα αντικείμενα της Ναβόνε, καθώς και η ίδια έχει ένα νομαδικό, ανήσυχο πνεύμα. «Οταν ταξιδεύω θέλω ν’ αναπνέω την ατμόσφαιρα του μέρους στο οποίο βρίσκομαι. Οταν ξυπνάς σ’ ένα δωμάτιο ξενοδοχείου, πρέπει ν’ ανοίγεις τα μάτια σου και να νιώθεις τον τόπο, είτε είσαι στη Μεσόγειο, είτε στην Ινδία, είτε στη Νέα Υόρκη. Γι’ αυτό, όταν σχεδιάζω προσπαθώ να κάνω τους ενοίκους να αισθάνονται μια ενστικτώδη συνοχή με το περιβάλλον, μια φυσική αίσθηση ότι ανήκουν στον χώρο, πάντα με έναν σύγχρονο και χαλαρωτικό τρόπο.
Κάθε ένα από τα πρότζεκτ μου προκύπτει από μια ιδιαίτερη αλχημεία, γι’ αυτό είναι όλα μοναδικά. Συμβαίνει όπως στον κινηματογράφο, όπου κάθε ταινία είναι ξεχωριστή γιατί η υπόθεση, οι ηθοποιοί και τα σκηνικά αλλάζουν, ακόμα κι όταν ο σκηνοθέτης παραμένει ο ίδιος. Το κοινό χαρακτηριστικό σε όλα μου τα έργα είναι η φροντίδα για το συναίσθημα. Δίνω ιδιαίτερη προσοχή στην περιρρέουσα διάθεση των πελατών η οποία συνδέεται με την ευχαρίστηση του να περνάς ποιοτικό χρόνο σ’ ένα όμορφο μέρος».
Η πολυτέλεια αλλιώς
Το παλιό μοναστήρι του Σαν Παολίνο, μία προέκταση της ομώνυμης εκκλησίας στην ομώνυμη πλατεία δίπλα στον σιδηροδρομικό σταθμό, έγινε το κεντρικό κτίριο του ξενοδοχείου με 66 δωμάτια. Σαν συνέχειά του οικοδομήθηκε ένα νέο κτίριο με 104 ακόμη δωμάτια με μπαλκόνι και ένα Garden Loft στην κορυφή, ένα μικρό διαμέρισμα με ιδιωτικό κήπο και πισίνα.
Στην καρδιά του ιστορικού κτιρίου, κάτω από έναν τεράστιο γυάλινο θόλο, βρίσκεται το «San Paolino Restaurant», που απλώνεται στη φυσικά φωτισμένη εσωτερική αυλή και διακοσμείται από συλλογή βάζων και δοχείων φτιαγμένα από την αυθεντική τερακότα της Τοσκάνης. Μία δημιουργία της καλλιτέχνιδας Λίντα Νιούσταντ από πράσινα φύλλα που προέρχονται από ανακυκλωμένα υφάσματα λειτουργεί ως ηχοαπορροφητικό σώμα που εξουδετερώνει τους θορύβους.
Οι μέρες ξεκινούν από το Alimentari, ένα παραδοσιακό μπακάλικο με τοπικά προϊόντα που έχει είσοδο και από τον δρόμο ώστε να εξυπηρετεί τη γειτονιά. Για το απόγευμα είναι απαραίτητο ένα Negroni στο Companion Bar, αφού το κοκτέιλ γεννήθηκε το 1919 σε αυτή την πόλη χάρη στον κόμη Καμίλο Νεγκρόνι. Η ιδέα τού ήρθε όταν παραγγέλλοντας το αγαπημένο του Americano με καμπάρι, βερμούτ και σόδα, ζήτησε από τον μπάρμαν ν’ αντικαταστήσει αυτή τη φορά τη σόδα με κάτι πιο δυνατό όπως το τζιν. Από τότε μέχρι σήμερα το Negroni έχει αποκτήσει αμέτρητες παραλλαγές, το αυθεντικό όμως σερβίρεται πάντα στο μπαρ του «25hours».
Η αιρετική άποψη της Ναβόνε για την τέχνη της φιλοξενίας αποτυπώνεται ακόμα καλύτερα στον «κινηματογράφο». Αντί για τις κλασικές αίθουσες συνεδρίων, η Ναβόνε σχεδίασε το Cinema Paradiso, μία αίθουσα προβολών στην οποία διατήρησε και αποκάλυψε το αρχικό τούβλο των τοίχων ενώ έβαλε vintage καθίσματα και πολυθρόνες που συνέλεξε από παλαιοπωλεία σε όλο τον κόσμο.
Στον χώρο κυριαρχούν μεγάλες φωτογραφίες από διάσημες ιταλικές ταινίες όπως «Ντόλτσε Βίτα», «Διακοπές στη Ρώμη», «Ενας Αμερικάνος στη Ρώμη». Η Αίθουσα της Ουράνιας Αρμονίας (Salla delle Celesti Armonie), δηλαδή το δωμάτιο της μουσικής και της γενικότερης ψυχαγωγίας με βιβλιοθήκη και μπιλιάρδο, είναι επενδεδυμένη με ηχοαπορροφητική ταπετσαρία που έχει σχεδιάσει η Ναβόνε.
Το τζάκι από μάρμαρο pietra serena, το ιταλικό μάρμαρο με το οποίο έχουν χτιστεί τα αναγεννησιακά κτίρια της Φλωρεντίας, μαζί με τον καναπέ Baxter σχεδιασμένο από την ίδια, οι vintage καρέκλες και πολυθρόνες και το δάπεδο με πλακάκια Τοσκάνης συνθέτουν ένα σκηνικό που δεν έχουμε ξαναδεί σε ξενοδοχείο. Είναι αυτή η λεπτή γραμμή πέρα από την οποία δεν νιώθουμε πια πελάτες μιας επιχείρησης αλλά φιλοξενούμενοι σ’ ένα σπίτι πολλών αστέρων ◆
