Πορταριά, Τσαγκαράδα, Μακρινίτσα, Άγιος Γεώργιος Νηλείας, είναι μερικά από τα πανέμορφα χωριά του Πηλίου, ιδανικά για τις γιορτές
Το βουνό του Πηλίου είναι ένας πολύ αγαπημένος προορισμός για τα Χριστούγεννα και αυτό γιατί έχει απίθανα γραφικά χωριά αλλά και μια φύση σχεδόν παραμυθένια που ταιριάζει τόσο πολύ στο χριστουγεννιάτικο πνεύμα. Οι πλαγιές του είναι γεμάτες καστανιές, οξιές, έλατα και πλατάνια, βελανιδιές και μηλιές, φτέρες και κισσούς που ανάμεσά τους φωλιάζουν ρεματιές, ρυάκια και πηγές που κρύβουν νεραϊδένιους μύθους.
Πορταριά
Η Πορταριά είναι από τα μεγάλα και καλύτερα οργανωμένα χωριά του Πηλίου. Σκαρφαλωμένη στα 600 μ. υψόμετρο απλώνεται στη δυτική πλευρά του βουνού και βλέπει στα ήρεμα νερά του Παγασητικού και της πόλης του Βόλου. Οι ανηφοριές της κρύβουν βρύσες, boutique ξενοδοχεία και ρομαντικούς ξενώνες, παραδοσιακές ταβέρνες και όμορφα καφέ. Κρύβουν επίσης και όμορφα αρχοντικά που αν τα παρατηρήσετε καλύτερα θα δείτε πως χωρίζονται σε αυτά που ακολουθούν την κλασική παραδοσιακή πηλιορείτικη αρχιτεκτονική και σε αυτά που ανήκαν κυρίως στους Αιγυπτιώτες Έλληνες που έμεναν στην Πορταριά, αυτά δηλαδή που έχουν διπλή σκάλα σε υπερυψωμένη είσοδο και συνήθως μπαλκόνι στον πρώτο όροφο.
Θα κάνετε μια βόλτα μέχρι τον ιερό ναό του Αγίου Νικολάου του 19ου αιώνα με το ψηλό πέτρινο καμπαναριό, κοντά του βρίσκεται και ο μικρός ναός της Παναγίας Πορταρέας του 13ου αιώνα που αγιογραφήθηκε στα μέσα του 16ου και που κατά κάποιους έδωσε το όνομα στο χωριό αλλά και στο Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο που στεγάζεται σε ένα όμορφο αρχοντικό του 1864. Πριν την κακοκαιρία του 2023 που δοκίμασε σκληρά το Πήλιο υπήρχε και ένα παραμυθένιο μονοπάτι, το «Μονοπάτι των Κενταύρων», μια διαδρομή φουλ στη φύση με τρεχούμενα νερά και ξύλινα γεφυράκια που όμως έχει καταστραφεί στο μεγαλύτερο τμήμα του, ένα μικρό μόνο τμήμα είναι εύκολο να περπατήσει κανείς, ωστόσο αξίζει έστω και αυτό. Προφανώς και δεν θα φύγετε από το χωριό χωρίς να πάρετε κάστανα, μήλα αλλά και χειροποίητες μαρμελάδες και μέλια. Αν ο καιρός το επιτρέπει καθίστε για έναν καφέ στην πλατεία με τα τεράστια πλατάνια. Αν θέλετε να μάθετε να κάνετε σπανακόπιτα from scratch θα πάτε στη φάρμα Καραΐσκου λίγο έξω από το χωριό, με κατεύθυνση προς Χάνια.
Μακρινίτσα
Από τα πιο ατμοσφαιρικά χωριά του βουνού και φυσικά με την καλύτερη θέα σε Βόλο και Παγασητικό. Σχεδόν από όπου και να είσαι εάν κοιτάξεις προς τα δυτικά θα απολαύσεις μοναδικό αγνάντι. Στενά καλντερίμια, μικροί καταρράκτες, όμορφοι γραφικοί ξενώνες και μια πλατεία με απίθανα τρεχούμενα νερά και γύρω γύρω απίθανη φύση, δεν είναι τυχαία χαρακτηρισμένος «Διατηρητέος Παραδοσιακός Οικισμός». Θα αφήσετε το αυτοκίνητο στο πλατανοσκέπαστο πάρκινγκ και θα ανηφορίσετε το κεντρικό καλντερίμι, όπου στην είσοδό του θα σάς καλωσορίσουν λογής λογής μαγαζάκια με κάστανα και φρούτα, με μέλια και μαρμελάδες, με κοσμήματα και σουβενίρ που αξίζουν το βλέμμα σας, μέχρι να φτάσετε στην πλατεία.
Στην πλατεία τώρα, το πρώτο που θα αντικρίσετε είναι ο τεράστιος πλάτανος με τη μεγάλη κουφάλα που χωράτε όρθιοι αλλά και μια μαρμάρινη περίτεχνη βρύση, του «Αθάνατου Νερού», του 1809 που δημιουργεί μια μικρή λιμνούλα και δίπλα την πετρόκτιστη εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του 1806, του οποίου το ξυλόγλυπτο τέμπλο χρονολογείται περί τα μέσα του 19ου αι. Μάλιστα, ο ναός εντυπωσιάζει με τον πλούσιο λιθανάγλυφο διάκοσμο, έργο του λιθοξόου Θεοδοσίου. Η υπόλοιπη πλατεία τώρα είναι ένα τεράστιο μπαλκόνι με θέα στο Βόλο. Θα βρείτε φυσικά καφενεία και ταβέρνες ενώ εάν θέλετε να απολαύσετε τη θέα με λιγότερο κόσμο θα πάρετε το μονοπάτι που βγάζει στο Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, μάλιστα αξίζει εκεί να πάτε και βράδυ για να απολαύσετε λόγω σκότους και ησυχίας ακόμα περισσότερο τη θάλασσα από τα μικρά φωτάκια της πόλης.
Λίγο πιο πάνω από την πλατεία στο πίσω μέρος θα βρείτε και το Βυζαντινό Μουσείο Μακρινίτσας που φιλοξενεί μια μεγάλη γκάμα από κυρίως εκκλησιαστικά κειμήλια από τον 13ο μέχρι τον 20ό αιώνα, όπως ιερά σκεύη, εικόνες, λάβαρα, ιερά άμφια, ξυλόγλυπτα κ.ά. Πάνω από την πλατεία θα βρείτε και ένα καφενείο με τοιχογραφία του λαϊκού ζωγράφου Θεόφιλου φιλοτεχνημένη το 1910-11.
Τσαγκαράδα
Από την άλλη πλευρά του βουνού τώρα, αυτή που βλέπει στο μοναδικό μπλε του Αιγαίου βρίσκεται το καταπράσινο χωριό της Τσαγκαράδας. Ένα χωριό που είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση καθώς αποτελείται από τέσσερις διαφορετικές συνοικίες οι οποίες θα μπορούσαν άνετα να είναι τέσσερα διαφορετικά χωριά. Το κέντρο κάθε χωριού είναι φυσικά η κεντρική πλατεία στην οποία βρίσκεται και η εκκλησία από την οποία πήρε το όνομά της η κάθε συνοικία. Έτσι, έχουμε την Αγία Παρασκευή, την Αγία Κυριακή, τον Ταξιάρχη και τον Άγιο Στέφανο. Γύρω τους η φύση έχει κέφια και θα βρείτε καστανιές, καρυδιές, πλατάνια, μηλιές, φτέρες, οξιές κ.ά. Δεν λείπουν οι ρεματιές και οι παραδοσιακές πέτρινες βρύσες εντός και εκτός του οικισμού.
Οι βρύσες αποτελούσαν σημαντικό κομμάτι στη ζωή των ντόπιων καθώς εκτός από το μέσο για να ξεδιψάνε οι ίδιοι και τα ζώα τους ήταν και σημείο συνάντησης και κοινωνικοποίησης. Από τις πιο γνωστές είναι οι μαρμάρινες βρύσες κάτω από την πλατεία της Αγίας Παρασκευής. Οι βρύσες ήταν πάντα σοφά τοποθετημένες, για παράδειγμα αν περπατήσετε το μονοπάτι από την Αγιά Παρασκευή προς τη Νταμούχαρη -ένα υπέροχο μονοπάτι- θα διαπιστώσετε πως υπάρχουν τρεις, της Αγίας Παρασκευής, της Αγίας Κυριακής και του Γιουμπρούκι, φτιαγμένες στα κατάλληλα σημεία ώστε ο διερχόμενος να μην μένει για πολύ χωρίς νερό.
Εκτός από το ίδιο το χωριό και τη φύση που το περιβάλλει υπάρχουν και κάποια έξτρα σημεία που μπορείτε να επισκεφθείτε, τα αξιοθέατα δηλαδή της περιοχής, όπως ο πλάτανος στην πλατεία της Αγίας Παρασκευής, που μετρά όπως λέγεται μια χιλιετία ζωής με την περίμετρο του κορμού του να ανέρχεται περίπου στα 15 μέτρα. Άλλο ένα σημείο στο οποίο αξίζει να σταθείτε είναι η Αχιλλοπούλειος Εμπορική Σχολή Τσαγκαράδας του 1864, ένα όμορφο πέτρινο κτίσμα που βοήθησε πολύ στην προώθηση της επαγγελματικής εκπαίδευσης στην Τσαγκαράδα και τη γύρω περιοχή. Στην ίδια γειτονιά μπορείτε να κάνετε μια βόλτα και να δείτε τη Νανοπούλειο Σχολή του 1909 και εάν περπατήσετε περισσότερο μέσα στη φύση θα ανακαλύψετε ένα παρεκκλήσι, ένα μικρό και ταπεινό εκκλησάκι του Σταυρού αλλά και την μεγαλύτερη εκκλησία του Αγίου Ιωάννη Προδρόμου. Στη δε πλατεία του Ταξιάρχη θα μπείτε στην εκκλησία του 1786 για να θαυμάσετε το βενετσιάνικου τύπου ξυλόγλυπτο τέμπλο.
Άγιος Γεώργιος Νηλείας
Βλέπει και αυτός στον Παγασητικό και χαρίζει απίθανα ηλιοβασιλέματα από ένα υψόμετρο που αγγίζει τα 600 μ. Με λιγότερη πολυκοσμία από τα παραπάνω χωριά, είναι πνιγμένος στο πράσινο με καστανιές, μηλιές, καρυδιές, κερασιές, αχλαδιές, ελιές και οξιές και γεμάτος όμορφα πέτρινα αρχοντικά. Εδώ, δεν θα έρθετε για show off αλλά για να περάσετε χριστουγεννιάτικες γιορτές θαλπωρής και ξεκούρασης.
Θα περιηγηθείτε στα ανηφορικά καλντερίμια του που εκτός από όμορφη θέα στη θάλασσα χαρίζουν και όμορφες εικόνες από φύση, από τα όμορφα νεοκλασικά του 19ου αιώνα αλλά και από τα παραδοσιακά πηλιορείτικα αρχοντικά με τα χαρακτηριστικά σαχνίσια. Θα συναντήσετε ακόμη όμορφες πέτρινες βρύσες με μικρές λεοντοκεφαλές και πανύψηλα πλατάνια. Στην πλατεία του χωριού θα απολαύσετε υπέροχη θέα ενώ θα βρείτε και ταβερνάκια. Όταν ο καιρός είναι καλός και τα πλατάνια φυλλωμένα τα μαγαζιά βγάζουν τραπεζάκια έξω στο πλακόστρωτο κάτω από την πυκνή σκιά των πλατανιών.
Στην άκρη του χωριού θα βρείτε και την ιερά μονή των Παμμεγίστων Ταξιαρχών του 14ου αιώνα που εντυπωσιάζει τη με φρουριακή μορφή της ενώ έχει και πανοραμική θέα στον Παγασητικό.
Travel.gr
×
