Αυτοκριτική ή…; Απλό αδίκημα ή ιδιώνυμο η συνδικαλιστική δράση;
Πλούσια, όμορφη, γοητευτική αλλά και πολύ… άτιμη η ελληνική γλώσσα, αν δεν προσέξεις στη χρήση της μπορεί να σε «καταστρέψει». Να θέλεις να διατυπώσεις ένα νόημα, μια άποψη, μια ιδέα και να προκύπτει το ακριβώς αντίθετο. Όπως καλή ώρα στην ανακοίνωση της ΑΔΕΔΥ που θα απεργήσουν – κατά πως μας ενημέρωσαν – στις 6 Μαϊου για να τιμήσουν τους εξεγερμένους εργάτες/τριες στο Σικάγο του 1886!
(σ.σ. Να ξέρετε ότι αν ακούσετε νύχτα κάποιους ανατριχιαστικούς θορύβους θα είναι τα κόκκαλα των «τιμώμενων» από τους Ελληνες δημοσίους υπαλλήλους)…
Ας επανέλθουμε, όμως, στη γλώσσα και τη χρήση της. Και στο σοφό απόφθεγμα «γλώσσα λανθάνουσα τ΄αληθή λέγει». Καταδικάζεται, λοιπόν, μεταξύ άλλων, στην ανακοίνωση – επαναστατικό δημοσιοϋπαλληλικό μανιφέστο η κυβερνητική πρόθεση για μετατροπή της συνδικαλιστικής δράσης σε ιδιώνυμο αδίκημα. Δηλαδή; να υποθέσουμε ότι οι κύριοι της ΑΔΕΔΥ συνομολογούν ότι η συνδικαλιστική δράση είναι αδίκημα, αλλά διαμαρτύρονται γιατί μετατρέπεται σε ιδιώνυμο;
ΥΓ. Εντάξει τέτοια αυτοκριτική δεν περιμένουμε. Απλώς λίγη περισσότερη ακρίβεια στην έκφραση
ΥΓ1. Πλεονασμός το “τηρώντας όλα τα μέτρα προστασίας κατά του COVID 19.”. Με τρία, άντε τέσσερα, άτομα που μετέχουν συνήθως δεν υπάρχει κίνδυνος. Ρωτήστε και τον Τσιόδρα…