Οι πλημμύρες διέκοψαν τις επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης
Ο επιβεβαιωμένος απολογισμός των θυμάτων από τον σεισμό των 7,2 βαθμών που συγκλόνισε το Σάββατο στην Αϊτή ανήλθε στους 1.941 νεκρούς, ανακοίνωσαν οι αρχές πολιτικής προστασίας της Αϊτής.
Οι πλημμύρες και οι σφοδρές βροχοπτώσεις που σημειώθηκαν σήμερα διέκοψαν τις επιχειρήσεις έρευνας για τον εντοπισμό επιζώντων και την παροχή βοήθειας σε αυτούς που έμειναν άστεγοι ή χωρίς τροφή και νερό.
«Στο Λε Καγιέ είμαστε σοκαρισμένοι. Πολλοί άνθρωποι έχουν διανυκτερεύσει στον δρόμο επειδή τα σπίτια έχουν καταστραφεί και η γη δεν έχει σταματήσει να κουνιέται» λέει η Ζενέλ Λουμπό στην ισπανική εφημερίδα «El Pais».
Η πόλη αυτή των 90.000 κατοίκων ήταν από τις μεγαλύτερες στις νοτιοδυτικές ακτές της Αϊτής και πολύ κοντά στον ισχυρό σεισμό, το επίκεντρο του οποίου βρισκόταν κοντά στο Σεν Λουί, περίπου 160 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα Πορτ-Ο-Πρενς.
Η πρωτεύουσα που είχε καταστραφεί το 2010, αυτή τη φορά δεν υπέστη πολλές ζημιές. Ομως η κατάσταση στον Νότο είναι δραματική, με πόλεις να έχουν ισοπεδωθεί.
Εφιάλτης
«Πρόκειται για εφιάλτη, ιδίως για όσους θυμούνται το 2010, και πρέπει να τον ξαναζήσουμε» λέει ο αμερικανός δημοσιογράφος Τζόναθαν Κατζ που έγραψε βιβλίο για την περιορισμένη διεθνή βοήθεια που είχε δοθεί το 2010 στην Αϊτή που δοκιμαζόταν σκληρά.
Καθώς τα συνεργεία ψάχνουν επιζώντες στα ερείπια και οργανώσεις σπεύδουν να μοιράσουν φαγητό, νερό και να προσφέρουν καταφύγιο στους χιλιάδες αστέγους, τα νοσοκομεία της Αϊτής έχουν γεμίσει τραυματίες.
«Περπατώ στην πόλη να δω εάν μπορούμε να σώσουμε κάποιον ή να εντοπίσουμε νεκρούς» λέει ο Κλοντ Χάρι Μίλορντ, δήμαρχος της πόλης Τζερεμί, που επλήγη σφόδρα. «Η πόλη χρειάζεται φάρμακα, τέντες και τρόφιμα επειδή υπάρχουν πολλοί κάτοικοι που έχασαν τα πάντα».
Στο Λε Καγιέ η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη. «Υπάρχουν πολλοί τραυματίες. Στα νοσοκομεία δεν υπάρχουν ελεύθερα κρεβάτια, οπότε οι γιατροί φροντίζουν τους ασθενείς στο πάτωμα – κάποιους τους στέλνουν σπίτι» περιγράφει ο Ακίμ Κικόντα, μέλος ομάδας παροχής βοήθειας, προσθέτοντας ότι οι έντονοι μετασεισμοί δεν αφήνουν κανέναν να ησυχάσει. 
Πολεμική ζώνη
Τις προσπάθειες των σωστικών συνεργείων περιέπλεξε το γεγονός ότι ο μοναδικός δρόμος που συνδέει την πρωτεύουσα της Αϊτής με τις τρεις περιοχές που επλήγησαν περισσότερο δεν διασχίζεται τους τελευταίους μήνες λόγω διαρκών συγκρούσεων μεταξύ της αστυνομίας και ένοπλων συμμοριών.
«Εδώ και καιρό πρόκειται για πολεμική ζώνη. Δεν μπορούν να περάσουν καύσιμα, προμήθειες, ούτε καν τα ασθενοφόρα» εξηγεί η Τζιν Ουίλιαμ Παπ, γιατρός η οποία λόγω των συγκρούσεων καταφεύγει σε ελικόπτερα και μικρά αεροπλάνα για να μεταφέρει ιατρικό υλικό στο νοσοκομείο του Τζερεμί.
Ο Μίλορντ, δήμαρχος της πόλης, εξηγεί ότι φοβάται την τροπική καταιγίδα Γκρέις που αναμένεται από στιγμή σε στιγμή και πως θα δυσκολέψει το έργο των συνεργείων.
«Δεν ξέρω τι μπορεί να συμβεί» λέει.
Ο Κατζ περιγράφει πως ο σεισμός, που σημειώθηκε μόλις ένα μήνα μετά τη δολοφονία του προέδρου της Αϊτής Ζοβενέλ Μοΐζ, θα προκαλέσει ακόμα περισσότερα προβλήματα στη Νοτιοδυτική Αϊτή, μια περιοχή που ακόμα προσπαθεί να συνέλθει από τις ολέθριες συνέπειες του τυφώνα Μάθιου του 2016.
Βέβαια, όλοι σκέφτονται ότι η καταστροφή θα ήταν παρόμοια με εκείνη του 2010 εάν ο σεισμός χτυπούσε πιο κοντά στο Πορτ-Ο-Πρενς, όπου ζει το 1/3 των 11 εκατομμυρίων πολιτών της χώρας.
«Δεν πήραμε τα μαθήματα του 2010»
Η Γκαμπριέλ Σαμάζ, ραδιοφωνική παραγωγός, περιγράφει πόσο θλίβεται καθώς βλέπει ότι 11 χρόνια μετά τον πιο φονικό σεισμό που έχει καταγραφεί ποτέ στο δυτικό ημισφαίριο η χώρα της είναι ακόμα απροετοίμαστη για τέτοιες καταστροφές.
«Δεν πήραμε τα μαθήματα του 2010» λέει, επικρίνοντας την προφανή έλλειψη σχεδίων εκτάκτου ανάγκης και αποτυχία να αλλάξουν οι κανόνες δόμησης.
Φοβάται τους επόμενες μήνες καθώς η Αϊτή αντιμετωπίζει μια σειρά κρίσεων μετά τη δολοφονία του προέδρου – ακόμα δεν έχει διευκρινιστεί ποιος βρισκόταν από πίσω.
«Εχουμε αυτή την πολιτική κρίση, η Covid-19 είναι ακόμα εδώ, έχουμε οικονομική κρίση και τώρα τις επιπτώσεις του σεισμού. Είναι πολύ δύσκολα. Αντί να βελτιώνονται τα πράγματα έστω και λίγο, βυθιζόμαστε όλο και περισσότερο στα προβλήματα».
