Στην αρχαιότητα ονομαζόταν Ίκος, στη συνέχεια Λιοδρόμια ή Χιλιοδρόμια και στη σύγχρονη εποχή ο βασιλιάς Όθων, το 1838 της έδωσε τη σημερινή της ονομασία με την οποία όλοι την γνωρίζουμε.
Πρόκειται για την Αλόννησο, το υπέροχο νησί των Σποράδων, το πιο απομακρυσμένο κατοικήσιμο από τη συστάδα, αλλά που αποτελεί στις μέρες μας καταφύγιο ηρεμίας για ανθρώπους που αγαπούν τη φύση και τη γαλήνη.
Το καταπράσινο νησί χαρακτηρίζεται ως το ακατέργαστο διαμάντι του Αιγαίου, γιατί φημίζεται για τις ωραίες παραλίες του, το ατελείωτο πράσινο, τις πλούσιες θάλασσες σε ψάρια που το περιτριγυρίζουν, αλλά και για το μοναδικό θαλάσσιο πάρκο του όπου φιλοξενούνται οι monachus-monachus και όχι μόνο.
Αν σε όλα τα θετικά του νησιού προστεθούν οι λιχουδιές της τοπικής κουζίνας και η φιλοξενία των Αλοννησιωτών, τότε είναι απολύτως βέβαιο ότι δημιουργείται ένα «εκρηκτικό μίγμα» έρωτα μεταξύ επισκέπτη και τόπου.
Φθάνοντας με το συμβατικό πλοίο της γραμμής, που ξεκίνησε από τον Βόλο πριν από 5 ώρες, ο για πρώτη φορά επισκέπτης αντικρίζει ξαφνικά στα αριστερά του, χωμένο βαθειά μέσα στον μικρό όρμο, το λιμάνι του νησιού το Πατητήρι.
Η Χώρα, που βρισκόταν ψηλά στο βουνό εγκαταλείφθηκε, ο κόσμος κατέβηκε στα παραθαλάσσια και εγκαταστάθηκε στο Πατητήρι ή στου Βότση που σήμερα είναι ενωμένα και αποτελούν την πρωτεύουσα και επίνειο του νησιού.
Το πραγματικά ακατέργαστο διαμάντι του Αιγαίου όμως επιφυλάσσει απίστευτες εκπλήξεις που εντυπωσιάζουν.
Ξενοδοχειακή υποδομή πραγματικά εξαιρετική και αξιοζήλευτη με πεντάστερη φιλοξενία που επεκτείνεται και στον τομέα της γαστρονομίας με τα ολόφρεσκα ψάρια και τους αστακούς που αποτελούν σήμα κατατεθέν για το νησί.
Άλλωστε λέγεται ότι αν πάει κάποιος πάει στο νησί και δεν γευτεί τις αστακομακαρονάδες στη Στενή Βάλλα-κορυφαίο προορισμό για τους σκαφάτους και τους ιστιοπλόους-είναι σαν να μην έχει γευθεί ποτέ το νέκταρ στον ουρανίσκο του.
Στον Άγιο Δημήτριο-την πιο φημισμένη παραλία του νησιού-το καλοκαίρι παρά τον πολύ κόσμο πάντα υπάρχουν η ηρεμία και η γαλήνη και η αποζημίωση από τα γαλαζοπράσινα νερά είναι μοναδική.
Εξαιρετική παραλία και στην Μαρπούντα με το πευκοδάσος και την ατελείωτη γαλήνη.
Γραφική γωνιά και ο Ρουσούμ Γυαλός με τις βαρκούλες των ντόπιων ψαράδων.
Κέντρισμα για τους κολυμβητές είναι τα ατελείωτα καραβάκια, που τα βλέπουν να κατευθύνονται καθημερινά στο περίφημο θαλάσσιο πάρκο της Αλοννήσου, για να ξεναγήσουν τους χιλιάδες επισκέπτες, που ελπίζουν να συναντήσουν κάποιες από τις φώκιες monachus-monachus οι οποίες βρίσκουν καταφύγιο στα νερά της περιοχής.
Δεκάδες και τα μικρότερα ή πιο μεγάλα νησιά που αποτελούν τη συστάδα και δημιουργούν ένα τείχος προστασίας για τα σκάφη όταν το Αιγαίο αγριεύει και απαιτεί σεβασμό από τους καπεταναίους.
Άλλωστε στα νερά της Αλοννήσου, από την αρχαιότητα, έχουν καταγραφεί τόσα πολλά ναυάγια, που τώρα πια, όλος αυτός ο άγνωστος πλούτος σταδιακά αναδεικνύεται με τα υποθαλάσσια μουσεία με ελεγχόμενες καταδύσεις για τους λάτρεις του βυθού.
Τελευταίο εύρημα το ναυάγιο στο νησάκι Περιστέρα, αφού το πλοίο μετέφερε πάνω από 4.000 αμφορείς που βρίσκονται πλέον σε βάθος 25 μέτρων.
Πολύ κοντά βρίσκονται και τα νησιά Κυρά-Παναγιά με το περίφημο μοναστήρι, η Σκαντζούρα, η Ψαθούρα και τόσα άλλα, που αποτελούν επίγειους παραδείσους για τους μοναχικούς λάτρεις της ιστιοπλοΐας.
Χωρίς υπερβολή στην καρδιά του καλοκαιριού συχνά σημειώνεται το αδιαχώρητο και υπάρχει «traffic» από τα πολλά σκάφη στην περιοχή.
Το βράδυ έντονη είναι και η νυχτερινή ζωή στο νησί, που μοιράζεται στην ανοικοδομημένη Χώρα, με τα παραδοσιακά σπίτια και οικήματα και την μοναδική θέα προς το αρχιπέλαγος και στο Πατητήρι που διαθέτει τα «καλα» μαγαζιά για ατέλειωτες ψαροφαγίες.
Η πρόσβαση στην Αλόννησο γίνεται από θαλάσσης με πλοία από τον Βόλο ή με τα ταχύπλοα που κάνουν το ταξίδι μέσα σε 3 ώρες, με πολλαπλά ημερήσια δρομολόγια.
Γρήγορα πλοία συνδέουν το νησί και με την Θεσσαλονίκη, αλλά μονο το καλοκαίρι.
Υπάρχει και η λύση του αεροπλάνου μέχρι τη Σκιάθο και μετά με το πλοίο υποχρεωτικά ως το Πατητήρι.
Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ – φωτογραφίες του Βασίλη Δροσάκη
