Υπό προϋποθέσεις, ισχυροτέρα των οποίων η απουσία του άλλου γίγαντα της πολιτικής Γιάννη Αναστασίου, ο Αγγελος Αγραφιώτης θα μπορούσε σήμερα να είναι ένα από τα επιφανή στελέχη του ΚΙΝΑΛ στη Μαγνησία. Ευτυχώς για την πολιτική και δυστυχώς για τις παραπολιτικές στήλες τον ξωπέταξαν εγκαίρως και τώρα προσπαθεί να κλείσει τα μέτωπα που με πολιτική αφέλεια άνοιγε όλα τα προηγούμενα χρόνια επιχειρώντας να κρατηθεί στη δημοσιότητα…
Μόλις χθες εμφανίστηκε στα Δικαστήρια του Βόλου και παραδέχτηκε ότι τα όσα καταλόγισε στη διοίκηση του Ορφανοτροφείου και στο Δήμαρχο Βόλου δεν ήταν αληθή και έτσι ανακλήθηκαν οι εναντίον του μηνύσεις. Ο Αγγελος Αγραφιώτης υπέβαλε στο δικαστήριο δήλωση ότι σέβεται και υπολήπτεται το πρόσωπο του κ. Κωνσταντίνου Θεοδώρου και το έργο του στο Ορφανοτροφείο Βόλου όλα αυτά τα χρόνια. «Οσα εξέθεσα στην από 24-4-2017 επιστολή μου δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, αλλά αποτελούν υποκειμενικές μου κρίσεις», επισήμανε με τη δήλωση.
Σήμερα όμως άλλαξε το…βιολί. Και σε νέα δήλωσή του, με την πρωτοτυπία και τις..γαργάρες να ξεχειλίζουν, ισχυρίζεται:
«Είναι πρωτοφανές, τα περιεχόμενα δικαστικών συμβιβασμών να μεταφέρονται στα ΜΜΕ και μάλιστα αποσπασματικώς προς δημιουργία εντυπώσεων.
Ανέκαθεν ο άγραφος Νόμος της Ηθικής επέβαλε σχετικό καθήκον εχεμύθειας. Αφού όμως έγινε τούτη η πρωτοτυπία ενδιαφέρον θα είχε να γίνει ολοκληρωμένα και να διάβαζε το κοινό και όλα όσα συνέβησαν χθες στη δικαστική αίθουσα, από αρχής μέχρι τέλους, αλλά και προηγουμένως.
Ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που συμβιβάζονται δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι, όπως θέλει ο κ. Θεοδώρου να παρουσιάσει με τις δηλώσεις του και όπως συμβαίνει στους ποδοσφαιρικούς αγώνες. Πόσω μάλλον όταν μιλάμε για το Ορφανοτροφείο, εκεί όπου μεγάλωσα και γνωρίζω πολύ καλά τι συμβαίνει.
Υπάρχει ωστόσο ένας τρίτος, που πραγματικά νίκησε σε τούτο το συμβιβασμό, κι αυτός είναι η ελευθερία της έκφρασης της υποκειμενικής κρίσης, η οποία αποτελεί ένα από τα βασικά θεμέλια κάθε δημοκρατικής κοινωνίας, μια από τις πρωταρχικές προϋποθέσεις για την πρόοδο και ανάπτυξη του ατόμου και αυτό μου εμπνέει αισιοδοξία.»
Είπατε κάτι;
