Κυριακή, 24 Νοεμβρίου, 2024 18:37
Άλλες Ειδήσεις

Ανταρκτική: Ο «μοιραίος παγετώνας» που κρατιέται με νύχια και με δόντια






Ο αποκαλούμενος και «μοιραίος παγετώνας» της Ανταρκτικής, που ονομάστηκε έτσι λόγω του υψηλού κινδύνου να καταρρεύσει και να προκαλέσει την άνοδο της στάθμης της θάλασσας παγκοσμίως- μπορεί να υποχωρήσει γρήγορα μέσα στα επόμενα χτρόνια, προειδοποιούν επιστήμονες, εντείνοντας τις ανησυχίες για το ενδεχόμενο ακραίας ανόδου της στάθμης της θάλασσας.

Ο παγετώνας Thwaites διαβρώνεται κατά μήκος της υποβρύχιας βάσης του, καθώς ο πλανήτης θερμαίνεται. Σε μελέτη που δημοσιεύτηκε τη Δευτέρα στο περιοδικό Nature Geoscience, οι επιστήμονες χαρτογράφησαν την ιστορική υποχώρηση του παγετώνα, ελπίζοντας να μάθουν από το παρελθόν τι θα κάνει ο παγετώνας στο μέλλον.

Διαπίστωσαν ότι κάποια στιγμή τους δύο τελευταίους αιώνες, η βάση του παγετώνα απομακρύνθηκε από τον βυθό με ρυθμό 2,1 χιλιόμετρα ετησίως. Αυτή είναι η διπλάσια ταχύτητα από αυτή που έχουν παρατηρήσει οι επιστήμονες την τελευταία δεκαετία.

Αυτή η ταχεία αποσύνθεση πιθανώς συνέβη «μέχρι τα μέσα του 20ού αιώνα», δήλωσε ο Alastair Graham, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης και θαλάσσιος γεωφυσικός στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Φλόριντα.

Το γεγονός αυτό σημαίνει ότι ο παγετώντας κινδυνεύει να καταρρεύσει γρήγορα στο εγγύς μέλλον, μόλις υποχωρήσει πέρα από μια κορυφογραμμή του βυθού της θάλασσας που βοηθά να μένει σταθερός.

«Το Thwaites πραγματικά κρατιέται σήμερα με νύχια και με δόντια και θα πρέπει να περιμένουμε να δούμε μεγάλες αλλαγές σε μικρά χρονικά διαστήματα στο μέλλον -ακόμη και από χρονιά σε χρονιά- όταν ο παγετώνας υποχωρήσει πέρα από μια ρηχή κορυφογραμμή» δήλωσε ο Robert Ο Larter, θαλάσσιος γεωφυσικός και ένας από τους συγγραφείς της μελέτης από το British Antarctic Survey.

Ο παγετώνας Thwaites, που βρίσκεται στη Δυτική Ανταρκτική, είναι ένας από τους μεγαλύτερους στη Γη. Το μέγεθός του είναι μεγαλύτερο από την έκταση της πολιτείας της Φλόριντα.

Καθώς η κλιματική κρίση έχει επιταχυνθεί, αυτή η περιοχή παρακολουθείται στενά λόγω της ταχείας τήξης της και της ικανότητάς της για εκτεταμένη καταστροφή των ακτών.