Απαλλάχθηκαν από τις κατηγορίες για υπόθεση κακοποίησης μαθητή από συμμαθητές του εκπαιδευτικοί του Δημοτικού Σχολείου Πορταριάς.
Πρόκειται για μία υπόθεση που απασχόλησε έντονα την κοινή γνώμη τον Οκτώβριο του 2019. Ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Μαγνησίας εξέδωσε ανακοίνωση με αφορμή την απαλλακτική απόφαση για τους εκπαιδευτικούς, αναφέρεται αναλυτικά στο χρονικό της υπόθεσης και ζητεί από τους διευθυντές-ριες των σχολικών μονάδων να ενημερώσουν σχετικά τους συναδέλφους τους.
Αναλυτικά η ανακοίνωση του Συλλόγου:
«Μετά από μία βασανιστική περίοδο τριών ετών, με μία βαρύτατη κατηγορία να βαραίνει τους δέκα εκπαιδευτικούς του Δημοτικού Σχολείου Πορταριάς, με τα ΜΜΕ να διασύρουν αξιοπρέπειες, επαγγελματικές υποστάσεις, αλλά και έναν ολόκληρο κλάδο, εκλαμβάνοντας ως αληθή μία παντελώς ψευδή καταγγελία, στις 11 Οκτωβρίου 2019 αποδείχθηκαν τα αυταπόδεικτα και πανηγυρικά απαλλάχθηκαν οι «κατηγορούμενοι» εκπαιδευτικοί από κάθε κατηγορία.
Το ιστορικό της υπόθεσης είναι γνωστό: Μία καταγγελία στην αστυνομία για κατ` εξακολούθηση κακοποίηση μαθητή από τρεις συμμαθητές του εντός του χώρου του σχολείου, ήταν αυτή που κινητοποίησε τις αρχές να διερευνήσουν την υπόθεση και να αποδώσουν κατηγορίες. Η καταγγελία ήταν ψευδής και αυτό οι δέκα εκπαιδευτικοί το «φώναζαν» από την πρώτη στιγμή. Δεν είναι ώρα να αναλυθούν τα κίνητρα των καταγγελλόντων να προβούν σε μία ψευδή καταγγελία. Αυτό θα κριθεί από τη δικαιοσύνη. Η φύση όμως, της υπόθεσης και – κυρίως- η πρόθεση των καταγγελλόντων να δώσουν σ` αυτή δημοσιότητα με κάθε τρόπο, ήταν οι αιτίες για τον απόλυτο δημόσιο διασυρμό των δέκα εκπαιδευτικών και της εκπαιδευτικής κοινότητας στην κοινωνία μέσα από δημοσιεύματα που, πριν αποφανθεί η δικαιοσύνη, είχαν προκρίνει την καταδίκη τους!
Η κατηγορία που απαγγέλθηκε στους δέκα εκπαιδευτικούς ήταν ιδιαίτερα σοβαρή: Έκθεση ανηλίκου σε κίνδυνο με πρόθεση κατ` εξακολούθηση. Δηλαδή, οι δέκα εκπαιδευτικοί -σύμφωνα με το κατηγορητήριο- παρέλειπαν να ασκούν με σύνεση τα καθήκοντά τους ως εφημερεύοντες στο σχολείο που υπηρετούσαν, με αποτέλεσμα οι τρεις ανήλικοι «δράστες»-μαθητές να εκμεταλλεύονται την παράλειψή τους αυτή και να προβαίνουν κατά τα διαλείμματα στην κατ` εξακολούθηση κακοποίηση ενός συμμαθητή τους. Το αδίκημα της έκθεσης τελείται μόνο από δόλο και όχι από αμέλεια, πράγμα που σημαίνει ότι οι δέκα αυτοί άνθρωποι σύμφωνα με το κατηγορητήριο γνώριζαν ότι ένας μαθητής τους κινδύνευε και ήταν αβοήθητος ενώ είχαν υποχρέωση να το προστατεύουν (ως εκπαιδευτικοί) και παρ` όλα αυτά τον άφηναν αβοήθητο επιδιώκοντας ή αποδεχόμενοι το αποτέλεσμα (δηλαδή την κακοποίησή του). Πόσο ατιμωτική κατηγορία!!
Μετά από παρέλευση δύο ετών περίπου ήρθε η πρώτη δικαίωση: Οι τρεις φερόμενοι ‘δράστες’-μαθητές απαλλάχθηκαν με απόφαση του δικαστηρίου σε πρώτο βαθμό. Οι πράξεις κακοποίησης ΔΕΝ είχαν τελεστεί. Η πρωτόδικη απόφαση επικυρώθηκε και με την απαλλακτική απόφαση του δευτεροβάθμιου δικαστηρίου. Οι τρεις μαθητές ήταν αθώοι. Αυτό, που από την πρώτη στιγμή ισχυρίζονταν όλοι οι «κατηγορούμενοι» στην υπόθεση, αποδείχθηκε με τον πλέον πανηγυρικό τρόπο. Εξυπακούεται ότι ακολούθησε η απαλλαγή των δέκα εκπαιδευτικών με σύμφωνη γνώμη και του Εισαγγελέα της έδρας. Η αποδιδόμενη κατηγορία της έκθεσης κατ` εξακολούθηση δεν αποδείχθηκε, η πράξη δεν τελέστηκε.
Η σύγχρονη ψυχολογία στηρίζεται εν πολλοίς στην ενσυναίσθηση. Κάθε αναγνώστης καλείται να θέσει εαυτόν στη θέση των δέκα κατηγορουμένων εκπαιδευτικών. Πώς αισθάνονταν οι δέκα αυτοί άνθρωποι επί τρία έτη με μία σοβαρότατη κατηγορία να τους βαραίνει και μία ήδη αρξαμένη πειθαρχική διαδικασία να κρέμεται από πάνω τους ως «δαμόκλειος σπάθη»; Ποια τα συναισθήματά τους; Πίεση, άγχος, αίσθημα απόλυτης ισοπέδωσης της επαγγελματικής και προσωπικής τους αξίας. Δημόσιος διασυρμός για πράξεις που ούτε διανοήθηκαν ποτέ να τελέσουν…
Η δικαίωσή τους επήλθε με την κρίση της δικαιοσύνης. Μία δικαίωση που σε νομικό επίπεδο, πράγματι επετεύχθη. Όμως η άποψη ότι οι εκπαιδευτικοί δεν ασκούν σωστά τα καθήκοντά τους, ακόμη υφέρπει στην κοινωνία. Μία άποψη που είναι δύσκολο να ανατραπεί. Η ηθική βλάβη των δέκα αυτών επιστημόνων είναι ανεπανόρθωτη.
Το 2019 μας αποχαιρέτησε, αφήνοντας μία γλυκόπικρη γεύση στην εκπαιδευτική κοινότητα. Οι εκπαιδευτικοί πρέπει να επανακτήσουν την θέση τους στην κοινωνία, ως επιστήμονες επιφορτισμένοι με την εκπαίδευση και αγωγή των παιδιών. Και όταν ασκούν τα καθήκοντά τους με σύνεση και επιμέλεια, δεν επιτρέπεται στον οποιονδήποτε να τους αμφισβητήσει, πολύ δε περισσότερο να τους κατηγορήσει. Οι εκπαιδευτικοί πρέπει να είμαστε ενωμένοι σε τέτοιου είδους περιπτώσεις και με δυναμικές αντιδράσεις να ανακόπτουμε παρόμοιες ενέργειες που προσβάλλουν τιμές και υπολήψεις και θίγουν – τελικώς- το κύρος της εκπαιδευτικής κοινότητας”.
