Δευτέρα, 25 Νοεμβρίου, 2024 11:52
ΒόλοςΤοπικά

Απόφαση – κόλαφος για τους Συγκλητικούς και τα “παπαγαλάκια” τους: Η Αποκεντρωμένη Διοίκηση δικαιώνει τον Δήμο Βόλου






Απορριπτική ήταν η απόφαση της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Θεσσαλίας και Στερεάς Ελλάδας για την προσφυγή του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας κατά του Δήμου Βόλου, αναφορικά με τον αποχαρακτηρισμό της έκτασης στο Πεδίον του Άρεως. Στον σχεδιασμό του Π.Θ. υπήρχε η επέκταση της Πολυτεχνικής Σχολής με τη δημιουργία συνεδριακού κέντρου, όμως η απόφαση του Δήμου Βόλου δικαίωσε πολίτες που έβλεπαν τις περιουσίες τους να είναι δεσμευμένες για πολλά χρόνια, χωρίς να έχουν πάρει χρήματα ως αποζημίωση, οι περισσότεροι από αυτούς, και μάλιστα να έχουν στα χέρια τους δικαστικές αποφάσεις που τους δικαιώνουν.

«Ο αποχαρακτηρισμός του συγκεκριμένου οικοπέδου ανατρέπει ριζικά τον σχεδιασμό για την αναγκαία επέκταση της Πολυτεχνικής Σχολής και γενικότερα του Πανεπιστημίου στην περιοχή και στην πόλη του Βόλου και αναγκάζει το Ίδρυμα να αναζητήσει εναλλακτικές λύσεις», είχε δηλώσει εκείνες τις ημέρες, μετά την απόφαση του Δήμου Βόλου, ο Πρύτανης Ζήσης Μαμούρης.

Όπως αναφέρεται στο σκεπτικό που αναρτήθηκε στη “Διαύγεια”, η  απόφαση αυτή πάρθηκε μετά την εξέταση των παρακάτω:

-Επειδή σύμφωνα με τις διατάξεις της παρ. 1α του άρθρου 227 Ν.3852/2010 «οποιοσδήποτε έχει έννομο συμφέρον μπορεί να προσβάλει τις αποφάσεις των συλλογικών ή μονομελών οργάνων των δήμων, των περιφερειών, των νομικών προσώπων δημοσίου
δικαίου αυτών και των συνδέσμων για λόγους νομιμότητας, μέσα σε προθεσμία δεκαπέντε (15) ημερών από τη δημοσίευση της απόφασης ή την ανάρτησή της στο διαδίκτυο ή από την κοινοποίησή της ή αφότου έλαβε γνώση αυτής.» .
-Επειδή η υπ΄ αριθμ. 58386/24-03-2021 Προσφυγή του ΝΠΔΔ με την επωνυμία «ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ» ασκήθηκε παραδεκτώς και εντός της προβλεπόμενης 15ημέρου προθεσμίας. Κατά συνέπεια η προσφυγή είναι τυπικά παραδεκτή και πρέπει να
εξετασθεί περαιτέρω.
– Επειδή βάσει της διάταξης του άρθρου 119 του Ν. 4555/2018 «Μεταρρύθμιση του θεσμικού πλαισίου της Τοπικής Αυτοδιοίκησης….Πρόγραμμα Κλεισθένης….», ο Επόπτης Ο.Τ.Α. «αποφαίνεται επί της προσφυγής μέσα σε αποκλειστική προθεσμία δύο (2) μηνών από την υποβολή της»
– Eπειδή σύμφωνα, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 132 του Ν.4555/2018 (ΦΕΚ Α/133), κατά το μεταβατικό διάστημα μέχρι την έναρξη λειτουργίας της Αυτοτελούς Υπηρεσίας Εποπτείας Ο.Τ.Α., ο Συντονιστής της Αποκεντρωμένης Διοίκησης ασκεί τις
αρμοδιότητες του Επόπτη Ο.Τ.Α. κατά τον έλεγχο νομιμότητας των πράξεων των δήμων και των περιφερειών, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 225, 226 και 227 του Νόμου 3852/2010, όπως έχουν τροποποιηθεί και ισχύουν.
– Επειδή, σε περίπτωση υποβολής προσφυγής ο έλεγχος του Συντονιστή αφορά, καταρχήν το παραδεκτό αυτής, και στη συνέχεια το βάσιμο. Εφόσον κριθεί ότι η προσφυγή είναι παραδεκτή, τότε ελέγχεται το βάσιμο αυτής, διαφορετικά απορρίπτεται ως απαράδεκτη.
– Επειδή σύμφωνα με την υπ΄ αριθμ. Α288/13.12.2018 Απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Βόλου, η υπόθεση του εν λόγω ακινήτου αναπέμπεται στην Διοίκηση, «προκειμένου να προβεί στην άρση του ρυμοτομικού βάρους του περιγραφόμενου ακινήτου
τροποποιημένου αντιστοίχως του οικείου ρυμοτομικού σχεδίου»
– Επειδή σύμφωνα με το υπ΄ αριθμ. 35625/04-06-2021 απαντητικό έγγραφο του Δήμου Βόλου, η υπ΄ αριθμ. 71/04-03-2021 απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου του οικείου Δήμου αποτελεί γνωμοδότηση τροποποίησης του ρυμοτομικού σχεδίου, το οποίο δύναται
να τροποποιηθεί με Προεδρικό Διάταγμα, ύστερα από σχετική πρόταση του αρμοδίου Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής ή άλλων συναρμοδίων Υπουργείων
– Επειδή έχει ασκηθεί έφεση από το Ν.Π.Δ.Δ. με την επωνυμία «ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ» ενώπιον του Διοικητικού Εφετείου Λάρισας, η οποία δεν έχει ακόμα εκδοθεί
– Επειδή σύμφωνα με το άρθρο 221 ΚΠολΔ, «με την άσκηση της αγωγής επέρχεται εκκρεμοδικία».
– Επειδή κατά πάγια νομολογία διοικητικών δικαστηρίων, διαρκούσης εκκρεμοδικίας ενώπιον των διοικητικών δικαστηρίων, η διοίκηση οφείλει να απέχει από την εκτέλεση της προσβληθείσας πράξης χάριν της αρχής της χρηστής διοίκησης (ΔΔ 1996, 376, ΕΑ
ΣτΕ 338/1995).