Η καταγγελία των τριών συνδικαλιστών του Νοσοκομείου Βόλου για ρουσφέτι του απελθόντος ΣΥΡΙΖΑίου διοικητή υπέρ του προέδρου του Σωματείου Εργαζομένων- συναδέλφου των «τριών» δεν προκαλεί και ιδιαίτερη έκπληξη. Δεν ξέρουμε αν είναι αλήθεια ή όχι, αλλά τέτοια γεγονότα αποτελούν πάγια πρακτική στην χώρα μας, συνεπώς ούτε ζέστη, ούτε κρύο.
Ωστόσο η αναφορά τους, υπαινικτική προφανώς και όχι τυχαία, σε υπόθεση υποκλοπών τηλεφωνικών συνδιαλέξεων στο Νοσοκομείο Τρικάλων, είναι ένα ζήτημα που γεννά μείζονα ερωτήματα για τα οποία θα πρέπει να κληθούν να δώσουν άμεσα εξηγήσεις – διευκρινίσεις…
Γνωρίζοντας την κατάντια συνδικαλισμού και συνδικαλιστών στην χώρα (και ιδιαίτερα στον Βόλο) θα μπορούσαμε εύκολα να δεχθούμε την «δικαιολογία» της αμέριμνης και ως έτυχε αναφοράς, ως αντίστοιχης του λαγού προς το λιοντάρι στο πασίγνωστο ανέκδοτο: «Ελα μωρέ, λέμε και καμια μ@λ@κί@ που και που να περνάει η ώρα».
Η Εισαγγελία, όμως; Όσο χιούμορ (και κατανόηση) να έχει, φρονούμε ότι μάλλον θα πρέπει να δείξει λίγο μεγαλύτερο ενδιαφέρον από εμάς. Είναι βαρύτατος ο υπαινιγμός και αληθής ή όχι με σοβαρότατες προεκτάσεις…
Σημ. Και παρεμπτιπτόντως ο λαλίστατος Δραμητινός και ο αρχισυνδικαλιστής του Νοσοκομείου πως και άησαν αναπάντητες (μέχρι τώρα τουλάχιστον) τέτοιες καταγγελίες; ισχύει το απορία ψάλτου…βηξ ή να αναμένουμε την (επιβαλλόμενη) αντίδρασή τυς;
