Αφιερωμένη στη Νίτσα Κολιού, μία μεγάλη μορφή της βολιώτικης δημοσιογραφίας, ήταν η εκδήλωση που πραγματοποίησε η Ένωση Συντακτών Θεσσαλίας, Στερεάς Ελλάδας και Εύβοιας μαζί με το Μορφωτικό της Ίδρυμα στο Μουσείο της Πόλης.
Ο Θανάσης Σαμαράς, δημοσιογράφος, πρ. διευθυντής της εφημερίδας «ΘΕΣΣΑΛΙΑ», έκανε λόγο για μία πρωτοπόρο με την έννοια ότι ήταν η πρώτη γυναίκα δημοσιογράφος στον Βόλο και ότι «έσπασε» τα τείχη για τη γυναίκα κι όπως ανέφερε «αναδείχθηκε και πέτυχε να είναι μία εκ των κορυφαίων δημοσιογράφων στην ιστορία του τοπικού Τύπου κι όχι μόνο. Συνδύασε τη δημοσιογραφία με τη συγγραφή σπουδαίων έργων που αφορούν στην τοπική ιστορία της πόλης και του Νομού».
Ο κ. Σαμαράς, έκανε λόγο για απουσία πλέον της ερευνητικής δημοσιογραφίας, διευκρινίζοντας ότι «Δεν φταίει η τεχνολογία που απουσιάζει η ερευνητική δημοσιογραφία φταίνε άλλα πράγματα όπως, η εποχή, η κουλτούρα των δημοσιογράφων, οι ιδιοκτήτες. Πολλά μπορεί να πει κανείς για το γεγονός ότι η ερευνητική δημοσιογραφία δεν υφίσταται σήμερα. Εκ του προχείρου προσεγγίζουν η πλειονότητα όχι όλοι οι δημοσιογράφοι όλα αυτά τα ζητήματα που ορίζει ο χώρος και ο χρόνος».
Όσον αφορά στην παρακαταθήκη της Νίτσας Κολιού είπε «ανεξαρτησία, τίμια προσέγγιση των γεγονότων και πραγμάτων, όχι παρερμηνείες και γνώση του αντικειμένου είτε για ένα γεγονός όπως η τραγωδία πρόσφατα είτε για τρέχοντα ζητήματα επικαιρότητας».
Όσον αφορά στην προσέγγιση της τραγωδίας στα Τέμπη από τα ΜΜΕ απάντησε ότι «Υπάρχουν δημοσιογράφοι που ερευνούν, αλλά η εντύπωση που έχω από σχολιαστές και κανάλια είναι ότι, άλλοι εξυπηρετούν κυβερνητικές αντιλήψεις και σχεδιασμούς κι άλλοι της αντιπολίτευσης. Είναι πρωτοφανές η δημοσιογραφία να κομματίζεται στον βαθμό που γίνεται».
Να σημειωθεί ότι η Νίτσα Κολιού έφυγε από τη ζωή το 2005. Είχε εργαστεί για δεκαετίες στις εφημερίδες του Βόλου «Ταχυδρόμος» και «Θεσσαλία» και παράλληλα ήταν ανταποκρίτρια αθηναϊκών εφημερίδων. Είχε επίδοση σ’ όλους τους τομείς της συντακτικής εργασίας και είχε μετάσχει σε δημοσιογραφικές αποστολές στο εξωτερικό. Ιδιαίτερα κατέγινε στην έρευνα μεγάλων ιστορικών θεμάτων του τόπου, όπως μαρτυρεί και το συγγραφικό της έργο.
Ήταν η πρώτη γυναίκα της θεσσαλικής μαχόμενης δημοσιογραφίας και η πρώτη γυναίκα πρόεδρος της Ένωσης Συντακτών. Επί της προεδρίας της, επί 4 διετείς θητείες στην Ένωση Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Θεσσαλίας, Στερεάς Ελλάδας και Εύβοιας, συνέβαλε στην επίλυση θεσμικών προβλημάτων του κλάδου. Ανέπτυξε και κοινωνική δραστηριότητα ως μέλος διαφόρων σωματείων και οργανισμών (ιδρυτικό μέλος Λέσχης Εργαζομένου Κοριτσιού, Εταιρείας Μελέτης και Προστασίας Περιβάλλοντος Νομού Μαγνησίας, Σοροπτιμιστικού Ομίλου, Ομίλου Ουνέσκο, μέλος Δ.Σ. του Νοσοκομείου Βόλου και του Δημοτικού Κέντρου Ιστορικών Ερευνών).
