Ψηφίζεται σήμερα στην Βουλή το νομοσχέδιο του Υπουργείου Περιβάλλοντος- Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος Ν.Δ. Χρήστος Μπουκώρος
Ένα θέμα για το οποίο ο Χρήστος Μπουκώρος είχε αγωνιστεί από τα πρώτα χρόνια της βουλευτικής του θητείας οδεύει προς αίσιο τέλος, αφού το σημερινό νομοσχέδιο του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας αποσαφηνίζει και άρει τις οποιεσδήποτε διεκδικήσεις του ελληνικού δημοσίου έναντι των εκτάσεων που έχουν απολέσει τον δασικό τους χαρακτήρα προ του 1975, αποδεσμεύοντας τις περιουσίες των αγροτών. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και ο Υπουργός κ. Κωστής Χατζηδάκης λύνουν ένα μεγάλο πρόβλημα, που κυριολεκτικά μετά τον νόμο του ΣΥΡΙΖΑ για την ανάρτηση των δασικών χαρτών, είχε οδηγήσει σε αιχμαλωσία τον αγροτικό κόσμο.
Ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος Ν.Δ. Χρήστος Μπουκώρος κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου είχε την ευκαιρία να υποστηρίξει με επιχειρήματα και με στοιχεία την άρση του αδιεξόδου, όπως είχε δεσμευθεί προεκλογικά τόσο ο σημερινός Πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, όσο και τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας. «Η πολύχρονη αγωνία των αγροτών λαμβάνει επιτέλους τέλος και θα μπορούν πλέον απερίφραστοι να ασχοληθούν με τις αγροτικές τους δραστηριότητες» δήλωσε ο Χρήστος Μπουκώρος.
Πιο αναλυτικά, στην ομιλία του ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος επεσήμανε τα εξής: «Κύριε Υπουργέ, με το σημερινό νομοσχέδιο χτίζετε αξιοπιστία και δεν χτίζετε την προσωπική σας αξιοπιστία ούτε την αξιοπιστία του Υπουργείου Περιβάλλοντος. Χτίζετε την αξιοπιστία της ελληνικής Πολιτείας, την αξιοπιστία της δημόσιας διοίκησης, η οποία πρέπει επιτέλους να πάψει με την κάθε εναλλαγή κυβέρνησης να αναιρεί τον ίδιο της τον εαυτό.
Το παρόν νομοσχέδιο είναι ένα μεγάλο νομοσχέδιο, όμως θα επικεντρωθώ σε δύο σημαντικά ζητήματα: στην επιτάχυνση των περιβαλλοντικών αδειοδοτήσεων και στις βελτιώσεις που φέρνει στους δασικούς χάρτες.
Είναι δύο ζητήματα που απασχολούν χιλιάδες ανθρώπους, αγρότες και επενδυτές. Είναι βασικά κεφάλαια του νομοσχεδίου και νομίζω ότι έχουν να κάνουν με αυτό που λέμε «επόμενη μέρα στην Ελλάδα» και για την οικονομική ανάκαμψη με προστασία του περιβάλλοντος και την επανεκκίνηση της οικονομίας μετά από την πανδημία και τα όσα έχει υποστεί η κοινωνία και η οικονομία.
Ξεκινώντας από τους δασικούς χάρτες, θα ήθελα να εκφράσω τη θλίψη μου για το γεγονός ότι παρελαύνουν από το βήμα της Βουλής πρώην υπουργοί και υφυπουργοί περιβάλλοντος, υπουργοί και υφυπουργοί αγροτικής ανάπτυξης και δεν έχουν να πουν ούτε μία κουβέντα, για τους 170.000 Έλληνες πολίτες, κατά κύριο λόγο αγρότες, τους οποίους το νομοσχέδιο για την ανάρτηση των δασικών χαρτών του ΣΥΡΙΖΑ τους εγκλώβισε και τους κατέστησε ανυπόστατους. Γιατί υπόσταση στον αγρότη δίνει η γη του. Και θα πει η σημερινή Αξιωματική Αντιπολίτευση: «Πήρε κανένας τη γη;» Χωρίς να αναγνωρίζει ότι ουσιαστικά την εγκλώβισε, ουσιαστικά τη δήμευσε!
Όταν δεν μπορεί να αξιοποιηθεί η γη, όπως αξιοποιούταν μέχρι σήμερα και μέχρι την ψήφιση εκείνου του νομοσχεδίου, αυτό δεν είναι ένα είδος δήμευσης; Ήρθε, λοιπόν, σήμερα εδώ και πάλι σαν να μην πέρασε μία μέρα το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης για να μας πει ότι ο Χατζηδάκης δεν θέλει τους δασικούς χάρτες.
Ποιος δεν θέλει τους δασικούς χάρτες; Αυτός που ψηφίζει την ανάρτησή τους και αφήνει 170.000 αιτήσεις αντιρρήσεων να σέρνονται με τους σημερινούς ρυθμούς για 27 ολόκληρα χρόνια ή εκείνος ο οποίος φέρνει τις διορθώσεις για την εξέταση των αντιρρήσεων, αναγνωρίζει τις διοικητικές πράξεις, αναγνωρίζει τις διαχρονικές πράξεις της ελληνικής διοίκησης, αυτά που υπέγραψαν υπουργοί αγροτικής ανάπτυξης στο παρελθόν, νομάρχες, όργανα της Πολιτείας;
Ποιος λοιπόν, θέλει τους δασικούς χάρτες; Οι κατ’ επάγγελμα προστάτες του περιβάλλοντος που λένε ότι προστατεύουν το περιβάλλον; Πώς προστατεύουν το περιβάλλον; Όταν άφησαν τους φορείς διαχείρισης που καλύπτουν το 30% της χώρας, με 8 εκατομμύρια χρηματοδότηση; Έτσι προστατεύουν το περιβάλλον;
Θα εμείνω όμως στους δασικούς χάρτες, γιατί πραγματικά με αυτό το νομοσχέδιο αποσαφηνίζεται για πάντα ο χαρακτήρας των αγροτικών εκτάσεων, τις οποίες το προηγούμενο νομοσχέδιο «βάπτισε» αυθαίρετα ως δασικές. Και λέω «αυθαίρετα» γιατί πρόκειται για δασικές εκτάσεις που προέρχονται από απαλλοτριώσεις με αποφάσεις των υπουργών γεωργίας πολλές δεκαετίες πριν, ογδόντα και ενενήντα χρόνια, για εκτάσεις οι οποίες αγοράστηκαν, εκτάσεις οι οποίες φορολογήθηκαν, κληρονομήθηκαν, μεταβιβάστηκαν, για να έρθει ξαφνικά η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και να πει ότι αυτές οι εκτάσεις δεν είναι αγροτικές και να αγωνιά για την περιουσία του ο μισός αγροτικός πληθυσμός της χώρας. Και βεβαίως, το προηγούμενο νομοσχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ κατέπεσε στο Συμβούλιο της Επικρατείας.
Αποσαφηνίζεται λοιπόν άπαξ διαπαντός ο χαρακτήρας των αγροτικών εκτάσεων και όσοι βεβαίως διαθέτουν εκτάσεις με νόμιμους τίτλους, οι οποίες προήλθαν ως αγροτικές εκτάσεις με πράξεις της διοίκησης θα είναι αγροτικές εκτάσεις κι έτσι θα αποφασίσουν και τα ανώτατα δικαστήρια, διότι τα ανώτατα δικαστήρια δεν βάλλουν ούτε κατά του δικαιώματος της ιδιοκτησίας ούτε κατά του δικαιώματος της παραγωγής. Τα ανώτατα δικαστήρια βάλλουν με τις αποφάσεις τους κατά της κακής νομοθεσίας.
Και χαίρομαι, γιατί πληροφορούμαι ότι πολλοί βουλευτές από διάφορα κόμματα έχουν καταθέσει τροπολογία για να αποσαφηνιστούν και ορισμένα ιδιοκτησιακά ζητήματα των συγκεκριμένων γαιών. Και σας καλώ, κύριε Υπουργέ, ιδιαίτερα την τροπολογία των Βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας να την κάνετε δεκτή, καθώς λύνει ένα πρόβλημα που έχει να κάνει με το περιεχόμενο του νομοσχεδίου.
Είναι συναφές το αντικείμενο που αγγίζει η συγκεκριμένη τροπολογία την οποία υποστηρίζω από εδώ, από το βήμα της Βουλής. Κατέθεσε και ο κ. Κεγκέρογλου από το ΚΙΝΑΛ, τροπολογία με παρόμοιο περιεχόμενο. Η τροπολογία αυτή έρχεται να ρυθμίσει ζητήματα ιδιοκτησιακά αγροτικών γαιών, οι οποίες έχουν απολέσει τον δασικό χαρακτήρα τους προ του 1975 και πολλές δεκαετίες νωρίτερα.
Και πώς απώλεσαν αυτόν τον χαρακτήρα; Με αποφάσεις των υπουργών γεωργίας το 1924 και το 1954, με αποφάσεις των επιτροπών απαλλοτρίωσης και χίλιους δύο άλλους τρόπους. Κι έρχεται εβδομήντα, ογδόντα, ενενήντα χρόνια μετά το ελληνικό δημόσιο να εγείρει διεκδικήσεις έναντι των συγκεκριμένων εκτάσεων.
Για τον λόγο αυτό καταθέτω μια επιστολή αγροτών και κτηνοτρόφων του νομού Μαγνησίας που ζητούν νομοθετική ρύθμιση για το συγκεκριμένο ζήτημα που τους ταλαιπωρεί χρόνια. Οι άνθρωποι εξιστορούν πως ταλαιπωρούνται επί ενενήντα ολόκληρα χρόνια με την ιδιοκτησία τους, διότι ο προηγούμενος νομοθέτης αγνόησε το ιστορικό πλαίσιο.
Η Θεσσαλία καθώς και άλλες περιοχές, όπως η Άρτα, απελευθερώθηκαν το 1881. Κάποιοι Έλληνες του εξωτερικού -όχι της μητρόπολης- στα ακμάζοντα κέντρα του ελληνισμού που υπήρχαν την εποχή εκείνη, αγόρασαν αυτές τις εκτάσεις από τους Τούρκους. Στη συνέχεια με νόμιμες διαδικασίες τις πούλησαν σε Έλληνες.
Αυτοί οι Έλληνες, που έδωσαν τα χρήματα τους πριν ογδόντα, ενενήντα χρόνια και φορολογήθηκαν για τις εκτάσεις τους και τις μεταβίβασαν και πλήρωσαν φόρους κληρονομιάς και πλήρωσαν μεταβιβάσεις, έρχονται σήμερα να αντιμετωπίσουν μια ελληνική πολιτεία, που τους λέει ότι αυτές οι εκτάσεις δεν είναι δικές τους. Και το ερώτημα είναι γιατί, αφού έχουν απολέσει τον δασικό χαρακτήρα με πράξεις της ελληνικής διοίκησης.
(Με την παρέμβαση αυτή ο Χρήστος Μπουκώρος κατέθεσε την πρόταση εκατοντάδων αγροτών που ζητούν διάταξη ή τροπολογία του άρθρου 48 του νομοσχεδίου του Υπουργείου Περιβάλλοντος, η οποία συγκεκριμένα αφορά στην αντικατάσταση του πρώτου εδαφίου της παρ. 7 του άρθρου 3 του ν. 998/1979, ώστε να διαφυλαχθεί ότι το ελληνικό δημόσιο δεν θα εγείρει πλέον απαιτήσεις επί των εκτάσεων των αγροτών που έχουν απολέσει τον δασικό τους χαρακτήρα προ του 1975, με αποφάσεις υπουργών, αποφάσεις επιτροπών απαλλοτρίωσης και διοικητικές πράξεις).
Από εκεί και πέρα, νομίζω ότι ο αγροτικός κόσμος πραγματικά σας οφείλει ευγνωμοσύνη, κύριε υπουργέ, όχι γιατί του κάνετε χάρη, αλλά γιατί έρχεστε να αναγνωρίσετε τις πράξεις της ίδιας της πολιτείας, τις διοικητικές πράξεις της ίδιας του της πολιτείας, αυτό που οδηγούσε στην ασυνέχεια του ελληνικού κράτους, τη σύγχρονη πληγή των τελευταίων πολλών δεκαετιών. Ασυνέχεια!
Είμαι βέβαιος, ότι και τα ανώτατα δικαστήρια, τα οποία, όπως προείπα, δεν βάλλουν εναντίον του δικαιώματος ιδιοκτησίας, βάλλουν εναντίον της κακής νομοθεσίας, θα λήξουν οριστικά αυτά τα ζητήματα, γιατί είναι καιρός να δούμε και την ανάπτυξη του πρωτογενούς τομέα.
Οι εμπειρίες του τελευταίου καιρού μάς δείχνουν ότι χρειάζεται αναδιάρθρωση το παραγωγικό μοντέλο της χώρας και δεν μπορώ να καταλάβω πολιτικές, όπως της προηγούμενης κυβέρνησης, που ήθελαν να μειώσουν την καλλιεργήσιμη γη, να θέσουν σε κίνδυνο τις ενισχύσεις και να αιχμαλωτίσουν ισοβίως για είκοσι επτά ολόκληρα χρόνια τους Έλληνες αγρότες.
Όλα αυτά με Υπουργό Περιβάλλοντος τον Κώστα Χατζηδάκη και Κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη και της Νέας Δημοκρατίας παίρνουν τέλος και οι αγρότες μας που τόσο ταλαιπωρήθηκαν με το ζήτημα αυτό μπορούν να ατενίζουν το μέλλον καλύτερα και με μεγαλύτερη αισιοδοξία.
Όσον αφορά στην επιτάχυνση των περιβαλλοντικών αδειοδοτήσεων πρόκειται για ένα κεφαλαιώδες αναπτυξιακό ζήτημα. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα προστατεύεται το περιβάλλον; Δηλαδή μια απόφαση που θα λαμβάνεται σε εκατόν πενήντα μέρες, γιατί θα είναι χειρότερη από μια απόφαση που μπλέκει στα γρανάζια της γραφειοκρατίας για έξι και οκτώ χρόνια, πράγμα που κάνει τους επενδυτές να ακούνε «Ελλάδα» και να φεύγουν μακριά; Έξι έως οκτώ χρόνια για μια περιβαλλοντική αδειοδότηση!
Η Αξιωματική Αντιπολίτευση θέλει να εμπλέκει όλους τους Έλληνες, όλους τους επενδυτές, μικρούς και μεγάλους, στα γρανάζια της γραφειοκρατίας. Ενδεχομένως, η μόνη πρόταση που θα μπορούσε να τους κάνει και θα είχε και κάποιο περιβαλλοντικό ίσως αντίκτυπο και αποτύπωμα θα ήταν να πουν στους αγρότες και τους επενδυτές να καλλιεργούν «λεφτόδεντρα», αλλά «λεφτόδεντρα» δεν υπάρχουν!
Η ανάπτυξη πρέπει να έρθει και να είναι και βιώσιμη. Αυτό ακριβώς κάνει το νομοσχέδιο, το οποίο υποστηρίζουμε και υπερψηφίζουμε».
