Ο Χρήστος Δάρας μίλησε στο sport-fm.gr για το συγκλονιστικό περιστατικό με τον Ρομέρο στο Ιωνικός-Βόλος, αποκαλύπτοντας πως εκείνος τού επανέφερε τη γλώσσα -καθώς ο Ουρουγουανός τού δάγκωνε τα χέρια- σώζοντάς του τη ζωή, ενώ τόνισε ότι ο 27χρονος είναι, πλέον, καλά στην υγεία του!
Όπως εξήγησε ο επικεφαλής του ιατρικού τιμ του Ιωνικού, «πρέπει εντός δίλεπτου -το πολύ τρίλεπτου- να έχει επανέλθει ο παίκτης», καθώς «πάνω από τρία λεπτά μια βλάβη είναι μη επανορθώσιμη», και πρόσθεσε, μάλιστα, πως αυτή είναι η δεύτερη φορά, που του τυχαίνει κάτι τέτοιο!
«Τέτοια περιστατικά είναι εκείνα που σφραγίζουν και έναν γιατρό και ένα άτομο», σημείωσε ο κ. Δάρας, ενώ είπε το αυτονόητο: «Εκείνη την ώρα δεν μετρούν χρώματα φανέλας, μετρά η ζωή ενός ανθρώπου, που είναι 27 χρονών». Και συμπλήρωσε το εξής ανατριχιαστικό: «Τώρα, που πήγα στο νοσοκομείο και τον είδα, με αγκάλιασε -δεν θέλω να πω κλαίγοντας- αλλά και ο ίδιος εκείνη την ώρα δεν καταλάβαινε, δεν είχε αισθήσεις. Όταν σου γυρίζει η γλώσσα, έχεις χαθεί τελείως».
Η συνέντευξη του Χρήστου Δάρα στο sport-fm.gr και τον Μανώλη Μουσουράκη:
Υπάρχουν νεότερα σχετικά με την κατάσταση του Ρομέρο;
«Πριν πέντε λεπτά ήμουν μαζί του στο νοσοκομείο. Τον μεταφέραμε στο Ιατρικό Κέντρο Παλαιού Φαλήρου. Είναι μια χαρά, με αγκάλιασε και όλα θα πάνε κατ’ ευχήν. Χτύπησε το κεφάλι του με έναν παίκτη του Ιωνικού. Έπειτα, έπεσε κάτω και του γύρισε η γλώσσα. Όταν σου γυρίζει η γλώσσα, έχεις πλήρη άπνοια. Δεν παίρνεις αναπνοή όσο μένει η γλώσσα πίσω, γιατί κλείνει ο αεραγωγός. Πρέπει εντός δίλεπτου -το πολύ τρίλεπτου- να έχει επανέλθει. Διότι εάν δεν επανέλθει σε αυτό το χρονικό διάστημα ή θα συμβεί το μοιραίο ή ο εγκέφαλος θα μείνει χωρίς οξυγόνο. Και εάν μείνει πάνω από τρία λεπτά μια βλάβη είναι μη επανορθώσιμη».
Εσείς επαναφέρατε τη γλώσσα του Ρομέρο στη θέση της;
«Εγώ την επανέφερα, ναι. Για έναν γιατρό, όπως εγώ, που είμαι 30 χρόνια στα γήπεδα, αυτό που μετρά δεν είναι ούτε το χρώμα της φανέλας, ούτε κάτι άλλο (σ.σ. ως προς απάντηση για τα συγχαρητήρια που του μεταφέρθηκαν). Είναι μια ανθρώπινη ζωή ενός ατόμου αυτής της ηλικίας που πρέπει να δράσω. Έτυχε να είμαι εγώ. Φαντάζομαι ότι οποιοσδήποτε άλλος συνάδελφος το ίδιο θα προσπαθούσε να κάνει. Ήμουν, εάν θέλετε, ο πιο έμπειρος γιατρός. Και εγώ ήμουν τυχερός και κυρίως ο ποδοσφαιριστής. Εκείνη την ώρα δεν μετρούν χρώματα φανέλας, μετρά η ζωή ενός ανθρώπου που είναι 27 χρονών. Από την ώρα που μπόρεσα και έφερα τη γλώσσα πίσω, άνοιξε ο αεραγωγός και πήρε αναπνοή, όλα θα πήγαιναν κατ’ ευχήν».
Πώς ζήσατε εκείνες τις στιγμές; Στο γήπεδο υπήρχε η απόλυτη βουβαμάρα, μέχρι να φανεί ότι ο Ρομέρο ανακτά τις αισθήσεις του, ώστε να καταχειροκροτηθεί.
«Από το 1989-90 είμαι στα γήπεδα. Βέβαια, τόσα χρόνια στα γήπεδα είναι το δεύτερο ανάλογο περιστατικό που μου παρουσιάζεται. Μου είχε παρουσιαστεί πάλι παλιά με έναν παίκτη του Ολυμπιακού, τον Ιωαννίδη, σε ένα παιχνίδι με τον Λεβαδειακό. Ευτυχώς και τότε, όπως και τώρα, μπόρεσα με τους κατάλληλους χειρισμούς να επανέλθουν αυτοί οι δύο ποδοσφαιριστές. Είναι χαρά μου και καταλαβαίνετε ότι τέτοια περιστατικά είναι εκείνα που σφραγίζουν και έναν γιατρό και ένα άτομο, όπως αυτοί οι παίκτες που αγωνίζονται και δεν ξέρουν τι τους ξημερώνει σε κάθε παιχνίδι».
Τι λόγια ανταλλάξατε με τον Ρομέρο (είτε στο νοσοκομείο είτε στο πλάνο που έδειξε η τηλεοπτική μετάδοση).
«Εκείνη την ώρα για μένα δεν είναι ”Ρομέρο”, δεν είναι κανείς, είναι μια ανθρώπινη ζωή. Από την ώρα που βλέπεις έναν άνθρωπο που δεν αναπνέει και τον βλέπεις να ανοίγει τα μάτια του -άσχετα εάν μου είχε δαγκώσει χέρια, δεν έχει σημασία αυτό- εκείνη την ώρα όταν επαναφέρεις έναν άνθρωπο στη ζωή και ειδικά αυτής της ηλικίας, τα λόγια περιττεύουν. Τώρα που πήγα στο νοσοκομείο και τον είδα, με αγκάλιασε -δεν θέλω να πω κλαίγοντας- αλλά και ο ίδιος εκείνη την ώρα δεν καταλάβαινε, δεν είχε αισθήσεις. Όταν σου γυρίζει η γλώσσα, έχεις χαθεί τελείως. Μετά καταλαβαίνεις. Όταν πήρε την αναπνοή του και άρχισε να με βλέπει και να τον βλέπω, από εκεί και πέρα άρχισε να έχει τις αισθήσεις του».
Εάν θα θέλατε να σχολιάσετε την ανακοίνωση του Βόλου, μέσω της οποίας σας ευχαρίστησε.
«Ευχαριστώ πάρα πολύ. Και τον πρόεδρο του Βόλου (σ.σ. Αχιλλέας Μπέος), ο οποίος είναι φίλος και πελάτης μου. Ο κάθε γιατρός το ίδιο θα έκανε. Τους ευχαριστώ πολύ, αλλά νομίζω ότι κάθε σωστός συνάδελφος θα έκανε το ίδιο πράγμα. Όμως και πάλι, θέλω να πω ένα ”ευχαριστώ” στους ανθρώπους του Βόλου που αναγνωρίζουν και εμένα και όλα όσα έγιναν στο γήπεδο. Τόσα χρόνια στα γήπεδα καλούμαι να έχω αυτόν τον ρόλο. Μετά μετρά εάν είσαι γιατρός κάποιας ομάδας. Παλιά ήμουν στον Ολυμπιακό, έπειτα στον Πανιώνιο, τώρα στον Ιωνικό. Η ζωή συνεχίζεται. Οι ποδοσφαιριστές, όμως, δεν έχουν χρώμα. Όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, ξεχνάς τα χρώματα κι επεμβαίνεις όσο μπορείς πιο άμεσα».
Εφόσον -το πιο σημαντικό- ο Ρομέρο είναι ευτυχώς καλά στην υγεία του, εάν θα θέλατε να μας πείτε και δύο λόγια για τη φετινή πορεία του Ιωνικού.
«Νομίζω ότι ο Ιωνικός φέτος είναι η ευχάριστη έκπληξη. Είναι μια ομάδα λαϊκής βάσης. Έχει στη διοίκηση τους αδερφούς Τσιριγώτη, δύο άτομα που αγαπούν τη Νίκαια και τον Ιωνικό, αγωνίζονται μόνοι τους χωρίς καμία βοήθεια. Έχουν τον κόσμο της Νίκαιας, όλους εμάς που είμαστε κοντά τους και τα αποτελέσματα φάνηκαν και νομίζω ότι ήρθαν σωστά (σ.σ. τα αποτελέσματα). Ζουν και αναπνέουν για αυτή την ομάδα που λέγεται Ιωνικός. Επίσης, ο προπονητής μας (σ.σ. Δημήτρης Σπανός), ο οποίος κατάφερε να φτιάξει μια ομάδα που -προερχόμενη από τη δεύτερη κατηγορία- να παίζει όλη τη χρονιά πολύ καλό ποδόσφαιρο. Δεν είναι τυχαία τα αποτελέσματα που έχει. Μπράβο στους προέδρους, στον προπονητή και τους ποδοσφαιριστές μας και σε όλον τον κόσμο της Νίκαιας, ο οποίος είναι λαϊκός κόσμος που ζει για αυτή την ομάδα».
