Χριστούγεννα στο Πήλιο – Όσα πρέπει να δεις και να ζήσεις

Στον κεντρικό δρόμο της Πορταριάς θα βρείτε τον «αειθαλή» Γυναικείο Συνεταιρισμό Πορταριάς, που ιδρύθηκε το 1997 ώστε να δώσει δουλειά στις γυναίκες της περιοχής. Όπως και στη Ζαγορά, ο Συνεταιρισμός εξελίχθηκε και άνθισε. Εκτός από γλυκά του κουταλιού σε όλες τις πιθανές και απίθανες γεύσεις, θα βρείτε μαρμελάδες από φρούτα της περιοχής, λικέρ, γλυκά ταψιού, τραχανάδες, χυλοπίτες και πολλά άλλα. Είναι φτιαγμένα με παραδοσιακές συνταγές, χωρίς συντηρητικά και χρώματα. (Τηλ. 24280 99952).

Από την Πορταριά μπορείτε να πάτε βόλτα στο κοντινό και όμορφο Κατηχώρι. Με ρίζες που χάνονται στα βάθη των υστεροβυζαντινών χρόνων, ο οικισμός είναι χωρισμένος σε δυο γειτονιές -το Άνω και Κάτω Κατηχώρι, και είναι γνωστός για το κοκκινέλι και το τσίπουρο που παράγουν οι κάτοικοι. Στο Κάτω Κατηχώρι υπάρχει μια όμορφη πλατεία με πλατάνια και τρεχούμενα νερά, κοντά στην εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής. Στο Άνω Κατηχώρι ξεχωρίζει ο ναός του Αγίου Αθανασίου που έχει ανακηρυχθεί διατηρητέο μνημείο. Υπάρχουν παραδοσιακές ταβέρνες για φαγητό.

Αφ’ υψηλού θέα στον Βόλο και τον Παγασητικό

Η Μακρινίτσα απέχει μόλις 2,4 χιλιόμετρα από την Πορταριά και δικαίως θεωρείται από τα ωραιότερα χωριά του Πηλίου. Γαντζωμένη στην πλαγιά, γεμάτη αρχοντικά σπίτια και πυργόσπιτα, με περισσότερες από 50 κρήνες, πλατάνια, ιτιές και μοναδική θέα προς τον Βόλο και τον Παγασητικό, είναι ένας τόπος που γοητεύει.

Όσο δύσκολο κι αν σας φανεί, δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να γνωρίσετε πραγματικά τη Μακρινίτσα, από το περπάτημα -και μάλιστα σε ανηφορικά σοκάκια και σκαλιά. Οπότε προτείνετε στα παιδιά σας μερικές εύκολες βόλτες. Ξεκινήστε με την πιο απλή, που είναι το γεμάτο μαγαζιά κεντρικό καλντερίμι ως την πλατεία του Άη-Γιάννη με τη φανταστική θέα, τα αιωνόβια πλατάνια, τα εστιατόρια-καφέ που βγάζουν τραπεζάκια έξω και τη μαρμάρινη κρήνη του 1809 με τα λιθανάγλυφα. Οι ντόπιοι την αποκαλούν «τα Λιοντάρια». Πλάι της βρίσκεται η εκκλησία του Άη-Γιάννη του Προδρόμου (1792) και αμέσως μετά το καφενείο με την τοιχογραφία του Θεόφιλου. Μιλήστε στα παιδιά για τον αυτοδίδακτο λαϊκό ζωγράφο Θεόφιλο Χατζημιχαήλ. Ζωγράφισε, μεταξύ πολλών άλλων στο Πήλιο, και τον ανατολικό τοίχο του καφενείου, το 1910 αντί πληρωμής για το φαγητό και τον ύπνο του. Ακόμη και αν δεν καθίσετε για μεζέδες και τσίπουρο, μπορείτε να μπείτε στον μικρό χώρο για να θαυμάσετε το έργο. Και να θυμάστε πως κλείνει, ακόμη και τις γιορτές, στις 18:00, κάθε μέρα.

Μια άλλη βόλτα που μπορείτε να κάνετε είναι προς την εκκλησία της Παναγίας (1767), τον καθεδρικό ναό του χωριού. Δίπλα της υπάρχει η κοινοτική πλατεία και η μονή Οξείας Επισκέψεως, του 1204.
Σε όλες τις διαδρομές σας μέσα στο χωριό θα βλέπετε τις εντυπωσιακές μαρμάρινες βρύσες -οι περισσότερες από τις οποίες φτιάχτηκαν από το 18ο μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα. Αξιοθαύμαστα είναι, επίσης, τα βορειοελλαδίτικα αρχοντικά του 18ου και 19ου αιώνα και τα πυργόσπιτα: είναι ψηλά, με φρουριακή διαμόρφωση και σαχνισιά. Κύρια χαρακτηριστικά τους ήταν οι πολεμίστρες και οι βαριές εξώπορτες με τις αμπάρες.

Τα καλντερίμια της Μακρινίτσας, φτιαγμένα με μοναδική τέχνη από Ηπειρώτες μάστορες, έχουν κηρυχθεί Ιστορικό Διατηρητέο Μνημείο. Αποτελούν σημαντικό και καλοδιατηρημένο δείγμα παραδοσιακής κατασκευής που η τεχνική του τείνει να εξαφανισθεί στις μέρες μας.

Photo: Χιονοδρομικό κέντρο Πήλιου/Facebook

Photo: Χιονοδρομικό κέντρο Πήλιου/Facebook

Εις το βουνό ψηλά εκεί

Σε όποιο από τα δύο χωριά κι αν έχετε επιλέξει να μείνετε, η επίσκεψη στο χιονοδρομικό κέντρο Αγριόλευκες είναι από τα πρώτα μέρη όπου θα σας ζητήσουν τα παιδιά να πάτε. Τα Χάνια απέχουν 12 χιλιόμετρα από την Πορταριά, και όπως δείχνει το όνομα, η περιοχή είχε πανδοχεία που φιλοξενούσαν ταξιδιώτες και αγωγιάτες (κιρατζήδες) οι οποίοι μετέφεραν προϊόντα προς τα χωριά. Σήμερα, λόγω του χιονοδρομικού, είναι γεμάτα με τουριστικά μαγαζιά, ξενοδοχεία, καταστήματα ενοικίασης εξοπλισμού σκι, και ταβέρνες που σερβίρουν παραδοσιακά πιάτα. Οι ξενώνες τους είναι μια καλή λύση διαμονής μέσα στη φύση, με εύκολη πρόσβαση.

Το χιονοδρομικό κέντρο στη θέση Αγριόλευκες και σε υψόμετρο 1.471 μέτρα, απέχει 2 χιλιόμετρα από τα Χάνια (27 χλμιλιόμετρα από τον Βόλο). Είναι το δεύτερο παλαιότερο της χώρας μετά το Σέλι, με χρονολογία πρώτης λειτουργίας το 1967. Το υπέροχο τοπίο με τις οξιές, τις αγριόλευκες, τις καστανιές δεν είναι το μόνο του προσόν. Το χαρακτηριστικό που το ξεχωρίζει από τα άλλα είναι ότι κάνοντας σκι αντικρίζεις το Αιγαίο.

Φέτος οι εγκαταστάσεις του έχουν ανακαινιστεί. Διαθέτει 6 πίστες με συνολικό μήκος 20 χιλιόμετρα στις οποίες συμπεριλαμβάνεται μια καινούργια. Υπάρχουν εστιατόρια, καταστήματα ενοικίασης εξοπλισμού, σχολές εκμάθησης σκι και snowboard με ειδικά τμήματα για παιδιά από 3 χρονών και πάνω. Οι χώροι στάθμευσης έχουν γίνει τρεις. Να ξέρετε ότι ακόμη και με πολύ χιόνι, ο δρόμος από τον Βόλο προς το χιονοδρομικό είναι πάντα ανοιχτός. Αν δεν έχει χιονίσει, στην περιοχή μπορείτε να κάνετε ορεινή πεζοπορία, ιππασία και ποδήλατο βουνού.

Καταρράκτες Πόρος Μακρυρράχη/Photo: Περικλής Μεράκος

Καταρράκτες Πόρος Μακρυρράχη/Photo: Περικλής Μεράκος

Βόλτα μέχρι τη Δράκεια

Λίγο έξω από τα Χάνια μπορείτε να στρίψετε δεξιά για να κατεβείτε στη Δράκεια (8 χιλιόμετρα περίπου), απολαμβάνοντας τον ασφαλτόδρομο που προσφέρει στιγμές συγκίνησης χάρη στις «φουρκέτες» του, στα δάση καστανιάς και οξιάς, καθώς και στη συγκλονιστική θέα προς τον Παγασητικό. Η Δράκεια έχει μια όμορφη πάνω γειτονιά με παλιά σπίτια, δυο πλατείες με πλατάνια, παραδοσιακό φούρνο, ταβέρνες και καφέ. Είναι κτισμένη αμφιθεατρικά στην πλαγιά από το 1615 -ή και παλαιότερα. Αξιόλογες εκκλησίες είναι του Άη-Γιώργη με ζωγραφιές του Παγώνη, και του Αγίου Σπυρίδωνα, με περίτεχνο ξυλόγλυπτο τέμπλο. Όπως θα παρατηρήσετε, στις πινακίδες η Δράκεια αναφέρεται ως «μαρτυρικό χωριό». Κι αυτό επειδή οι Γερμανοί εκτέλεσαν εδώ 118 ανθρώπους σε αντίποινα για την αντιστασιακή δράση τους.

Πουρί/Photo: Περικλής Μεράκος

«Πάνω πλατεία», Δράκεια/Photo: Wikipedia Creative Commons

Στα μονοπάτια του Πηλίου

Εάν αρέσει στα παιδιά το περπάτημα στη φύση, και ο καιρός είναι κατάλληλος, μπορείτε να κάνετε τη διαδρομή Πορταριά-Χάνια με τα πόδια. Η συνολική απόσταση είναι 7 χιλιόμετρα, η διάρκεια 3.5 ώρες και η υψομετρική διαφορά 450 μέτρα. Μια άλλη, πολύ μεγαλύτερη αλλά καταπληκτική διαδρομή είναι αυτή που ενώνει τη Μακρινίτσα με το Πουρί. Η αφετηρία είναι η πλατεία Μπράνη, περνάει από το γεφύρι της Καρυάς, ανηφορίζει μέσα σε πυκνό δάσος οξιάς μέχρι το καταφύγιο -που είναι και το ψηλότερο σημείο της διαδρομής. Από εκεί ξεκινάει και το ρέμα της Λαγωνίκας. Η απόσταση είναι 18 χιλιόμετρα, η διάρκεια 8 ώρες και η υψομετρική διαφορά 610-1350-470 μέτρα.