Όταν ο Μανώλης Ρασούλης έγραφε τους στίχους «Με τα φώτα νυσταγμένα και βαριά», αυτόματα δημιουργήθηκε μια μουσική παρακαταθήκη που συνοδεύει αβίαστα μέχρι και σήμερα οτιδήποτε γυρίζει γύρω από την νταλίκα. Σαν από αερικό ακούγεται ξανά και ξανά το τραγούδι, κάθε φορά που η λέξη νταλίκα προφέρεται, μα στην εν λόγω περίπτωση κάτι δεν ταιριάζει απόλυτα…
Στη Λάρισα πριν λίγες ημέρες ο Μάριος Μπουρντένας και η Δήμητρα Μαργέλου ενώθηκαν εις σάρκαν μίαν και ο Ιερός Ναός του Αγίου Γεωργίου έζησε μια κατάσταση πολύ διαφορετική από τα συνηθισμένα.
Δέκα τράκτορες γυαλισμένοι, πολύχρωμοι και στολισμένοι φτάνουν και παρκάρουν έξω από την εκκλησιά. Φέρνουν τη νύφη στην αρχή και συνοδεύουν μετά την τελετή το ζεύγος με έναν τρόπο που θα θυμούνται για πολύ καιρό οι περαστικοί. Πόσο μάλλον οι φίλες της νύφης…
«Ήταν κάτι που ετοιμάζαμε καιρό», περιγράφουν στην «Ε» οι ευτυχισμένοι νέοι από τη γειτονική Ιταλία, όπου περνούν τον μήνα του μέλιτος.
Ο Μάριος στα 34 του είναι ένας παραδοσιακός οδηγός και ιδιοκτήτης φορτηγού, ο οποίος μόλις πρόσφατα έκανε το δικό του άνοιγμα με τον συνεταίρό του Ρένο Λειβαδιώτη και έδωσαν στην προσπάθεια συμβολικό όνομα, «Your Track». Την ίδια ώρα, όμως, πήρε και μια άλλη μεγάλη απόφαση, να πορευτεί μαζί στη ζωή με την 27χρονη εκλεκτή της καρδιάς του. Έτσι, είπε να τα συνδυάσει με τρόπο ιδανικό…
«Έχω δύο έρωτες στη ζωή μου. Ο ένας είναι η γυναίκα μου και ο άλλος είναι η νταλίκα μου», λέει ο Μάριος και το εννοεί. Το πιστεύει και δεν αστειεύεται. «Έτσι είμαστε οι περισσότεροι επαγγελματίες. Άνθρωποι που δεν σέβονται απλά το επάγγελμά τους και το φορτηγό τους. Το αγαπούμε με όλο μας το είναι».
Την ίδια ώρα, όμως, συμφωνεί και αναγνωρίζει πως είναι επάγγελμα που αποτελεί ευχή και κατάρα. Και το ζούνε όλες οι σύζυγοι των επαγγελματιών οδηγών. «Ένας οδηγός λείπει πολλές ώρες και όταν βγαίνει στο εξωτερικό λείπει και πολλές ημέρες. Πάνω στο τιμόνι συνεχώς και με ό,τι κίνδυνο υπάρχει γύρω από αυτό».
Μα τέτοιες ημέρες δεν είναι για στενάχωρες συζητήσεις. Είναι ημέρες γλεντιού κι ο Μάριος, η Δήμητρα, οι οικογένειές τους και όλοι τους οι φίλοι το διασκέδασαν και με το παραπάνω. Οι νταλίκες των φίλων και συναδέλφων από την εταιρεία Εκκοκκιστηρίων Καραγιώργου ΑΒΕΕ, που τους συνόδευαν, έκαναν τον γάμο τους να μείνει στην ιστορία για το εντυπωσιακό και ιδιαίτερο στυλ.
Και ο φωτογράφος; «Καλά αυτός τρελάθηκε. Έχασε το μυαλό του με το θέμα. Δεν σταματούσε να βγάζει φωτογραφίες από διάφορα σημεία».
Τα Scania, τα Iveco, τα Volvo με το που μάρσαραν λίγο με τα 16.000 κυβικά εκατοστά, είναι λες και πόζαραν για να φωτογραφηθούν. Σκέτα μοντέλα.
Η νταλίκα δεν είναι μέσο που μεταφέρει απλά τα προϊόντα. Βυθίζει την άσφαλτο για να ενώσει πολιτισμούς, να συνδέσει κόσμους. Μεταφέρει καημούς, μύθους, φωνές μονάχες και ταξίδια με τον νου. Παπούτσια βγαλμένα στην είσοδο και καπιτονέ σαλόνια.
Χλωμές έγχρωμες εικόνες από τη δεκαετία του ‘80 κι ένα μουστάκι περιποιημένο.
Να, τι ταιριάζει τελικά με την περίπτωση της Λάρισας.
Tο τραγούδι η νταλίκα μου.
«Έζεψα την νταλίκα μου
τη φτύνω για το μάτι,
παίρνω ευχές για προίκα μου,
τι δύναμη βαρβάτη.
Της ρίχνω μία καμτσικιά
και κρακ κάν’ η καρδιά μου,
ο Χάρος μέτραγε κουκιά
και κάστανα μπροστά μου.
Την νταλίκα έχω εκκλησιά και σπίτι,
με προσέχει σαν τη μάνα στο ξενύχτι…».
Να ζήσουν οι νεόνυμφοι. Και οι κουμπάροι (Θεανώ Κουσουμπέση και Μενέλαος Παπαθεωδόρου) πάντα άξιοι…
Εφημερίδα Ελευθερία
