Στην πανηγυρίζουσα Ιερά Μονή Αγίων Αναργύρων Αγιάς χοροστάτησε την Τετάρτη 30 Ιουνίου ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος, επί τη μνήμη των Αγίων και Ιαματικών Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού. Ο Εσπερινός τελέστηκε υπαίθρια, παρουσία ικανού αριθμού Κληρικών και λαϊκών προσκυνητών της επαρχίας, τηρουμένων των μέτρων για την προστασία της δημόσιας υγείας.
Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος παρατήρησε ότι η συγκυρία της μνήμης των Αγίων Αναργύρων, εν μέσω πανδημίας, είναι η πλέον κατάλληλη, διότι «επί ενάμισι χρόνο βιώνουμε τον καύσωνα της δοκιμασίας, η οποία ήρθε ως παιδαγωγία Θεού. Οι Άγιοι μπορούν να κατανοήσουν την δέησή μας, τον πόνο μας και να μεσιτεύσουν στον πανάγαθο Θεό. Από τους αρχαίους χρόνους, η Εκκλησία είδε στα πρόσωπα των ιατρών εκείνους που θεραπεύουν τα σώματα, σε εκείνους δε που πιστεύουν στον Θεό αναγνώρισε την δύναμη να θεραπεύουν και τις ψυχές. Η ιατρική είναι ένα δώρο του Θεού στον άνθρωπο. Εν τούτοις, ο πόνος παραμένει ως παιδαγωγία και ταπείνωση του ανθρώπου. Στα πρόσωπα των εορταζομένων Αγίων συναντούμε τον συνδυασμό επιστήμης και πίστης. Ο διάλογος ανάμεσά τους είναι διαχρονικός. Και στις μέρες μας προέκυψαν ερωτήματα σχετικά με την πίστη μας και τον τρόπο που αντιμετωπίζονται μέσα στην Εκκλησία καταστάσεις όπως η πανδημία. Τίθενται, όμως, ερωτήματα και για την επιστήμη και ζητήματα εμπιστοσύνης απέναντί της, γιατί ο άνθρωπος ρέπει στην αμφισβήτηση, στον φόβο και αντιδρά παράξενα. Πλέον, ο καθένας μας καλείται να τοποθετηθεί, με θεμέλιο την πίστη, αλλά ταυτόχρονα και με την εμπειρία της εκκλησιαστικής ζωής… Είναι λάθος να ομιλούμε για σύγκρουση πίστης και επιστήμης. Η επιστήμη είναι δώρο Θεού, που λειτουργεί μέσα στα πλαίσια των φυσικών νόμων και κανόνων, που ο Θεός έθεσε, και η πίστη αφορά στην κοινωνία του ανθρώπου με τον Δημιουργό του…».
Ο κ. Ιγνάτιος επανέλαβε τον λόγο του Οικουμενικού Πατριάρχου ότι «την περίοδο αυτή δεν κινδυνεύει η πίστη, αλλά οι πιστοί. Το να είμαι πιστός», συνέχισε ο Σεβασμιώτατος, «δε σημαίνει ότι με θαυματουργικό και μαγικό τρόπο θεραπεύομαι ή αποφεύγω την διάδοση της ασθένειας. Δε λειτουργεί μαγικά το Άγιο Πνεύμα μέσα στο Ναό και ευρύτερα στην εκκλησιαστική μας ζωή. Άρα, ο άνθρωπος της πίστεως έχει ανάγκη την επιστήμη για ν’ απαντήσει στην πανδημία, στην κάθε σωματική αρρώστια, γι’ αυτό και οι Άγιοι Ανάργυροι παρέμειναν ιατροί και αξιοποιούσαν τα δεδομένα της επιστήμης τους και με την πίστη και την προσευχή θαυματουργούσαν όπου η επιστήμη δεν μπορούσε να δώσει ολοκληρωτική απάντηση. Μη παγιδευτούμε, λοιπόν, σε διλλήματα που ουσιαστικά δεν υφίστανται. Εμπιστευόμαστε την Επιστήμη και μάλιστα σχετικά με τον εμβολιασμό, καθότι το ζήτημα αυτό είναι καθαρά ιατρικό. Ταυτόχρονα, παραμένουμε στην πίστη μας, παιδαγωγούμενοι με ταπείνωση και διατηρούμε την ενότητά μας…».
Ολοκληρώνοντας την ομιλία του ο κ. Ιγνάτιος ευχήθηκε, μετά το τέλος της οδυνηρής αυτής εμπειρίας, όλοι να εξέλθουμε σοφότεροι. Παρατήρησε δε ότι ο σωστότερος τρόπος αντιμετωπίσεως της ασθένειας είναι ο συνδυασμός της επιστήμης και της πίστης, η οποία θαυματουργεί και βοηθά τον αγώνα του ανθρώπου για την διατήρηση της υγείας του.
