Δύσκολες ημέρες έρχονται για την πόλη και τον… ψυχισμό όλων μας. Μέχρι τώρα προσευχόμασταν να ξυπνήσει η εν βαθιά υπνώσει τελούσα αντιπολίτευση, για να βελτιωθεί έτσι, έτι περαιτέρω, και η Δημοτική Αρχή και τώρα που φαίνεται να ανοίγουν μάτι βγαίνοντας από την χειμέρια νάρκη αρχίζουν τα συντροφικά μαχαιρώματα και οι τρικλοποδιές! Πως είπατε; Για την πόλη τι κάνουν; Καλά όλα, εσείς;
Βλέπετε εκεί στον βαθύ τους ύπνο έβλεπαν όνειρα. Και το πιο γλυκό θα ήταν ότι το 2028 θα κερδίσουν τις εκλογές! Και θα εκλέξουν Δήμαρχο!!! Κι εδώ αρχίζουν τα δύσκολα. Αντε και τους βγαίνει το όνειρο. Ποιος θα είναι ο Δήμαρχος; Ο Παπαπέτρος; Ελάτε τώρα. Όνειρο είπαμε, Ούτε εφιάλτη, ούτε σόου του Σεφερλή…
Οποτε ζώστηκαν τα φυσεκλίκια του αντάρτικου οι υποψήφιοι καπεταναίοι, λέμε τώρα, και άρχισαν τον κλεφτοπόλεμο. Νίκος Μόσχος, ο ασκητής. Χρήστος Βενέτης, ο μπον βιβέρ, Θύμιος Τσάμης, ο κουλτούρα να φύγουμε και Μάρκος Βαξεβανόπουλος, ο ταχυδρόμος των σπηλαίων, ξεκίνησαν τον αγώνα βάζοντας στο περιθώριο τον ατυχή Νικολάκη. Ηδη ούτε η Βιολέτα τον μαγνητοσκοπεί! Ναι μέχρι εκεί…
Καθένας από αυτούς λειτουργεί σαν ηγέτης, χαράσσει την προσωπική του πολιτική, βάζει την δική του ατζέντα (καλά το τελευταίο μην το παίρνετε και τοις μετρητοίς) και ο απερχόμενος απλώς παρακολουθεί, την ανάγκη ποιών φιλότιμον.
Και βάζει και βγάζει τα γυαλάκια του ο Παπαπέτρος. Και να το χέρι στην τσέπη (μην πέσει κανένα χαρτονόμισμα, χάνουμε την αρχηγία, να χάσουμε και τα φράγκα;). Και φυσάει και ξεφυσάει. Τίποτα. Τα παλιόπαιδα τ’ ατίθασα δεν μαζεύονται με τίποτα. Τετραετία ως αρχηγός δεν την βγάζει.
ΥΓ. Νικολάκη αν και δεν σε συμπαθώ καθόλου μια συμβουλή θα στην δώσω. Εμαθα ότι κάποιος από το συνδυασμό σου θα σουβλίσει το Πάσχα ένα ομοίωμά σου. Χριστιανός, Χριστιανός, αλλά αυτός ξέρει και από βουντού. Πρόσεχε…
