Εφυγε από τη ζωή σε ηλικία μόλις 56 ετών ο Γιώργος Παπαγιάννης, ένας από τα πλέον δραστήρια μέλη της Περιφερειακής Εφορείας Προσκόπων Μαγνησίας. Ο άτυχος 56χρονος αντιμετώπιζε τα τελευταία χρόνια σοβαρά προβλήματα υγείας και είχε απολέσει σε μεγάλο βαθμό την όρασή του.
Ο Γιώργος Παπαγιάννης κατάγονταν από τη Βόρειο Ελλάδα. Το 2003 όταν γνώρισε την αγαπημένη του σύζυγο Μαρία αποφάσισαν να ζήσουν στον Βόλο. Τα τελευταία χρόνια διατηρούσε ένα μικρό παντοπωλείο στην περιοχή του Ανω Βόλου.
Η κηδεία του θα γίνει αύριο Παρασκευή, στις 10 το πρωί από τον Ιερό Ναό Αγίας Αικατερίνης Βόλου.
Θερμή παράκληση της οικογένειας είναι αντί στεφάνων να δοθούν χρήματα για την ενίσχυση του Σωματείου «Μάγνητες Τυφλοί».
Το άγγελμα του θανάτου του γνωστοποίησε μέσω της σελίδας των προσκόπων ο Γιώργος Λεονταράς, ένας από τους καλύτερους του φίλους, γράφοντας:
«Εφυγε το λυκόπουλό μας» έγραψε συντετριμμένος και ακολούθως σ’ ένα πολύ συγκινητικό κείμενο που ραγίζει καρδιές φιλοτεχνεί τον άνθρωπο Γιώργο Παπαγιάννη, έτσι όπως τον γνώρισε ο ίδιος.
Γράφει λοιπόν ο Γιώργος Λεονταράς: «Άνοιξε την πόρτα και μπήκε στην Περιφερειακή μας Εφορεία Προσκόπων Μαγνησίας την Άνοιξη του 2003.
Όταν τον γνωρίσαμε όλοι καταλάβαμε ότι έχουμε να κάνουμε με ένα πάρα πολύ καλό παιδί και ένα φιλότιμο άτομο. Ξεκίνησε από τη Βόρεια Ελλάδα περιπλανήθηκε επαγγελματικά πολύ και κατέληξε στον Βόλο με την εκλεκτή της καρδιάς του Μαρία. Ο Γιώργος Παπαγιάννης αποτέλεσε έναν αγαθό, ήσυχο, φιλότιμο εργάτη της Προσκοπικής κίνησης. Ότι και αν τον ζητούσαμε ήταν έτοιμος να τρέξει και να βοηθήσει.
Ξεκίνησε από τα πρώτα βήματα σαν λυκόπουλο μετέπειτα Πρόσκοπος Ανιχνευτής, υπαρχηγός και αρχηγός Ομάδας, αρχηγός Συστήματος, Έφορος Επικοινωνίας της Περιφέρειας και μετέπειτα τα τελευταία του καθήκοντα ως Έφορος Παλαιών Προσκόπων της Περιφέρειας μας. Πάντα χαρούμενος, θετικός και αισιόδοξος, εύθυμος με αταλάντευτη πίστη και ψυχική δύναμη. Ότι πρόβλημα ασθένειας και αν παρουσιάστηκε στη ζωή του μέχρι ακόμα και τα πιο δύσκολα χτυπήματα που δέχτηκε δεν σταμάτησε ούτε λίγο να διαθέτει πίστη, δύναμη και κέφι…και να μου λέει κάθε φορά στο τηλέφωνο που συχνά μιλούσαμε δόξα τω Θεό Γιώργο δόξα το Θεό. Ο Γιώργος έβλεπε με τα μάτια της ψυχής, εκεί που εμείς όλοι βλέπαμε σκοτάδι αυτός έβλεπε πάντα το φως, είχε μία τεράστια ψυχική δύναμη που σου μετέδιδε θετική ενέργεια για να δεις και εσύ ακόμα πιο μακριά.
Ο Γιώργος Παπαγιάννης τιμήθηκε με το Μετάλλιο Ευδοκίμου Υπηρεσίας για το σημαντικό Προσκοπικό έργο που παρείχε στα παιδιά και στους νέους και που συνέχισε μέχρι την τελευταία στιγμή να αγωνίζεται για να αφήσει τον κόσμο λίγο καλύτερο από ότι τον βρήκε όπως ανέφερε και ο ιδρυτής μας. Αγαπημένε μας Γιώργο ο Θεός που τόσο αγαπούσες να αναπαύσει την ψυχή σου στο καλύτερο μέρος του παραδείσου. Ένας από τους καλύτερους φίλους σου».
