Ελένη Αντωνιάδου: Τι συμβαίνει με την «ερευνήτρια της NASA»;

Η παρέμβαση του κ. Μπουγιούκου ήταν αρκετή για να λειτουργήσει σαν θρυαλλίδα. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που αποθεώθηκε προ ετών η Αντωνιάδου, χωρίς δηλαδή να ελεχθεί ενδελεχώς η εγκυρότητα των επιτευγμάτων της στην επιστήμη, ελήφθη αβασάνιστα σαν εξ ορισμού αληθής η άποψη του κ. Μπουγιούκου: – «Ποια είναι στ’ αλήθεια η Ελένη Αντωνιάδου; – Μα η ‘απατεώνισσα’ που ξεμπροστιάζει ο Κώστας Μπουγιούκος. – Και ποιος είναι ο κ. Μπουγιούκος; Πόθεν πιστοποιείται η αξιοπιστία του; – Μα από το γεγονός ότι ξεσκεπάζει την Αντωνιάδου, από πού αλλού;» Και πάλι, κανείς δεν υπερασπίζεται την Ελένη Αντωνιάδου ούτε απαξιώνει τον κ. Μπουγιούκο. Απλώς επισημαίνουμε ότι ο μύθος μπορεί να αλλάζει πρόσωπα, ενδέχεται όμως να παραμένει πάντα μακριά από την αλήθεια.

Εν πάση περιπτώσει, μετά από τις καταγγελίες Μπουγιούκου και τον σάλο στα social media η Ελένη Αντωνιάδου προέβη σε μια αναιμική υπεράσπιση του εαυτού της. Έγραψε στο facebook ότι «μικρά βήματα στον χώρο της έρευνας γίνονται με συνεχή προσπάθεια, επιμονή και υπομονή. Κάθε μέρα συνεχίζω να μαθαίνω με συμμετοχή σε απλά ή πιο σύνθετα πρότζεκτ, σαν αυτό της τεχνητής νοημοσύνης στη ΝΑΣΑ που ασχολούμαι τον τελευταίο καιρό. Παράλληλα, όπως είπα πριν μερικές μέρες στη βράβευση στη Θεσσαλονίκη χρειάζονται να περάσουν δεκαετίες μόχθου, προσπάθειας, αποτυχιών και ίσως κάποιων επιτυχιών για να μπορείς να ελπίζεις ότι θα συνεισφέρεις ουσιαστικά ένα μικρό λιθαράκι στην επιστήμη. Εμένα ο στόχος μου ποτέ δεν ήταν να ανταγωνιστώ ακαδημαϊκούς ή να συγκρίνω τα πρώτα μου βήματα στην επιστήμη ως νέα ερευνήτρια με άτομα τα οποία είναι στο χώρο πολλές δεκαετίες. Εξάλλου το σημαντικό είναι να δουλεύεις πάντα συνεργατικά, βοηθώντας τους συνανθρώπους σου να πάνε επίσης ένα βήμα πιο πάνω και όχι ένα βήμα πιο κάτω».

Σε αυτό ο κ. Μπουγιούκος δευτερολόγησε, ρίχνοντας ακόμη περισσότερα εκρηκτικά στη μάχη κατά της απάτης με το όνομα «Αντωνιάδου» -όπως φαίνεται να αντιμετωπίζει ο ίδιος την όλη υπόθεση. Αυτή τη φορά, οι κατηγορίες που βαραίνουν την Ελένη Αντωνιάδου φτάνουν στα όρια της πλαστογραφίας: «Και εγώ με τη σειρά μου λοιπόν να πω ότι δεν θα ήθελα να κάνω άλλη δημόσια ανάρτηση για το θέμα, αλλά επειδή είδα ότι η κα Αντωνιάδου επέμεινε, με ένα λιγάκι πιο σεμνό τρόπο οφείλω να ομολογήσω, αλλά επέμεινε ότι έχει ‘βραβευτεί’ από τη ΝΑΣΑ και εξακολουθεί να λέει ότι ‘δουλεύει’ εκεί, απλά θα παραθέσω την απάντηση ενός καλού ανθρώπου που βρήκα στο ΦΒ και νομίζω ότι κλείνει και το τελευταίο κεφάλαιο του ψέματος της κα Αντωνιάδου… η οποία έστω και πιο σεμνά, εξακολουθεί να ψεύδεται και να παραποιεί! Διαβάστε

‘Δεν ήθελα να τοποθετηθώ δημόσια αναφορικά με το θέμα της βράβευσης της Ελένης Αντωνιάδου, αλλά υπέπεσε στην αντίληψή μου μια ακόμη τρομακτική απόπειρα εξαπάτησης και χειραγώγησης του κοινού μέσω ενός πρόσφατου post της και, καθώς γνωρίζω περί τίνος πρόκειται, αναγκάζομαι να πάρω θέση.
Με το πρόσφατο post της διατείνεται πως “[κ]άθε μέρα συνεχίζω να μαθαίνω με συμμετοχή σε απλά ή πιο σύνθετα πρότζεκτ, σαν αυτό της τεχνητής νοημοσύνης στη ΝΑΣΑ που ασχολούμαι τον τελευταίο καιρό” και δημοσιεύει μια εντέχνως περικομμένη φωτογραφία από κάποιο σκιώδες “Award of Merit” που υπογράφεται από έναν officer της NASA και έναν του SETI.

Με μια απλή αναζήτηση στο google images με το λήμμα “frontier development lab award of merit” βρίσκουμε αμέσως από πού προέρχεται αυτό το “βραβείο”: είναι πιστοποιητικό συμμετοχής στο Frontier Development Lab, ένα θερινό camp, στο οποίο βάζει challenges προς επίλυση η NASA (στις ΗΠΑ) και η ESA (στην Ευρώπη). Δεν είναι βράβευση από τη NASA αυτό, το ξέρει και γι’ αυτό έχει περικόψει την εικόνα στα καίρια σημεία.
Μάλιστα, το ανθρωπάκι που εμφανίζεται ως υδατογράφημα στο δικό της “βραβείο” είναι το έμβλημα του challenge στο οποίο συμμετείχε: https://frontierdevelopmentlab.org/fdl-2019 -> έμβλημα του Astronaut Health challenge
Στις εικόνες του ποστ θα δείτε το πηγαίο post στο οποίο αναφέρομαι, το Award of Merit ενός άλλου συμμετέχοντος που αντλήθηκε από το google images και το έμβλημα με τον αστροναύτη που είναι το υδατογράφημα.
Fool me once, shame on you; fool me twice, shame on me».

Από ό,τι φαίνεται, το σίριαλ γύρω από την αληθινή επιστημονική υπόσταση της Ελένης Αντωνιάδου έχει μόλις ξεκινήσει. Και όσο ύποπτη είναι η δική της στάση απέναντι στις βαρύτατες αμφισβητήσεις της εντιμότητάς της που δεν σταματούν να συσσωρεύονται στη δημόσια αρένα, άλλο τόσο θα πρέπει να προβληματίζει και η, κάπως όψιμη, οργίλη αντίδραση μελών της επιστημονικής κοινότητας.

Σε κάθε περίπτωση τα ΜΜΕ δεν είναι αρμόδια να αποφανθούν για το εάν η Ελένη Αντωνιάδου προσπάθησε -και εν πολλοίς κατόρθωσε- να εξαπατήσει τους πάντες γύρω από τη σχέση της με τη NASA, το ερενητικό της έργο κ.λπ. Ούτως ή άλλως, μόνο τρεις είναι οι πιθανές εκδοχές για το τι συμβαίνει: α) Η Αντωνιάδου είναι ψεύτρα και απατεώνισσα, β) Η Αντωνιάδου έχει πέσει θύμα στοχευμένης προσπάθειας απαξίωσης και είναι εντελώς αθώα. γ) Η Αντωνιάδου είναι μεν μια επιστήμων και ερευνήτρια, αλλά όχι τόσο σπουδαία και αναγνωρισμένη όσο πιθανώς θα ονειρευόταν να γίνει. Αργά ή γρήγορα, η αλήθεια θα αποκαλυφθεί. Και, μάλλον, θα είναι η ίδια η Ελένη Αντωνιάδου αυτή που θα αναγκαστεί να την παρουσιάσει ολοκληρωμένη.

Εν κατακλείδι, ας μην νιώθει κανείς πολύ πιο εξαπατημένος από όσο χρειάζεται -αν υποτεθεί ότι η Αντωνιάδου είναι όντως ένοχη. Κατά καιρούς έχουν αποκαλυφθεί χειρότερα -ή πολύ πιο κωμικά- σκάνδαλα, με κάθε λογής πλαστοπροσωπίες και πλαστογραφίες. Γιατροί που δεν ήξεραν να τοποθετήσουν ούτε έμπλαστρο παρίσταναν τους χειρουργούς, πιλότοι που δεν είχαν ακουμπήσει πηδάλιο -εξάλλου η ταινία «Πιάσε με αν μπορείς» με τον Λεονάρντο ντι Κάπριο είναι μια πρώτης τάξεως απόδοση της κατά συρροήν απάτης αυτού του είδους, εφόσον βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα.

Η Ελένη Αντωνιάδου, πάντα με το ενδεχόμενο της εσκεμμένης παραπλάνησης της υφηλίου για το άτομό της, θυμίζει λίγο τους περιβόητους Milli Vanilli. Επρόκειτο για ένα ντουέτο διασκεδαστών, το οποίο έκανε θραύση στο τέλος της δεκαετίας του ’90 με το ποπ-χορευτικο χιτ «Girl you know it’s true». Η επιτυχία τους ήταν σαρωτική. Οι Milli Vanilli από το μηδέν έγιναν βασιλιάδες των ντίσκο ανά την υφήλιο και, δικαιωματικά, το 1990 κέρδισαν το βραβείο Γκράμι ως πρωτοεμφανιζόμενοι καλλιτέχνες. Ο κόσμος προσκυνούσε το ταλέντο τους και τα εκατομμύρια έρρεαν στους προσωπικούς τους λογαριασμούς. Έως ότου κόλλησε μια βελόνα κατά τη διάρκεια μιας ζωντανής τους εμφάνισης. Οπότε αποκαλύφθηκε ότι οι Milli Vanilli μόνο ανοιγόκλειναν το στόμα τους, ενώ στην πραγματικότητα τα τραγούδια τους ακούγονταν είτε σε playback είτε από τα παρασκήνια με τις φωνές κανονικών τραγουδιστών.

Το σοκ και το σκάνδαλο ήταν ασύλληπτο. Ντροπιασμένη η διοργάνωση των Γκράμι απαίτησε την επιστροφή του βραβείου. Οι δύο απατεώνες δήθεν ποπ σούπερ-σταρ αποκαθηλώθηκαν βίαια. Σταυρώθηκαν, σχεδόν κυριολεκτικά. Ο ένας από τους δύο εν τέλει υπέκυψε στα ναρκωτικά και απεβίωσε σε ηλικία μόλις 32 ετών. Στο πρόσωπό του, η μουσική βιομηχανία μαστίγωσε αλύπητα και τιμώρησε τον εαυτό της, διότι αφέθηκε να εξαπατηθεί. Κι όμως, κατά βάθος όσοι παραληρούσαν με το τραγούδι και το ξέφρενο χοροπηδητό των Milli Vanilli επιθυμούσαν ή έστω συναίνεσαν στην παραπλάνησή τους. Διότι, όσο κι αν είναι ενοχλητικό, παραμένει σε καθολική ισχύ το αξίωμα ότι για κάθε απατεώνα υπάρχει κι ένα πρόθυμο θύμα.