Ειδικότερα, η συγκεκριμένη τεχνολογία λειτουργεί σαν «γενετικό ψαλίδι», αλλά σε μοριακό επίπεδο, κόβει τις αλυσίδες του DNA του ιού σε περιοχές-στόχους έτσι ώστε τα «κακά» κομμάτια να μπορούν να αφαιρεθούν ή να απενεργοποιηθούν.

Η υπό δοκιμή γονιδιακή θεραπεία αναπτερώνει τις ελπίδες για πλήρη απαλλαγή από τον ιό, αν και χρειάζεται πολύ περισσότερη δουλειά για προκειμένου να ελεγχθεί η ασφάλεια και η αποτελεσματικότητα της μεθόδου.

Τα υπάρχοντα φάρμακα για τον HIV μπορούν να σταματήσουν τον ιό αλλά όχι να τον εξαλείψουν.

Η ομάδα του Πανεπιστημίου του Άμστερνταμ, παρουσιάζοντας μια σύνοψη ή περίληψη των πρώτων ευρημάτων της σε ένα ιατρικό συνέδριο αυτή την εβδομάδα, τονίζει ότι η δουλειά τους παραμένει απλώς «απόδειξη της ιδέας» και δεν θα εφαρμοστεί ως θεραπεία για τον HIV σύντομα, μεταδίδει το BBC.

Και ο Δρ Τζέιμς Ντίξον, αναπληρωτής καθηγητής τεχνολογιών βλαστικών κυττάρων και γονιδιακής θεραπείας στο Πανεπιστήμιο του Νότιγχαμ, συμφωνεί, λέγοντας ότι τα πλήρη ευρήματα απαιτούν έλεγχο.

«Θα χρειαστεί πολύ περισσότερη δουλειά για να αποδειχθεί ότι τα αποτελέσματα σε αυτές τις κυτταρικές αναλύσεις μπορούν να συμβούν σε ολόκληρο το σώμα για μια μελλοντική θεραπεία», είπε.

«Θα χρειαστεί πολύ περισσότερη έρευνα προτού αυτό να εφαρμοστεί σε όσους έχουν HIV».

Εξαιρετικά προκλητικό εγχείρημα

Άλλοι επιστήμονες προσπαθούν επίσης να χρησιμοποιήσουν το Crispr κατά του HIV.

Και η Excision BioTherapeutics λέει ότι μετά από 48 εβδομάδες, τρεις εθελοντές με HIV δεν έχουν σοβαρές παρενέργειες .

Ωστόσο, ο Δρ Τζόναθαν Στόγιε, ειδικός σε ιούς στο Ινστιτούτο Francis Crick, στο Λονδίνο, είπε ότι η αφαίρεση του HIV από όλα τα κύτταρα που μπορεί να τον φιλοξενούν στο σώμα είναι «εξαιρετικά προκλητική».

«Τα εκτός στόχου αποτελέσματα της θεραπείας, με πιθανές μακροπρόθεσμες παρενέργειες, παραμένουν ανησυχητικά», είπε.

«Ως εκ τούτου, φαίνεται πιθανό ότι θα περάσουν πολλά χρόνια προτού γίνει ρουτίνα οποιαδήποτε θεραπεία με βάση το Crispr – ακόμη και αν υποθέσουμε ότι αποδεικνύεται αποτελεσματική».

Ο HIV μολύνει και επιτίθεται στα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος, χρησιμοποιώντας τον δικό τους μηχανισμό για να δημιουργήσουν αντίγραφα του εαυτού του.

Ακόμη και με αποτελεσματική θεραπεία, οι ασθενείς περνούν σε κατάσταση ηρεμίας ή λανθάνουσας κατάστασης – παραμένοντας φορείς του DNA ή του γενετικού υλικού του HIV.

Τα περισσότερα άτομα με HIV χρειάζονται ισόβια αντιρετροϊκή θεραπεία. Εάν σταματήσουν να παίρνουν αυτά τα φάρμακα, ο αδρανής ιός μπορεί να ξαναξυπνήσει και να προκαλέσει ξανά προβλήματα.

Σπανίως κάποιοι έχουν «θεραπευθεί» έπειτα από επιθετική θεραπεία του καρκίνου, η οποία εξαφάνισε ορισμένα από τα μολυσμένα κύτταρά τους, αλλά αυτό δεν θα συνιστούσε ποτέ θεραπεία του HIV.