Γράφει ο Τάσος Γ. Καπουρνιώτης, Αρχιτέκτονας
Υπάρχουν κάποιες στιγμές στον χρόνο με ξεχωριστά ΣΥΜΒΑΝΤΑ!..αποτελέσματα συνεργασίας ή ατομικής προσπάθειας, που ανεξάρτητα από την κάθε προσωπική ΚΟΙΝΩΝΙΚΉ εξέλιξη των συντελεστών τους,αποτέλεσαν και συνεχίζουν να αποτελούν αξιομνημόνευτα γεγονότα και συμβαίνουν παντού σε όλες τις κοινωνίες.
Στην Χώρα μας, από την Μυθολογία, τους Αρχαίους χρόνους, μέχρι σήμερα, κάποιες πράξεις, κατορθώματα, πνευματικά ή επιστημονικά επιτεύγματα, ατομικά ή συλλογικά, πολεμικοί αγώνες αλλά και κοινωνικοί, άφησανστο ιδιαίτερο πέρασμά τους ανεξίτηλα λαμπρά ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ, που η φήμη τους έμεινε και συνεχίζει να μένει στις σελίδες της Ιστορίας.
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ μέσα από τα οποία αναδείχθηκαν πρότυπα ανδρείας, ηρωισμού,πολιτισμού,ηθικής συμπεριφοράς, αντίστασης στην αδικία καιστις ύπουλες διεκδικήσεις, αποκτώντας το καθένα παγκόσμια αναγνώριση ΜΟΝΑΔΙΚΟΤΗΤΑ.
Αυτή η ΜΟΝΑΔΙΚΟΤΗΤΑ ίσως είναι και το βασικό τους κυρίαρχοΧαρακτηριστικό!..
Ίσως (σίγουρα) η ύπαρξη, η αίγλη και ο αντίκτυπος αυτής της Ιστορίας να συντέλεσε και συντελεί στην διαχρονική παρουσία και στις αντοχές μας σαν Έθνος στο πέρασμα του χρόνου.
Είναι γνωστό πως προκειμένου να γίνεται μνεία ορισμένων γεγονότων έχουν θεσπιστεί οι ΕΠΕΤΕΙΟΙ σε Προσωπικό, Οικογενειακό, Εθνικό επίπεδο .
Συνήθως ΕΠΕΤΕΙΟΣ είναι η ημέρα που ημερολογιακά συμπληρώνεται ένας χρόνος από τότε που εξελίχθηκε το γεγονός και συνεχίζει να επαναλαμβάνεται αθροιστικά ανά τακτά διαστήματα και πάντα με ημερολογιακό γνώμονα.
Σκοπός η υπενθύμιση και διατήρηση ευχάριστων αλλά και πολλές φορές δυσάρεστων αναμνήσεων όπως και συμπερασμάτων, κυρίως για παραδειγματισμό συνέχισης,επανάληψης ή αποφυγής.
Στα πλαίσια αυτά Διεθνώς και η ύπαρξη των Εθνικών ΕΠΕΤΕΙΩΝ.
Έχουν θεσπιστεί κάθε μία από αυτές να έχει χαρακτήρα υπενθύμισης των ευθυνών του καθένα στα πλαίσια του κοινωνικού συνόλου που διαβιώνει, προκειμένου να ανανεώνονται και να ενδυναμώνονται οι δεσμοί συνοχής του.
Έτσι και στην Χώρα μας……
Έχω την άποψη σχετικά πως σε μας υπάρχει μια δόση υπερβολήςόπως άλλωστε γενικά .. και στην συνέχεια θα εξηγήσω το γιατί.
ΠΡΩΤΟΝ!.. νομίζω πως γίνεται κατάχρηση με το πλήθος τους (πολλές), θα αρκούσε ΜΙΑεκείνη της ΑΝΑΜΝΗΣΗΣ!. και ΤΙΜΗΣΗΣ!… «των διαχρονικών αρετών του ΕΘΝΟΥΣ!…»στην οποία θα γινότανε παρουσίαση ΟΛΩΝ των στιγμών της Ιστορίας που αξίζει να ΘΥΜΟΥΜΑΣΤΕ, αποδίδοντάς τους τιμή, αλλά και κυρίως να μας δίνεται η ΕΥΚΑΙΡΙΑ παραδειγματισμού, διατηρώντας ΙΔΕΕΣ!.. ΑΡΧΕΣ!..αλλά και αποφυγής, επανάληψης ΛΑΘΩΝ.
ΔΕΥΤΕΡΟΝ!.. το γεγονός, ότι κάθε μία από αυτές δίνει αφορμή εκμετάλλευσης και ιδιαίτερης έμφασης συντελεστών αλλά όχι ιδεών.
Και εξηγούμε…. αναφερόμενος στις κύριες ΕΠΕΤΕΙΟΥΣ…
Στην μία (25ηΜΑΡΤΙΟΥ.) τιμούμε την εξέγερση που οδήγησε στην ίδρυση του Νεοελληνικού Κράτους και έθεσε τις βάσεις να δημιουργηθεί αυτό που είμαστε σήμερα.
Σημεία αναφοράς θα έπρεπε να είναι η ΣΥΜΠΡΑΞΗ ΟΛΩΝ για ένα σκοπό, που δεν ήταν άλλος από την συνέχεια του Έθνους.
Παρόλα αυτά εδώ και χρόνια κάθε φορά βρίσκουμε την ευκαιρία να διατηρήσουμε ενεργό το μίσος προς ένα Λαό, συμβάλλοντας αθέμιτα και αντίστοιχα με τους επιβεβλημένους ΕΣΑΕΙ εχθρούς,σε υπέρογκα έξοδα για εξοπλισμούς, ικανοποιώντας υστερόβουλα συμφέροντα τρίτων.
Στην άλλη πάλι (28ηΟΚΤΩΒΡΙΟΥ.),ενώ θα έπρεπε να θυμόμαστε το ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΘΑΡΡΟΥΣ και ΤΟΛΜΗΣ μιας μικρής φτωχής Χώρας που υπερασπιζόμενη την εθνική της κυριαρχία όρθωσε ανάστημα απέναντι στην εισβολή μιας υπερδύναμης του τότε(Ιταλία), περιοριζόμαστε να κατηγορούμε Ναζιστικές και Φασιστικές Θεωρίες – Ιδεολογίες και πολλές φορές Χώρες,παρόλο που με αυτές σήμερα συνεργαζόμαστε αλλά και στις οποίες σπουδάζουν και εργάζονται χιλιάδες Έλληνες.
Ακόμη μέσα στην λήθη του χρόνου, αναδαυλίζούμε πάθη απομεινάρια του κάποτε εμφυλίου.
Τέλος εκείνη του ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ.Ένα πολυσυζητημένο όπως και αμφιλεγόμενοως προς το πραγματικό αποτέλεσμα γεγονός και που παρόλα αυτά αποτελεί έστω και σαν σενάριο, πολύτιμη ανάμνηση και άντληση διαχρονικών συμπερασμάτωνσαν τηνσθεναρή αντίσταση ομάδας φοιτητών της εποχής.
Μιας ομάδας που τόλμησε να αμφισβητήσει και να ορθώσει ανάστημα κόντρα στο τότε δικτατορικό καθεστώς,με αποτέλεσμα να παίξουν καθοριστικό συμβολικό ΕΣΤΩ!…ρόλο στη ανασύσταση και τον αυτοπροσδιορισμό του χαρακτήρα των νεοελλήνων και να αποτελέσει ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ!…..σαν ομαδική ενέργεια, πράξη.
Παρόλα αυτά έχει καταντήσει με την στυγνή κομματική εφαρμογή επιρροών εκμετάλλευσης συνειδήσεων,να αποτελεί ΑΙΤΙΑ ύπαρξης κάποιων πολιτικών παρατάξεων και διαφόρων ομάδων ταραχοποιών και το χειρότερο τα καταστροφικά γεγονότα (βανδαλισμοί) που κάθε φορά εξελίσσονται παραδοσιακά, να αποτελούν κοινωνικό πρόβλημα.
Έγραψα.. « …….θα έπρεπε να αποτελεί έστω και σαν σενάριο».. γιατί περνώντας τα χρόνια το γεγονός καθαυτό αρχίζει να φθίνει και αυτό που έμεινε περισσότερο είναι ότι πολλά πρόσωπα από αυτά που συμμετείχαν στην εξέγερση (εν αντιθέσει με τους περισσότερους που αφού έκαναν αυτό που νόμιζαν καθήκον τους αποσύρθηκαν στις δουλειές και τις ζωές τους),στη συνέχεια εκμεταλλεύτηκαν τη στάση τους αυτή για οικονομικά και ιδίως πολιτικά οφέλη, αμαυρώνοντας το μέγεθος της προσφοράς.
Το δυσάρεστο δε στην περίπτωση είναι ότι πλέον μια σημαντική μερίδα πολιτών θεωρεί πως η επέτειος του Πολυτεχνείου είναι υπερτιμημένη.
Τρεις Επέτειοι λοιπόν, με ξεχωριστά αποτυπώματα η κάθε μια αλλά το ίδιο πνεύμα.
Το ότι διώχτηκε η Τουρκοκρατία, εμποδίστηκε η άμεση επέκταση του Φασισμού και τέλος αποδυναμώθηκε μια δικτατορία είναι ταεπιμέρουςτιμώμενα αποτελέσματα.
Οι συντελεστές ήταν παράγοντες εφαρμογής και έτσι πρέπει να μείνουν, κάθε φορά από τις αναμνήσεις τα συμπεράσματα θα πρέπει να είναι τα κυρίαρχα στοιχεία.
ΟΠΩΣ!..Αυτά που ώθησαν και αντρείεψαν, το εκάστοτε τιμώμενο γεγονός….. σαν την ομοψυχία, την αυταπάρνηση, την διαφύλαξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου κυρίως στην ελευθερία, στην αξιοκρατία.
Άποψή μου πως αν όλα αυτά συνεπικουρούμενα και από παλαιότερα επιτεύγματα ακόμη και των Αρχαίων χρόνων (ηρωικά, πολιτιστικά, επιστημονικά)θα μπορούσαν να αποτελέσουν τιμώμενες αναμνήσεις ΜΙΑΣ γενικής Επετείου.
ΜΙΑΣ Επετείου που η ιδέα του Έθνους, του Ελληνισμού θα ανανεώνονταν παγκοσμίως.
