Επίθεση στην κυβέρνηση για τις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου που πλήττουν προωθήθηκαν με αφορμή τον κορωνοϊό και πλήττουν άμεσα τις εργασιακές σχέσεις, εξαπολύει η διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Βόλου. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει:
«Της ήρθε κουτί» της κυβέρνησης Μητσοτάκη η υγειονομική κρίση. Όχι πως δίχως αυτή δεν θά ’κανε πάλι τα χατίρια των βιομήχανων και δεν θα συνέθλιβε τα εργατικά δικαιώματα. Κυβέρνηση εξυπηρέτησης του μεγάλου κεφαλαίου είναι, φυσικά και θα τό ’κανε. Απλά, τώρα το υλοποιεί ανενδοίαστα (και ανερυθρίαστα), με τη «βούλα» του Covid 19, χρησιμοποιώντας τον σαν «ϊό» διασποράς του νεοφιλελευθερισμού!
Έτσι, με τη δικαιολογία αυτή:
Καταργεί τη Βουλή και την αντικαθιστά με τις πολύ βολικές Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου!
Ικανοποιεί τη μιά μετά την άλλη τις εργοδοτικές αξιώσεις, διευρύνοντας τα αντεργατικά μέτρα, που τα βαφτίζει «έκτακτα», αλλά που όλοι ξέρουν ότι ήρθανε για να μείνουν και μετά την κρίση.
Εκτινάσσει στα ύψη την ανεργία και δημιουργεί εργαζόμενους «δύο και τριών ταχυτήτων».
Υιοθετεί σιωπηλώς και ενθαρρύνει υπογείως τους εργοδότες να ψαλιδίσουν τους μισθούς των εργαζομένων τους (έως και 25%).
«Πάει περίπατο» (από το 2021 και να δούμε, είπε ο κ. Βρούτσης) η αύξηση του κατώτατου μισθού.
Ανοίγει τον δρόμο για την γενίκευση των αλλαγών στις εργασιακές σχέσεις, καθιερώνοντας την εκ περιτροπής εργασία και την αναστολή εργασίας!
Μετατρέπει τη σχολική ζωή σε τηλε-ριάλιτι, με αμφίβολης αποτελεσματικότητας μέτρα, για τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς.
Υποβαθμίζει διαρκώς τη Δημόσια δωρεάν Υγεία, βάζοντας στο παιχνίδι και τους ιδιώτες, στο όνομα αντιμετώπισης του «αόρατου βιολογικού εχθρού».
Αν σε όλα αυτά προστεθεί και η με το πρόσχημα της υγειονομικής προστασίας επικίνδυνη περιστολή των βασικών ατομικών ελευθεριών και της ανοιχτής, συλλογικής διαμαρτυρίας (όπως οι απεργιακές και λοιπές αγωνιστικές εκδηλώσεις), τότε για την κυβέρνηση ανακύπτει μείζον δημοκρατικό και ηθικό ζήτημα, που το Συνδικαλιστικό Κίνημα δεν πρόκειται να αποδεχθεί. Γιατί η μαζική συνάθροιση, η διαδήλωση, το συλλαλητήριο, αποτελούν τι βασικές δημοκρατικές μορφές διαμαρτυρίας, που διαθέτουν οι εργαζόμενοι και οι κοινωνίες. Είναι ο ακριβής ορισμός του αγωνιστικού «όπλου» μιας διεκδίκησης.
Σε μια περίοδο, όπου (όπως προκύπτει και από τα δημοσιοποιηθέντα «πόθεν έσχες» του πολιτικού μας… εξώκοσμου), οι μόνοι που φαίνεται να πλουτίζουν είναι οι βουλευτές και οι υπουργοί, συνιστά πρόκληση και αιτία πολέμου με το Σ.Κ. η εν λόγω κυβερνητική πρακτική. Ο κ. Βρούτσης και η εργοδοτική παρέα του θα μας βρουν απέναντι.
