Ενθαρρυμένος από την ανακοίνωση του ESM (και των κρατών της Ευρωζώνης ουσιαστικά) για την βραχυπρόθεσμη ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, ετοιμάζεται να αναχωρήσει για το Eurogroup της Πέμπτης ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος. Ο κίνδυνος όμως είναι να θεωρήσουν οι δανειστές πως εξαντλήθηκαν οι παραχωρήσεις τους -μετά και την απολογητική επιστολή που τους απέστειλε προ μηνός ο υπουργός- και να ζητήσουν «εδώ και τώρα» να αποφασίσει τα επόμενα μέτρα λιτότητας που θα λάβει για να κλείσει η αξιολόγηση, χωρίς να πάρει τα μακροπρόθεσμα μέτρα ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους που ζητά και ο ίδιος και το ΔΝΤ.
Μια ανταλλαγή «χέρι με χέρι» μέτρων λιτότητας με μέτρα ελάφρυνσης θα ήταν ο ιδανικός στόχος στον οποίο προσβλέπει πλέον η κυβέρνηση. Τα σημάδια όμως προμηνύουν δύσκολες καταστάσεις, για την κυβέρνηση και την χώρα, που μπορεί να κρατούν “όμηρους” την οικονομική και πολιτική ζωή του τόπου για αρκετούς μήνες ακόμα.
Συγκεκριμένα:
1. Ο κύριος Τσακαλώτος μεταβαίνει στο Eurogroup χωρίς να έχει στείλει κατάλογο μέτρων στον Γερούν Ντάισελμπλουμ. Ελπίζει ότι θα πείσει τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και τους ευρωπαίους ομολόγους του πως τα νέα μέτρα θα είναι «αχρείαστα». Το πρόβλημα είναι πως το ΔΝΤ δεν δέχεται να μπει στην συζήτηση για συμμετοχή του στο ελληνικό πρόγραμμα, αν δεν λάβει δεσμεύσεις για το πώς θα κλείσει η «τρύπα» των 4,5 δισ. που αυτό διαβλέπει στην τριετία 2018-2020.
2. Ως συμβιβαστική πρόταση, σύμφωνα με πληροφορίες, εξετάζεται η καταλογογράφηση όλων των μέτρων που θα μπορούσε να δεχτεί η ελληνική πλευρά, έστω και αν δεν τα θεωρεί η ίδια αναγκαία. Συζητείται μάλιστα και το ενδεχομένο να ψηφιστούν, με την αίρεση πως δεν θα εφαρμοστούν αν αποδειχθεί στην πορεία πως δεν θα χρειαστεί. Το Βερολίνο φέρεται να συμβιβάζεται με μια τέτοια λύση. Στην κυβέρνηση όμως δεν θέλουν να βάλουν το χέρι τους και να υπογράψουν ή να ψηφίσουν τέτοια μέτρα, ακόμα και αν διαβεβαιώνουν πως είναι απίθανο να εφαρμοστούν. Έχουν άλλωστε μπροστά τους και την ανακοίνωση του πρωτογενούς πλεονάσματος από την Eurostat, που πέρυσι το «προσγείωσε» ανώμαλα κατά 0,5% του ΑΕΠ, δηλαδή 900 εκατομμύρια ευρω λιγότερα σε σχέση με όσα ανακοίνωνε για το 2015 το υπουργείο Οικονομικών.
3. Είτε με νομοθέτηση των μέτρων, είτε χωρίς, η συμφωνία με τους δανειστές κινδυνεύει να «σπάσει» στα δύο. Ενώ η κυβέρνηση θέλει να κλείσει «χέρι με χέρι» την συνολική συμφωνία που θα καλύπτει και τα μέτρα λιτότητας και την συμμετοχή του ΔΝΤ και τα μεσοπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα μέτρα ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους, οι δανειστές συζητούν μεταξύ τους για να ξεκινήσει τώρα η διαπραγμάτευση για την αξιολόγηση που έχει μείνει στη μέση, ενώ τα υπόλοιπα μπορεί και να μένουν ανοικτά για αρκετούς μήνες ακόμη. Η κυβέρνηση δεν θέλει να ζήσει το βάσανο να συζητά χωρίς ανταλλάγματα για ομαδικές απολύσεις και μέτρα λιτότητος (το απέφυγε άλλωστε τον Δεκέμβριο όταν ήρθαν οι επικεφαλής αλλά οι κ.κ. Τσακαλώτος και Αχτσιόγλου «δραπέτευσαν» από τις συνομιλίες στο Χίλτον για να παραστούν σε μαρξιστικό συνεδριο στο Βερολίνο). Μια τέτοια εξέλιξη όμως θα είχε σαν αποτέλεσμα να κατατρίβεται με θέματα δυσεπίλυτα, χωρίς να ξέρει αν θα μπει το ΔΝΤ και με ποιους όρους, χωρίς να ξεκαθαρίζουν οι στόχοι για τα πρωτογενή πλεονάσματα μετά του 2018, αλλά και χωρίς να πάρει μια θετική για την χώρα δέσμευση ή απόφαση περί ελάφρυνσης του χρέους – που αποτελεί το «ιερό δισκοπότηρο» όλης της πολιτικής που ακολουθεί εδώ και δύο χρόνια.
