Την περασμένη Πέμπτη, στην εκπομπή του Σωτήρη Πολύζου στην TRT, ο Δήμαρχος Βόλου, Αχιλλέας Μπέος εξέφραζε την έντονη δυσαρέσκειά του γι’ αυτή την παρωδία με τις υπηρεσιακές κυβερνήσεις, μεταξύ δύο εκλογών, και ζητούσε να τελειώνει αφού όχι μόνο δεν προσφέρει κάτι ουσιώδες, αλλά προκαλεί και νέες επιβαρύνσεις στον ελληνικό λαό.
Τότε διάφοροι βαρύγδουποι και βαθυστόχαστοι αναλυτές ( του κ….λου, κατά την ακριβή περιγραφή) διαδήλωσαν στο διαδίκτυο την οργή και την αγανάκτησή τους για το «θράσος Μπέου» και άρχισαν τις γνωστές παπαριές για την κατάλυση της Δημοκρατίας, παραβίαση του Συντάγματος και τις λοιπές φαιδρότητες, που τους χαρακτηρίζουν.
Το Σάββατο, λοιπόν, στο έγκυρο site protagon.gr δημοσιεύθηκε το παρακάτω άρθρο του Αγγελου Κωβαίου. Τι λέει; Διαβάστε το και βγάλτε τα συμπεράσματά σας γιατί όλοι αυτοί οι θολοκουλτουριάδηδες και κακόμοιροι ψοφοδεείς επίδοξοι ταγοί της κοινωνίας βλέπουν με το κιάλι τον… Μπέο!
Τι τις θέλουμε τις υπηρεσιακές κυβερνήσεις;
Ποιος ακριβώς είναι ο λόγος για τον οποίο θα πρέπει για μερικές εβδομάδες να αλλάζουν ολόκληρο το υπουργικό συμβούλιο και ο Πρωθυπουργός, δίχως να έχουν δικαίωμα υπογραφής ή λήψης αποφάσεων, δίχως να νομοθετούν και απλώς για να διορίζεται μία ομάδα συμβούλων και μετακλητών; Μήπως είναι ένας αναχρονισμός που θα πρέπει να διορθωθεί;
Παρακολουθούμε αυτές τις ημέρες τις συνέπειες της ματαιότητας της απλής αναλογικής ή, ορθότερα, την ακύρωση της απόπειρας θεσμικής δολιοφθοράς που έγινε από τον ΣΥΡΙΖΑ και που για μία ακόμη φορά τράκαρε στην πραγματικότητα. Θα μπορούσε να πει κανείς βλέποντάς το πιο ψύχραιμα, ότι δεν έγινε και τίποτα, θα μπορούσε να έχει σχηματιστεί κυβέρνηση, δεν απείχε πολύ από αυτό το ποσοστό της ΝΔ, που με 40,8% έλαβε 146 έδρες. Εκεί θα σου πει ο Τζανακόπουλος «όχι, γιατί το 60% είναι απέναντί της». Εντάξει, δεν βγαίνει άκρη. Ορκίστηκε η υπηρεσιακή κυβέρνηση Πατήστε εδώ Παρά ταύτα, σχεδόν όλοι θα συμφωνήσουν ότι ζούμε σε μια αχρείαστη εκκρεμότητα και αυτό το επιχείρημα ενισχύεται από την ιστορική εμπειρία. Οποτε εφαρμόστηκε η απλή αναλογική στην Ελλάδα, κάτι καλό για τη χώρα δεν συνέβη. Και όποτε κάποια κυβερνητική συνεργασία συμφωνήθηκε (για καλό ή για κακό), αυτή προέκυψε από το σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής.
Είτε έτσι είτε αλλιώς, μια άλλη διαδικασία που παρακολουθούμε αυτό το διάστημα φαντάζει αχρείαστη και μάλλον αναχρονιστική. Είναι αυτή που ορίζεται στο άρθρο 37 του Συντάγματος, βάσει της οποίας για ένα διάστημα τεσσάρων εβδομάδων, η ευθύνη της χώρας ανατίθεται σε υπηρεσιακή κυβέρνηση. Remaining Time-0:00 Fullscreen Mute Αναφέρεται στο σχετικό απόσπασμα του άρθρου 37: «(….) Aν οι διερευνητικές εντολές δεν τελεσφορήσουν, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας καλεί τους αρχηγούς των κομμάτων και, αν επιβεβαιωθεί η αδυναμία σχηματισμού Kυβέρνησης που να έχει την εμπιστοσύνη της Bουλής, επιδιώκει τον σχηματισμό Kυβέρνησης από όλα τα κόμματα της Bουλής για τη διενέργεια εκλογών και σε περίπτωση αποτυχίας αναθέτει στον Πρόεδρο του Συμβουλίου της Eπικρατείας ή του Aρείου Πάγου ή του Eλεγκτικού Συνεδρίου τον σχηματισμό Kυβέρνησης, όσο το δυνατόν ευρύτερης αποδοχής, για να διενεργήσει εκλογές, και διαλύει τη Bουλή».
Για τι χρειάζεται όλο αυτό; Ποιος ο λόγος να αναλάβει υπηρεσιακή κυβέρνηση, να ορκίζεται ένας δικαστικός στη θέση του Πρωθυπουργού και διάφοροι καθηγητές ή τεχνοκράτες στις θέσεις των υπουργών, να γίνονται παραδόσεις-παραλαβές στα υπουργεία, να διορίζονται για μερικές εβδομάδες κάποιοι μετακλητοί σύμβουλοι και συνεργάτες; Ούτε υπογραφές μπορούν να βάλουν σε κάποια σύμβαση ή συμφωνία, ούτε εκτελεστικές αποφάσεις μπορούν να λάβουν, ούτε να νομοθετήσουν, αφού δεν υπάρχει Βουλή. Θυμόμαστε δε τη συζήτηση προ μηνών, για το τι θα μπορούσε να συμβεί αν η Τουρκία είχε άλλες διαθέσεις και δυνατότητες και επιχειρούσε οτιδήποτε κατά τη διάρκεια της θητείας μιας υπηρεσιακής κυβέρνησης. Και ας μη μιλήσουμε για την περίπτωση εκείνη όπου η ηγεσία της Δικαιοσύνης άλλαξε, μεταξύ άλλων και προκειμένου να τοποθετηθεί ένα πρόσωπο της αρεσκείας τού τότε απερχόμενου Πρωθυπουργού στη θέση της υπηρεσιακής Πρωθυπουργού, σε στιγμές δύσκολες για τη χώρα.
Ποιος λόγος λοιπόν επιβάλει πλέον κάτι τέτοιο; Γιατί δεν θα μπορούσε να ορίζεται σαφώς από το Σύνταγμα μια περιοριστική τροποποίηση στις αρμοδιότητες της απερχόμενης κυβέρνησης, να τοποθετείται κάποιο πρόσωπο κοινής αποδοχής στο υπουργείο Εσωτερικών, με σαφώς καθορισμένη αρμοδιότητα και ευθύνη τη διενέργεια των εκλογών (όπως συμβαίνει ούτως ή άλλως σε κάθε εκλογική αναμέτρηση) και να τελειώνει η ιστορία;
Προφανώς οι συνταγματολόγοι θα μπορούσαν να συζητούν επί ώρες, ημέρες και μήνες επί του ζητήματος. Πιθανώς όμως μια σχετική τροποποίηση του Συντάγματος να ήταν μία ένδειξη πραγματικής ωριμότητας του πολιτικού μας συστήματος. Θα συνέπιπτε και με την πολιτική πρακτική που ακολουθείται στην κατά πολλούς προηγμένη πολιτικά Δύση, στην οποία ανήκουμε. Πηγή: Protagon.gr/Αγγελος Κωβαίος
