Ο Γιώργος Μαζωνάκης αποκάλυψε άγνωστες πτυχές της προσωπικής του ζωής στην εκπομπή Tik Talk και στον Αντώνη Σρόιτερ. Αρχικά, ο αγαπημένος καλλιτέχνης μίλησε για την περίοδο του κορωνοϊού και τον τρόπο που ο ίδιος βιώνει όλη αυτή την κατάσταση.
«Για αυτή τη χρονιά – που ήταν πολύ δύσκολη για όλους – λειτούργησα διαφορετικά γιατί είμαι από τους ανθρώπους που τους αρέσει να λειτουργούν θετικά στα πράγματα. Να κάνω δημιουργικά πράγματα. Είμαι από τους ανθρώπους που αυτό που με κρατάει είναι η καθημερινότητα, η θάλασσα, η άθληση, πράγματα που μπορούμε να τα κάνουμε και χωρίς χρήματα. Τα φετινά γενέθλια γίνανε σε μια ενέργεια που έκανα για τις πρώτες Live streaming συναυλίες μου, είναι μια ενέργεια που χωρίζεται σε τρεις πράξεις. Η πρώτη έγινε εδώ και είχε τίτλο, “Γιορτάζω γιατί ξαναγεννιέμαι”… Η αγκαλιά και η ανθρώπινη επαφή είναι αναντικατάστατη, μη θεωρήσουμε ότι μπορεί να αντικατασταθεί αυτό από το κινητό και την τεχνολογία, για αυτό απέχω και από το κινητό μου πολύ» ανέφερε ξεκαθαρίζοντας πως «ο φόβος είναι καλό, ο τρόμος δεν είναι καλός και εμένα δε με έχει κυριεύσει ακόμα ο τρόμος».
Δείτε βίντεο:
Από τη συζήτηση δε θα μπορούσε να λείπει και το θέμα των παρενοχλήσεων που έχει έρθει στο προσκήνιο τους τελευταίους μήνες με τον ίδιο να ξεκαθαρίζει πως ποτέ δεν έπεσα κάτι στην αντίληψή του.
«Eιμαι σε αυτόν τον χώρο 30 χρόνια, έχω περάσει πολύ δύσκολες καταστάσεις… Είμαστε σίγουρα σύμφωνοι όλοι στο ότι αυτό, η βία, είναι κάτι κατακριτέο, μη γίνεται όμως ένας χαμός που δε βγάζουμε άκρη. Ο άνθρωπος βλέπει ότι θέλει να δει. Δεν έχω δει κάτι εγώ. Εγώ έχω μεγαλώσει σε μια εργατική φάση καριέρας, ήμουν με το κεφάλι κάτω και πήγαινα να κάνω τη δουλειά μου.. Είμαι άνθρωπος με πολύ κλειστό κύκλο, πως να ξέρω πράγματα; Δεν έχει έρθει κάποιος να μου πει κάτι… Σαφέστατα υπήρχε ο νόμος του δυνατού, το μεγαλύτερο όνομα που θα αποφάσιζε αλλά μέχρι εκεί» είπε.
Ιδιαίτερη στιγμή ης συνέντευξης ήταν τα λόγια καρδιάς της μητέρας του Κλειούς, με τον Γιώργο Μαζωνάκη να συγκινείται βαθύτατα.
«Η πρώτη λέξη του Γιώργου ήταν μαμ. Ήσυχο παιδί. Φορούσε κοστούμι, γραβάτα… Δεν ήθελε κανείς να του πειράζει τα ρούχα του, να του τα χαλάει… Το πρώτο τραγούδι που είπε ήταν όταν ήταν πέντε ετών και είπε το “Υπάρχω” του Καζαντζίδη, είχε πάρει ένα στυλ μεγάλου, δεν το περιμέναμε. Τότε καταλάβαμε ότι θα γίνει τραγουδιστής. Πήγαινε στο Λύκειο και δούλευε, τον άφηναν στο πίσω θρανίο να κοιμάται… Έφυγε από μικρός στις επαρχίες μόνος του. Με τις αδερφές του δεν τσακώθηκε ποτέ, τις πρόσεχε. Του εύχομαι να είναι πάντα ο ίδιος, να μην αλλάξει ποτέ, να είναι πάντα όπως ήταν από παιδί μέχρι το τέλος»
είπε η μητέρα του καλλιτέχνη με τον ίδιο χωρίς να μπορεί να συγκρατήσει τα δάκρυά του να αναφέρει: «Είμαστε πολύ δεμένοι. Είναι πολύ δύσκολο γιατί και στις δεμένες οικογένειες ο ένας μπαίνει στη ζωή του άλλου. Ποτέ δεν πέρασε από το μυαλό κανενός να κάνει κάτι σε βάρος του άλλου ή να κάνει κάτι κακό στον άλλο».
