Μαθηματικά μοντέλα δείχνουν ότι έως και 2,4 δισεκατομμύρια κρούσματα της COVID-19 δεν έχουν καταγραφεί στις επίσημες παγκόσμιες στατιστικές για την πανδημία μέσα στους πρώτους 29 πανδημικούς μήνες.
Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ) από την 1η Ιανουαρίου του 2020 ως και τις 6 Μαΐου του 2022 είχαν καταγραφεί 513.955.910 κρούσματα COVID-19 καθώς και 6.190.349 θάνατοι εξαιτίας της πανδημίας. Και μόνο αυτοί οι αριθμοί έχουν «χαρίσει» στη λοίμωξη που προκαλεί ο SARS-CoV-2 μια θέση μεταξύ των top «εχθρών» της δημόσιας υγείας σε πολλές χώρες – η COVID-19 είναι πλέον η τρίτη σημαντικότερη αιτία θανάτου μετά τα καρδιαγγειακά νοσήματα και τον καρκίνο.
600 εκ. ως 2,4 δισ. κρούσματα δεν έχουν καταγραφεί
Τα μαθηματικά μοντέλα δείχνουν ωστόσο υποκαταγραφή των κρουσμάτων η οποία κυμαίνεται από 1 καταγεγραμμένο στα 1,2 κρούσματα ως 1 στα 4,7 κρούσματα, αναφέρουν οι ερευνητές διαφορετικών αμερικανικών ακαδημαϊκών ιδρυμάτων στην επιθεώρηση «Current Science». Αυτή η υποκαταγραφή μεταφράζεται σε απόλυτους αριθμούς σε 600 εκατομμύρια ως 2,4 δισεκατομμύρια κρούσματα παγκοσμίως.
«Ο πραγματικός αριθμός των κρουσμάτων της COVID-19 είναι πιθανότατα πολύ υψηλότερος από αυτόν που νομίζουμε» ανέφερε ο δρ Αρνι Σρινιβάσα Ράο, διευθυντής του Εργαστηρίου Θεωρητικής και Μαθηματικής Μοντελοποίησης στο Τμήμα Μεταδιδόμενων Νοσημάτων στο Πανεπιστήμιο Augusta στην Τζόρτζια των ΗΠΑ και προσέθεσε: «Προσπαθούμε να κατανοήσουμε το εύρος του φάσματος των αδήλωτων κρουσμάτων».
Τα κύρια προβλήματα που οδηγούν σε ανακρίβειες
Οπως γράφουν στη μελέτη του ο δρ Ράο και οι συνεργάτες του από το Πανεπιστήμιο Ουάσινγκτον στο Σεντ Λούις του Μιζούρι και το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Ρίβερσαϊντ, τα κύρια προβλήματα που οδηγούν σε ανακρίβειες στην καταγραφή των κρουσμάτων περιλαμβάνουν παραποίηση των δεδομένων, έλλειψη σωστής ιχνηλάτησης των κρουσμάτων και των επαφών τους καθώς και έλλειψη ομοιομορφίας στον τρόπο καταγραφής.
Πώς επιτυγχάνεται η καλύτερη σκιαγράφηση της πανδημίας
H έλλειψη δεδομένων και η ασυνέπεια στην καταγραφή των κρουσμάτων αποτελούν μεγάλους σκοπέλους σε ό,τι αφορά τη σκιαγράφηση της πραγματικής εικόνας της πανδημίας, σημείωσε ο δρ Ράο. Τα μαθηματικά μοντέλα χρησιμοποιούν όλες τις διαθέσιμες πληροφορίες σχετικά με τα κρούσματα καθώς και παράγοντες όπως ο ρυθμός μετάδοσης της νόσου παγκοσμίως καθώς και ο μέσος πληθυσμός για την 29μηνη περίοδο. Αυτός ο μέσος όρος του πληθυσμού αποδίδει καλύτερα το πόσοι άνθρωποι γεννήθηκαν και πέθαναν από οποιοδήποτε αίτιο μέσα στο χρονικό πλαίσιο που έχει τεθεί στη μελέτη και παρέχει έτσι έναν πιο ρεαλιστικό αριθμό των ατόμων που πιθανώς μολύνθηκαν με SARS-CoV-2, σύμφωνα με τον δρα Ράο.
Καλύτερη εκτίμηση και των έμμεσων επιπτώσεων της πανδημίας
«Πρέπει να ξέρουμε την πραγματική επιβάρυνση στους ασθενείς και στις οικογένειές τους, στα νοσοκομεία και στο υγειονομικό προσωπικό, στην οικονομία και στις κυβερνήσεις εξαιτίας της COVID-19» είπε ο ερευνητής και συμπλήρωσε ότι η ορθότερη καταγραφή των κρουσμάτων μπορεί επίσης να βοηθήσει στην καλύτερη εκτίμηση των έμμεσων επιπτώσεων της πανδημίας όπως η υποδιάγνωση των πιθανώς μακροπρόθεσμων νευρολογικών και ψυχικών διαταραχών που συνδέονται με τη λοίμωξη από τον SARS-CoV-2.
Οι προηγούμενες εκτιμήσεις
Η συγκεκριμένη ερευνητική ομάδα είχε δημοσιεύσει παρόμοιες εκτιμήσεις που βασίζονταν σε μαθηματικά μοντέλα για οκτώ χώρες το 2020. Εκείνη την περίοδο τα μοντέλα έδειχναν ότι χώρες όπως η Ιταλία κατέγραφαν 1 στα 4 κρούσματα ενώ στην Κίνα με τον τεράστιο πληθυσμό υπολογιζόταν ότι η υποδιάγνωση ήταν επίσης τεράστια – από 1 δηλωμένο στα 149 ως 1 στα 1.104 κρούσματα.
Ελλιπής καταγραφή των επαναλοιμώξεων
Σημαντικό ρόλο, κατά τους ερευνητές, στην ελλιπή καταγραφή των κρουσμάτων παίζει και το γεγονός ότι πολλά από τα άτομα που μολύνονται με SARS-CoV-2 δεν υποβάλλονται σε διαγνωστικό τεστ. Επιπλέον ένα σημαντικό ποσοστό του πληθυσμού – ακόμη και τα άτομα που έχουν ολοκληρώσει τον βασικό εμβολιασμό ή έχουν υποβληθεί και σε ενισχυτικό εμβολιασμό – επαναμολύνεται και πιθανότατα δεν εξετάζεται ώστε να γίνει καταγραφή της επαναλοίμωξης. Υπογραμμίζεται ότι μέσα στο χρονικό πλαίσιο των 29 πανδημικών μηνών που κάλυψε η συγκεκριμένη μελέτη ο αριθμός των πλήρως εμβολιασμένων ατόμων είχε αγγίξει τα 5,1 δισεκατομμύρια άτομα παγκοσμίως.
