Γράφει ο Τάσος Γ. Καπουρνιώτης, Αρχιτέκτονας
Γυρίζουν με σημαίες, εικόνες, εμβλήματα- σύμβολα, αποκηρύσσοντας τους εμβολιασμούς.
Η παρουσία τους γενικά δείχνει εξάρτηση, αγανάκτηση, ταμπού και κυρίως αναζήτηση ΥΠΑΡΞΗΣ.
ΝΑΙ!.. το τελευταίο είναι το εφαλτήριο της εν γένει συμπεριφοράς τους.
Άτομα καταπιεσμένα στην κοινωνία, στην οικογένεια, στην εργασία, στην σχέση τους, βρίσκουν ευκαιρία ανάδειξης γιατί η μόνη έννοια, το μόνο εφόδιο που χρειάζονται είναι η αντίδραση… και το κάνουν.
Το κάνουν κρυμμένοι πίσω από προκαταλήψεις, παραπληροφόρηση, υστερόβουλες επιρροές, λάθος αντιλήψεις περί θρησκείας.
Όταν όμως ζεις σε μια κοινωνία είσαι υποχρεωμένος να ακολουθείς τους κανόνες της, κανόνες που έχουν θεσπιστεί για την εύρυθμη λειτουργίας.
Εύλογο είναι ότι οι κανόνες αυτοί να ακολουθούν την εξέλιξη αλλά και κυρίως την αντιμετώπιση των νέων αναγκών που αυτή φέρνει.
ΝΑΙ!… υπάρχει η ελευθερία του ατόμου που υποστηρίζουν πως υπερασπίζονται, αλλά και αυτή περιορίζεται στην προσαρμογή.
Όταν η ατομική ελευθερία προσβάλει- εμποδίζει εκείνη των άλλων παύει να ισχύει, διαφορετικά καταδυναστεύει δημιουργώντας ένα φαύλο κύκλο με αποτελέσματα αρνητικά για όλους.
Η πανδημία είναι .. προέκυψε σαν παγκόσμιο γεγονός… όπως επίσης και για την αντιμετώπισή της φροντίζουν όλοι.
Όταν λοιπόν δεν δέχεσαι να συμμετέχεις στην κοινή προσπάθεια αντιμετώπισης δημιουργείς πρόβλημα με την παρουσία σου και μόνο, αποτελώντας δίοδο εξάπλωσης, αιτία παράτασης της πανδημίας (στην προκειμένη περίπτωση) αλλά και μεγάλο οικονομικό κόστος στο σύστημα υγείας.
Δεν έχει να κάνει με το Έθνος, την Θρησκεία, τα κόμματα.
Από την άλλη είναι πολύ φτηνό και παράλογο να κρίνουν την αποτελεσματικότητα των εμβολίων από τον χρόνο ανακάλυψης και παρασκευής τους.
Αφού σήμερα η εμπειρία και τα σύγχρονα μέσα έχουν ελαχιστοποιήσει τους αντίστοιχους χρόνους.
Η διαφορά από ότι συνέβη όταν παρασκευάσθηκαν τα εμβόλια για την φυματίωση, την πολιομυελίτιδα, κλπ., κλπ. είναι ότι τα ΜΜΕ δεν ήταν διαδεδομένα, δεν επηρέαζαν όπως σήμερα και οι διάφοροι αντιφρονούντες δεν είχαν την δυνατότητα λόγου και εμφάνισης.
Άλλωστε τους συγκεκριμένους αντιφρονούντες θα τους βρεις σε οτιδήποτε έχει να κάνει με το καινούργιο.
Χαρακτηριστικό τους οι πρόχειρες υποθετικές χωρίς αιτιολόγηση δικαιολογίες, ο φανατισμός και η βίαιη, ενοχλητική παρουσία τους.
Προσωπικά καταλήγω στον χαρακτηρισμό της συμπεριφοράς τους σαν δικτατορία, την στιγμή που η εκάστοτε εμφάνιση- παρουσία τους αποτελεί τροχοπέδη της εξέλιξης, οπουδήποτε αυτή συντελείτε.
Υπάρχουν περιπτώσεις της καθημερινότητας που θα μπορούσαν να καταγγείλουν και να αντιδράσουν, ξέρετε γιατί δεν το κάνουν;
Γιατί λόγω προσωπικών έξεων – συνηθειών – πράξεων – άγνοιας, δεν τους γίνονται αντιληπτές.
Ποιες είναι αυτές;
Θα αναφέρω μονολεκτικά μερικές.
_Οι πάσης φύσεως θόρυβοι και οι επιπτώσεις τους στην υγεία……
_Η παρουσία ηλίθιων προγραμμάτων στην Τηλεόραση…..
_Οι άθλιες ουρές οπουδήποτε αυτές δημιουργούνται…….
_Ο τρόπος λειτουργίας του διαδικτύου……
_Η λάθος αντίληψη της προόδου……..
_Οι παραπλανητικές πωλήσεις των Μάρκετς ………
Θα μπορούσα να αναφέρω και πολλές άλλες.
Για όλα αυτά όμως, δεν υπάρχει καμιά αντίδραση.
Έτσι απλά λοιπόν δίνω και εγώ τον σημερινό τίτλο:
Δικτατορία των ανύπαρκτων.
